ผมอายุ 30 ปีครับ มีแฟนคบกันมา 3 ปี แฟนอายุ 29 ปี ผมอยู่ด้วยกันครับ ผมมีเทาเฮ้าซื้อไว้ก่อนคบกัน ส่วนเธอมีรถยนต์แล้วตอนนี้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ทางพ่อแม่ผมและแฟนก็ไม่ได้ซีเรียสเพราะโตๆกันแล้ว มีคุยเรื่องแต่งงานไว้คร่าวๆ สินสอดทางพ่อแม่แฟนผมบอกเท่าไรก็ได้ สุดท้ายพวกเขาก็จะคืนให้อยู่แล้ว ไม่เอาหรอก ผมถือว่าโชคดีที่เจอแฟนที่ดีและครอบครัวที่ดีครับ  แต่ก่อนผมจะโชคดีแบบนี้ก็มีเหตุการณ์นึงที่ผมจำขึ้นใจ ตั้งแต่สมัยเรียนจบปริญญาใหม่ๆ ตอนนั้นผมมีแฟนคบกันมา4 ปี มาเลิกกันตอนผมอายุ 24 (ผมกับแฟนเก่าอายุเท่ากันนะครับ) เขาบอกว่า พ่อแม่ให้เลิกเพราะผมไม่มีอนาคตที่จะหาเลี้ยงเขาและส่งเสียครอบครัวเขาได้ ในตอนนั้นผมเองเพิ่งจบมาปีกว่าๆ หนี้กยศ.ก็มี เงินเดือนยังน้อยๆ แถมพ่อแม่ตัวเองก็ยังไม่มีส่งให้เลย อีกอย่างผมคิดว่าทำไมต้องเลี้ยงด้วย ช่วยกันหาสิ ไม่ลองลำบากจะรู้จักชีวิตได้ไง จะให้คนอื่นหาเลี้ยงตลอดหรอ ไม่ให้ลูกสาวทำมาหากินเลยหรือไง(ได้แต่คิดนะครับไม่ได้ตอบโต้ไป ) แต่อีกใจก็ต้องเข้าใจครับว่าเขาคงอยากให้มีคนเลี้ยงลูกเขาได้ไม่อยากให้ลูกลำบากหรอก เราจะเห็นแก่ตัวเอาตัวเองเป็นที่ตั้งก็ไม่ได้ พ่อแม่ผมบอกว่า เลิกไปดีแล้วล่ะ เขากะให้ลูกหาเงินคนเดียวพ่อกับแม่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ผมก็ปลงครับ ปล่อยเขาไป ไม่โกรธเคืองอะไร ในเมื่อเราดีไม่พอเอง จนผมอายุ26 ปี เงินเดือนก็เพิ่มมากขึ้นเลยกู้เงินซื้อเทาเฮ้าและพอมาอายุ27 ก็เจอกับแฟนคนปัจจุบัน พ่อแม่เขาต่างกับแฟนเก่ามาก ดีกับผม ไม่กดดัน ต้อนรับผมดีมากๆ และบอกลูกเขาเสมอว่าให้ช่วยกันนะ อย่าเอาเปรียบ และฝากผมว่าดูแลลูกพ่อกับแม่ด้วยนะ ซึ่งผมก็ต้องดูแลเขาให้ดีครับ

จนวันนึงผมกับแฟนไปเจอพ่อแม่แฟนเก่ามาซื้อของที่เดียวกับห้างที่ผมไป ไม่รู้ว่าบังเอิญไรขนาดนี้5555 แต่แฟนขอแยกตัวไปแปปนึง พ่อเขาเดินมาทักผม
พ่อแฟนเก่า : ดูมีความสุขจังนะ
ผม : ครับ
พ่อแฟนเก่า : สะใจแล้วสิที่ทำให้บ้านกูตกต่ำ
ผม : สะใจอะไร ผมทำอะไร?
พ่อแฟนเก่า : ก็พักนี้ชีวิตครอบครัวเจอแต่ปัญหา ไปดูดวงมาบอกว่ามีคนแช่งไว้
ผม : ผมเนี่ยนะ คงไม่ใช่ละ ผมจะทำไปเพื่อไร
พ่อแฟนเก่า : ก็แค้นไง ที่กูกีดกันให้ลูกเลิกกับ
ผม : ตลกละครับ ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ผมเข้าใจว่าพ่อแม่อยากให้ลูกสบาย และผมไม่ชอบอาฆาตใคร เข้าใจผิดละครับ
พ่อแฟนเก่า : ไม่จริง แล้ววันนึงควงสาวมาเยาะเย้ยล่ะสิว่ามีความสุข
ผม : จะบ้ากันไปใหญ่ละ สาวคนนั้นก็แฟนผม จะแต่งกันละด้วย
พ่อแฟนเก่า : มีปัญหาเลี้ยงดูเขาและครอบครัวเขาละหรอ สินสอดมีปัญญาหาไหม
ผม : เลี้ยงดู คงไม่อ่ะครับเพราะเขาบอกว่าเราต้องช่วยกันและไม่ใช่ให้ใครเลี้ยงดู สินสอดพ่อกับแม่แฟนผมไม่เรียก เขาบอกให้หามาให้เยอะที่สุดแล้วจะคืนให้ผมกับแฟนไปตั้งตัวกันต่อ ไม่เอาสักบาท
พ่อแฟนเก่า : พ่อแม่แฟนเอาสมองไหนคิดวะ เลี้ยงลูกมาอย่างลำบากจะยกให้ฟรีๆเลยหรือไง อย่างน้อยก็ต้องเกือบล้าน
ผม : แล้วมีตรรกะอะไรที่บอกว่าต้องเกือบล้านครับ ผมคิดว่า2บ้านตกลงกันได้ก็จบ  อิจฉาผมหรอครับ
พ่อแฟนเก่า : อิจฉาทำไม เจอพ่อแม่แฟนโง่ๆแบบอ่ะ ไม่คิดดูให้ดีก่อนจะยกให้ฟรีๆ

แฟนผมเดินมาพอดี

แฟน : โทษนะคะลุง มาด่าพ่อแม่หนูเนี่ย ฟ้องหมิ่นประมาทได้นะคะ อ้อแล้วที่พ่อแม่หนูไม่เอาสินสอดก็เพราะไม่รู้จะเอาไปทำไมค่ะ พ่อแม่ฝ่ายชายก็เลี้ยงลูกและมีค่าเลี้ยงดูมากเหมือนกัน เราต้องเห็นใจและเคารพอีกฝ่ายด้วย
พ่อแฟนเก่า : ไม่รู้หรอว่ากูคือพ่อของแฟนเก่ามัน
แฟน : อ๋อ คนที่กีดกันน่ะหรอคะ ขอบคุณมากๆค่ะที่กีดกันเขา จนได้มาเจอกับหนู พี่เขาเป็นคนดีค่ะ แม้จะไม่รวยมาก แต่หนูก็มีความสุขพร้อมร่วมสุขร่วมทุกข์กับเขา แล้วพ่อแม่สอนหนูว่าจำไม่เป็นต้องให้ผู้ชายเลี้ยงค่ะ เราหากินเองได้
ผม : การที่พ่อกีดกันตอนนั้นถามว่าผิดไหม คงไม่ผิดหรอกครับ พ่ออยากหาคนที่เลี้ยงครอบครัวได้เหมือนกัน แต่คนที่มีลูกสาวเขาไม่คิดแบบพ่อทุกคนหรอกครับ  อย่าเอาตรรกะชีวิตตัวเองตัดสินคนอื่นเลย


พ่อแฟนเก่าหน้าเสียแล้วเดินไป แฟนผมบอกว่า คนเราก็บ้าเนอะ เหมือนอิจฉา ผมก็งงๆว่าใครไปสาบแช่งอะไรเขาไว้เหมือนกันนะ  แต่ไม่ใช่ผมแน่นอน ส่วนแฟนเก่า ผมก็ไม่ทราบเลยเพราะตั้งแต่เลิกกันก็หายไปเลยครับ  ไม่ติดต่อ ไม่ได้สนใจ ถึงแม้ผมจะไม่โกรธแค้นอะไรก็ขอไม่ข้องเกี่ยวดีกว่า ตัดขาดเลย