เริ่มแรกที่จะเขียนมันจุกในอกแน่นมากคือฉันเป็นหนี้ก้อนนึงไม่ถึง50000ส่งรถเดือนหละหกพันค้างส่งสามงวดดิ้นรนสุดๆจนคิดไปปรึษาแม่คือมีที่ดินที่แม่ยกให้อยากขอแม่เอาไปเข้าธนาคารเพื่อมาใช้หนี้ดอกร้อยหละยี่ให้หมดจะได้ไม่ต้องส่งหลายทางจะส่งแค่รถกับธนาคารซึ่งเราคิดว่าดอกถูกกว่าตัดสินใจปรึกษาแม่เพราะเห็นว่าเวลาพี่ๆคนอื่นมีปันหาแม่จะกู้มาให้เพียงแค่เราอยากกู้ในสิ่งที่แม่มอบให้กลับกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตมากกลับคำปรึกษานี้แม่บอกว่าเราเห็นคนอื่นมีก้ออยากมีซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่คิดออกรถใหญ่เลยมีวันนึงพ่อไม่สบายพี่ๆๆมีรถเกี่ยงกันเรากะแฟนขับรถมอไซคทุกพ่อไปหาหมอพ่อนอนรพมันลำบากจากนั้นเราเลยคิดอยากมีรถขึ้นมาต่อมาแม่ไม่สบายผ่าตัดเราลางานไปดูแม่ขับมอไซค์ไปกะแฟนตลอดเวลาที่แม่นอนรพโดยที่พี่ๆทุกคนมีรถแต่อ้างเหตุผลของตัวเองมีภาระลางานยากเราก้อไม่เคยว่าขับมอไซค์ไปกะแฟนพอแม่ออกรพเราเลยค่อยๆเก็บเงินดาวรถยนต์​20000ส่งมาสักระยะแฟนตกงานเลยเกิดการช้อตเราไปกู้หนี้ดอกมาเพื่อส่งรถแล้วก้อขาดส่งบ้างรวมแล้วสามเดือนเลยตัดสินใจไปปรึกษาแม่เผื่อพ่อแม่จะเห็นความตั้งใจความดีของเราบ้างแต่ป่าวเลยกลับด่าจะเอาที่ดินคืนเราร้องไห้หนักมากแทบไม่อยากมีชีวิตอยุ่เลยในวันนี้​1พ.ย61 เราไม่ใช่ลูกรักใช่ไหมแม่ถึงไม่อยากช่วยเหลือทำไมพี่ๆๆแม่ช่วยพวกเค้าตลอดเพราะนู๋เป็นลูกคนหละพ่อกับพวกเค้าใช่ไหม​ นู๋ขอความเห็นหน่อยนะค่ะ