ท้อใจจังเลย กว่าจะหาเงินได้แต่ล่ะบาท ลำบากยากเย็น อายุจะสามสิบแล้ว ต้องมานั่งเริ่มต้นอาชีพใหม่ งานใหม่ หนักเหนื่อย อดหลับอดนอน เงินก็ได้น้อย หนี้ก็ต้องใช้ แค่เวลาไม่ถึงปี จากผู้จัดการเงินเดือนห้าหมื่น มาเป็นแม่ค้าตลาดนัด เงินมีแค่กินไปวันๆ ส่งเสีย ดูแลพ่อแม่ก็ไม่ได้เหมือนเดิม ท้อใจมากมาย ไม่รู้ว่าทำไมชีวิตถึงได้ต่ำสุดขนาดนี้ ตอนนี้ไม่ได้ร้องไห้นะ แต่น้ำตามันไหลมาเอง สุดๆแล้ว
ทำไมปีนี้มันแย่ขนาดนี้ ทำอะไรเหมือนจะดีแต่ดีไม่สุด
แล้วก็กลับมาแย่ แย่หนักกว่าเก่า ไม่รู้โทษอะไร โทษดวงแล้วกัน