___________________________________

                            




____________________________________


เถาวัลย์ผกผันฉันท์ 18 คือ กุสุมิตลดาเวลลิตาฉันท์ 18 ในรูปกลับหัวกลับหาง เอาวรรคที่ 3 ของบทมาแทนวรรคที่ 1 มีสัมผัสที่พยางค์สุดท้ายของวรรคที่ 1 กับ 2 ส่วนคำสุดท้ายของวรรคที่ 3 จะนำไปสัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของคำสุดท้ายวรรค 1 ในบทใหม่ แบ่งได้ตามนี้ (ตัวหนังสือสีเหลืองคือคำสัมผัสระหว่างบท)



แต่ด้วยความผีบ้าโดยสันดานของผม แค่กลับหัวฉันท์มันยังไม่สะใจพอ เพราะวรรคที่ 3 มันจะแห้งเกินไป ผมจึงได้เอากลบท"อัศวยุช" ที่คุณหมอชลภูมิคิดค้นในกระทู้นี้ >>https://m.ppantip.com/topic/37752757<< มาดัดแปลงนิดหน่อย

คำที่เป็นตัวหนาในแผนผังด้านบนในวรรคที่ 2 คือ ลหุและครุตรงกลางนั้น จะต้องถูก "ส่งทอดซ้ำ" ไปยังบทต่อไป และขึ้นคำใหม่ในบทที่ 3 ซึ่งคำใหม่ของบทที่ 3 ก็จะซ้ำกันในบทที่ 4 ในตำแหน่งเดียวกันนี้

ตัวอย่างเช่น; (1)มีกระดองหนา - (2)นั่นกระดองเต่า, (1)ดอกกระเจียวบาน - (2)ทุ่งกระเจียวหอม เป็นต้น

ส่วนคำที่เป็นตัวขีดเส้นใต้ จะเป็นสัมผัสอักษรระหว่างคำที่ 1 กับ 4, 2 กับ 5, และ 3 กับ 6 แม้ว่าคำที่ 6 จะเป็นลหุแต่ก็จะบังคับสัมผัสอักษรกับคำที่ 3

ตัวอย่างเช่น; นอนพาดไป - หน้าพื้นแปะ, ก้มตัวตด - กลิ่นตามตุ เป็นตัน

ผลิตเสร็จสรรพออกมาหน้าตาฉันท์ก็ออกมาเป็นอาวุธลักษณะนี้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
...

อาจต้องรอช่างตีดาบมือหนึ่งอย่างคุณหมอชลภูมิต่อไปจะดีกว่า