เราคบกันแฟนมาได้พักใหญ่ๆแล้วค่ะ ก่อนคบก็คุยกันเป็นปีๆเหมือนกัน แฟนเราเป็นชอบเอาใจ ไปไหนก็ซื้อของมาฝาก ชอบถือของให้ ขับรถไปรับไปส่ง ที่สำคัญคือเป็นคนขี้อ้อนมากกกก ชอบกอด ชอบเอามือไปกอดไปจับไว้ ยิ่งช่วงไหนไม่ได้เจอกันนานๆยิ่งแล้ว มหกรรมการอ้อนที่ยิ่งใหญ่ เสียงสอง งื้อ เง้อ อุ๋ง อะไรมาหมด

แต่ปัญหาของเราก็คือเราแทบจะตรงกันข้ามกับเขาทั้งหมดเลยค่ะ เราขับรถเองได้ ก็ไปไหนมาไหนเอง ช็อปปิ้งก็ถือของเอง ซื้อของฝากเขาก็ไม่บ่อยเท่าเขาซื้อฝากเราอ่ะ เราจะซื้อฝากแค่เวลาไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ แต่เขาเหมือนไปเซเว่นปากซอยก็มีของฝากเราแล้วอ่ะ ที่สำคัญคือ เราไม่ชอบอ้อนเลยยยย ย้ำว่าไม่เลย การที่จะไปกอดแขน ทำเสียงสอง ทำตัวงุ้งงิ้งน่ารักใส่ เวลาทำแล้วรู้สึกขนลุกตัวเองน่ะค่ะ เวลาเขาทำเราก็รู้สึกแหม่งๆนะคะ แต่ก็เริ่มชินแล้ว

พอเราไม่อ้อน ไม่น่ารักใส่  ไม่ชอบพึ่งเขาแบบนี้เขาเลยนอยด์ๆบ้างบางครั้งน่ะค่ะ บางทีก็เถียงกันเพราะเขาบอกว่าอยากให้เราอ้อนเขาบ้าง ซึ่งเราทำไม่ได้จริงๆ

ใครเคยมีปัญหาแบบนี้กับคุณแฟนหรือคุณสามีบ้างคะ มีวิธีปรับตัว ปรับความเข้าใจกันยังไง ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

ปล.แฟนเราอายุมากกว่าเรานะคะ