สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวว่าเรานะคะพอดีเมื่อ2-3เดือนก่อนเราทะเราะกะพ่อเรื่องเล็กมาก แต่พ่อโกรธเราไม่คุยกะเราเลย เราอยู่ตรงไหนคือตรงนั้นซวย ทั้งๆที่ตามจริงเรื่องที่ทะเราะเนี่ยเราไม่ได้ทำไรผิด แค่เราอธิบายเหตุผลดีๆ ไม่กระแทกเสียงหรือทำหน้าตาอะไรเลย เราจะทำอะไรก็ขัดหูขัดตาพ่อไปหมด เป็นแบบนี้มา2-3เดือน จนวันนี้เราเอาข้าวขึ้นมากินบนห้องตามปกติ(ถ้ากินข้างล่างพ่อเราจะไม่กิน) พอเสร็จเราก็เอาจานไปเก็บแล้วพ่อเรานอนอยู่ เราก็หยุด(ที่บ้านเคร่งเรื่องระเบียบมาก). ทีนี้พ่อก็ลุกขึ้นแล้วทำถ้าไม่พอใจแบบชัดเจนมาก เราก็มองคือเรื่องไม่เป็นเรื่องต้องเป็นขนาดนี้เลยหรอ ปกติเราสนิทกะพ่อนะ แต่พอเป็นงี้เราไปไม่เป็นเลย เวลาเรานั่งดูทีวีงี้ พ่อก็จะหาเรื่องคนรอบข้างเช่นแม่ น้องชายงี้ พอเราขึ้นห้องพ่อก็เงียบ เราถึงตัดสินใจอยู่บนห้องเราไม่อยากให้คนรอบข้างต้องเสียความรู้สึก เราโครตเสียใจเลยที่มันเป็นแบบนี้  แม่เราก็บอกว่าอย่าสนใจเลยเราก็โอเคร แต่นี่เราว่ามันเกินไปแค่เรื่องแค่นี้ต้องทำให้คนอื่นอึดอัดไปด้วย มันถูกแล้วหรอ เราก็ไม่อะไรนะถ้าพ่อจะโกรธอะไรเราแต่เราอึดอัด แค่หายใจตอนนี้เราก็ผิด ทำอะไรคือขัดพ่อไปหมด แล้วก็ไม่ยอมพูดต่อหน้าเรา แต่ไปลงที่แม่ พอแม่บอกเหตุผลก็ชวนทะเราะ  เราไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดี หรือเราต้องออกไปอยู่ข้างนอกถึงจะพอใจพ่อ