คิดอย่างไงกับการบอกเลิกผู้ชายที่คบกันมา8ปี ตอนนี้เราอายุ 25 แฟนอายุ49
แต่ไม่มาขอซักที ถามเรื่องแต่งงานก็บอกไม่พร้อมอยากทำทุกอย่างให้เรามั่นคงกว่านี้ ทั้งที่ผู้ชายก็ฐานะดีระดับนึงอยู่แล้ว ส่วนเราก็มีงานมีอาชีพที่มั่นคง
แต่พอเราจะไปจะเลิกจริงๆ เราส่งข้อความไปบอกผู้ชายถึงความอัดอั้นตันใจทุกอย่างและเราก็ทำตัวนิ่งๆหายไป เราไม่รับสายไม่ตอบข้อความ ไม่ยอมเจอหน้าเขา (จากปกติที่ผู้จะไปรับ-ส่งเราที่ทำงานทุกวัน แต่เราทำงานคนละบริษัทนะคะ)
แล้วผู้ชายก็โทรมา ส่งข้อความมา มาดักเจอที่บ้าน(เราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน) ง้อเรามาทำดีด้วยบอกเรื่องเเต่งงานคุยกันได้เดี๋ยวจะหาผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่พอเรากลับมาทำดีด้วยเหมือนเดิม ผู้ชายก็ความจำเสื่อม ลืมคำพูดตัวเองนิ่งตีมึนไปเลย เราควรคบต่อหรือพอ แค่นี้ดีคะ ทุกวันนี้อึดอัดมากเลยคะที่ต้องคอยตอบคำถามพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่แล้วก็เพื่อนที่ถามเกือบทุกครั้งที่เจอหน้า
บอกเลิกผู้ชายด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ยอมมาขอแต่งงานมันใช่ทางแก้ปัญหาไหมค่ะ
แต่ไม่มาขอซักที ถามเรื่องแต่งงานก็บอกไม่พร้อมอยากทำทุกอย่างให้เรามั่นคงกว่านี้ ทั้งที่ผู้ชายก็ฐานะดีระดับนึงอยู่แล้ว ส่วนเราก็มีงานมีอาชีพที่มั่นคง
แต่พอเราจะไปจะเลิกจริงๆ เราส่งข้อความไปบอกผู้ชายถึงความอัดอั้นตันใจทุกอย่างและเราก็ทำตัวนิ่งๆหายไป เราไม่รับสายไม่ตอบข้อความ ไม่ยอมเจอหน้าเขา (จากปกติที่ผู้จะไปรับ-ส่งเราที่ทำงานทุกวัน แต่เราทำงานคนละบริษัทนะคะ)
แล้วผู้ชายก็โทรมา ส่งข้อความมา มาดักเจอที่บ้าน(เราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน) ง้อเรามาทำดีด้วยบอกเรื่องเเต่งงานคุยกันได้เดี๋ยวจะหาผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่พอเรากลับมาทำดีด้วยเหมือนเดิม ผู้ชายก็ความจำเสื่อม ลืมคำพูดตัวเองนิ่งตีมึนไปเลย เราควรคบต่อหรือพอ แค่นี้ดีคะ ทุกวันนี้อึดอัดมากเลยคะที่ต้องคอยตอบคำถามพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่แล้วก็เพื่อนที่ถามเกือบทุกครั้งที่เจอหน้า