สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.6 บอกก่อนนะ เราเป็นลูกสาวคนสุดท้อง คนโตไปอยู่กทม.ทำงานบริษัท จบแค่ม.6 ไปทำงานเลย และเขาดันพลาดมีครอบครัว ค่าใช้จ่ายไม่เคยพอยังขอพ่ออยู่ทุกเดือน เดือนละหลายรอบ ตอนนี้เขาเรียนหลักสูตรรวบรัด ปวส. จนได้วุฒิแล้ว
ส่วนพี่คนกลาง เขาเรียนจบ ปวส.2ค่ะ เขาเป็น...เหมือนเด็กพิเศษอะค่ะ แบบออทิสติก ทำไรไม่เป็น พ่อแม่ส่งเรียนแค่เอาจบ เอาวุฒิ จบมาสักพักแล้ว ยังไม่ทำงานอะไร เพราะแค่งานบ้านยังไม่ค่อยรอด
เราเลยเป็นเหมือนความหวังสุดท้ายของครอบครัว เราไม่ได้เรียนดี แต่ก็ดีกว่าพี่ๆ พ่อแม่อยากให้ทำงานที่มั่นคง เป็นข้าราชการให้ได้ แต่เราไม่มีความสามารถค่ะ เราเครียดมาก เรากดดัน เราสนใจจะเรียนอะไร เป็นอะไร พ่อแม่ไม่เข้าใจค่ะ เรารู้ว่ามันไม่มั่นคงพอ พ่อแม่อยากให้เราสบาย ดูแลท่านได้ พ่อแม่เรามีหนี้สินนิดหน่อย หลักๆคือผ่อนบ้าน ผ่อนมาจะ10ปีแล้ว ยังไม่หมด พ่อเราเป็นตำรวจ ตอนนี้รองสารวัตร เงินยังไม่ค่อยพอใช้ เพราะต้องส่งให้พี่ ให้น้า(น้องแม่) และค่าใช้จ่ายต่างๆ ทีแรกเราคิดอยากเป็นครู อนุบาล แต่พอศึกษาเงินเดือน มันก็ไม่มากเท่าไหร่ คือพ่อจะเกษียณแล้ว แม่เป็นแม่บ้านไม่ได้ทำงานอะไร เราต้องผ่อนบ้านต่อจากพ่อ แต่เรายังไม่รู้จะเรียนอะไรเลย จากทีแรกเราคิดไว้ดี สุดท้ายก็มาลังเล ถ้าเกิดเราเลือกผิดแม้แต่นิด ชีวิตอาจจะเปลี่ยนไปเลยก็ได้ เราจึงต้องคิดให้รอบคอบ เราเรียนไม่เก่ง เลือกได้ไม่มาก เรียนสายศิลป์ ตอนนี้เกรดล่าสุด 3.5 เกือบๆ 3.6
เราตันมากๆ ยิ่งคิดยิ่งร้องไห้ อยากหางานที่มั่นคง แล้วเราทำได้ ทำแล้วมีความสุขกับมัน รายได้พอใช้
บางคนอาจจะคิดว่า ถนัดอะไร ชอบอะไรก็ไปทางนั้น ก็สิ่งที่เราชอบพ่อแม่ไม่ให้ เราถนัดอะไรก็ไม่รู้ บางอย่างที่เราคิดว่าเรียนเราถนัด พอมาลองจริงๆ เราไท่ได้เก่งเลยค่ะ  ยกตัวอย่างเช่น ตอนม.ต้น เราเรียนสายภาษาไทย แต่เราเก่งภาษาอังกฤษกว่าคนอื่นในห้อง แบบได้ท็อปบ่อย พอม.ปลายเรามาเรียนสายภาษาอังกฤษ เรากลับไม่ได้ เราไม่ได้เก่งเลย แค่ทำได้มากกว่าเพื่อนคนอื่น เราจะทำยังไงดี