@ กูพูดกับตู "เราผู้คู่ขวัญ
หกสิบปีนั้น. ตูสรรค์จริงใจ
กูขอตอบแทน หวงแหนชีพไว้
ด้วยธรรมอำไพ รับใช้ผองชน"
@ ตูตอบกู "ซึ้ง ตูจึงตั้งใจ
ปัญญามอบให้ หยิบใช้ได้ผล
รู้หลีกหลุมพราง แผ้วถางห่างมล
มืดมิดเห็นหน จวบจนหมดวาร"
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
*** สังเกต การรับสัมผัสระหว่างบท
รับสัมผัส วรรคที่ ๔ ของบทถัดไป
* ไม่ใช่
วรรคที่ ๒ ของบทถัดไป แบบ กลอนสี่
ขอบคุณครับ
กู กับ ตู toshare
หกสิบปีนั้น. ตูสรรค์จริงใจ
กูขอตอบแทน หวงแหนชีพไว้
ด้วยธรรมอำไพ รับใช้ผองชน"
@ ตูตอบกู "ซึ้ง ตูจึงตั้งใจ
ปัญญามอบให้ หยิบใช้ได้ผล
รู้หลีกหลุมพราง แผ้วถางห่างมล
มืดมิดเห็นหน จวบจนหมดวาร"
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
*** สังเกต การรับสัมผัสระหว่างบท
รับสัมผัส วรรคที่ ๔ ของบทถัดไป
* ไม่ใช่
วรรคที่ ๒ ของบทถัดไป แบบ กลอนสี่
ขอบคุณครับ