ขอเล่าความรู้สึกจริงๆ แบบไม่หลอกตัวเอง
ผมได้ดู HOMESTAY ตั้งแต่รอบกาล่าวันที่ 24 ตุลาคม วันนั้นรู้สึกตื่นเต้นและภูมิใจในตัวนายหญิงมากๆ ความทุ่มเท ความพยายามที่เฌอที่ได้ทำทั้งหมดกับหนังเรื่องแรก มันกำลังจะปรากฎสู่สายตาของแฟนๆ แล้วนะ แถมในรอบกาล่ายังมีทั้งแฟนๆ สื่อต่างๆ ครอบครัว คนในวงการบันเทิงมากมาย และเมมเบอร์มาร่วมชมอีกด้วย เจ้าเด็กน้อยคงตื่นเต้นน่าดู
ผมเองเตรียมใจสำหรับฉากที่ไม่คาดคิดไว้พอสมควร แต่พอได้ดูจริงๆ ทั้ง 2 ฉากนั้น ถามว่าวูบมั้ย ตอบตามตรงว่า วูบครับ อาการมันจะชาๆ (แต่ก็กรี๊ดเล็กน้อย ตามบรรยากาศของผู้ชมในวันนั้น ผมดูที่โรงที่ 4 ครับ) ผมเกิดอาการชาในใจตลอดตั้งแต่ฉากนั้นฉาย ในใจรู้สึกสับสนไปหมด จนกระทั่งหนังจบ แต่พอเห็นน้อง และผู้กำกับมายืนขอบคุณตรงทางออก ผมก็ลืมอาการนั้นไปชั่วคราว ตอนจะเดินออกผมเฉียดไปใกล้กับเฌอมาก ก็เลยพูดว่า เฌอเก่งมากกกก จังหวะนั้นน้องก็กำลังพูดขอบคุณหลายๆ คน ยกมือไหว้ น้ำตาซึมตามสไตล์ของนาง
กลับบ้านมา อาการสับสนก็เกิดขึ้นใหม่ ทั้งเรื่องเลือกตั้ง ทั้งภาพต่างๆ ที่สลัดไม่หลุด (ถ้าคุณไปดูประวัติการตั้งกระทู้ของผมก็จะรู้ว่า ผมบ้าคลั่งเฌอมากจริงๆ ก่อนหน้าที่จะมี BNK48 ผมตามแต่ GirlsGeneration เมนยุนอา บ้าถึงขนาดบินไปดูคอนโซชิในต่างประเทศ)
มีบางวูบผมคิดว่าผมยังอยากจะโหวตเลือกตั้งให้น้องเท่าเดิมที่ผมคิดไว้มั้ย เพราะผมเกิดอาการไม่พอใจกับฉากบางฉากที่รู้สึกว่า "ไม่ต้องมีก็ได้" คืนนั้นผมแทบนอนไม่หลับเลยครับ แต่สติก็ทำให้ผมคิดได้ เฮ้ย ชอบน้องรักน้องเพราะอะไรวะ ? น้องทำอะไรผิด ? ในเมื่อนี่คือ "งาน" ที่ต้นสังกัดและผู้ใหญ่คัดกรองมาแล้ว น้องมันก็ต้องทำให้เต็มที่สิ กลายเป็นว่าผมกลับรู้สึกโกรธตัวเองแทนที่กะอิฉากในการแสดงมาทำให้ผมที่พูดนักพูดหนาว่ารักน้อง เกิดอาการไขว้เขว
เช้ามาหลังจากสติทำให้เราคิดอะไรแบบมีเหตุมีผล คิดตามความเป็นจริง ผมก็รู้สึกดีขึ้น เย็นวันที่ 25 ตุลาคม ผมไปดู HOMESTAY อีกครั้งกับด้อมเฌอ และยิ่งรู้ว่าน้องเสร็จจากงานโออิชิ แล้วบึ่งมอเตอร์ไซต์มาถึงพารากอน โอ้โห หนูรักพวกเราขนาดนั้นเลยเหรอ และหลายๆ อย่างตลอดเกือบๆ 1 ปี ที่ผมตามเฌอปรางมา เฌอพิสูจน์ด้วยการกระทำมาตลอด ไม่มีเหตุผลอะไรลยครับ ที่ผมจะทิ้งเด็กผู้หญิงคนนี้ได้ลงคอ
ตันเฌอ Forever
ความรู้สึกหลังดู HOMESTAY ในฐานะตันโอชิเฌอปราง
ผมได้ดู HOMESTAY ตั้งแต่รอบกาล่าวันที่ 24 ตุลาคม วันนั้นรู้สึกตื่นเต้นและภูมิใจในตัวนายหญิงมากๆ ความทุ่มเท ความพยายามที่เฌอที่ได้ทำทั้งหมดกับหนังเรื่องแรก มันกำลังจะปรากฎสู่สายตาของแฟนๆ แล้วนะ แถมในรอบกาล่ายังมีทั้งแฟนๆ สื่อต่างๆ ครอบครัว คนในวงการบันเทิงมากมาย และเมมเบอร์มาร่วมชมอีกด้วย เจ้าเด็กน้อยคงตื่นเต้นน่าดู
ผมเองเตรียมใจสำหรับฉากที่ไม่คาดคิดไว้พอสมควร แต่พอได้ดูจริงๆ ทั้ง 2 ฉากนั้น ถามว่าวูบมั้ย ตอบตามตรงว่า วูบครับ อาการมันจะชาๆ (แต่ก็กรี๊ดเล็กน้อย ตามบรรยากาศของผู้ชมในวันนั้น ผมดูที่โรงที่ 4 ครับ) ผมเกิดอาการชาในใจตลอดตั้งแต่ฉากนั้นฉาย ในใจรู้สึกสับสนไปหมด จนกระทั่งหนังจบ แต่พอเห็นน้อง และผู้กำกับมายืนขอบคุณตรงทางออก ผมก็ลืมอาการนั้นไปชั่วคราว ตอนจะเดินออกผมเฉียดไปใกล้กับเฌอมาก ก็เลยพูดว่า เฌอเก่งมากกกก จังหวะนั้นน้องก็กำลังพูดขอบคุณหลายๆ คน ยกมือไหว้ น้ำตาซึมตามสไตล์ของนาง
กลับบ้านมา อาการสับสนก็เกิดขึ้นใหม่ ทั้งเรื่องเลือกตั้ง ทั้งภาพต่างๆ ที่สลัดไม่หลุด (ถ้าคุณไปดูประวัติการตั้งกระทู้ของผมก็จะรู้ว่า ผมบ้าคลั่งเฌอมากจริงๆ ก่อนหน้าที่จะมี BNK48 ผมตามแต่ GirlsGeneration เมนยุนอา บ้าถึงขนาดบินไปดูคอนโซชิในต่างประเทศ)
มีบางวูบผมคิดว่าผมยังอยากจะโหวตเลือกตั้งให้น้องเท่าเดิมที่ผมคิดไว้มั้ย เพราะผมเกิดอาการไม่พอใจกับฉากบางฉากที่รู้สึกว่า "ไม่ต้องมีก็ได้" คืนนั้นผมแทบนอนไม่หลับเลยครับ แต่สติก็ทำให้ผมคิดได้ เฮ้ย ชอบน้องรักน้องเพราะอะไรวะ ? น้องทำอะไรผิด ? ในเมื่อนี่คือ "งาน" ที่ต้นสังกัดและผู้ใหญ่คัดกรองมาแล้ว น้องมันก็ต้องทำให้เต็มที่สิ กลายเป็นว่าผมกลับรู้สึกโกรธตัวเองแทนที่กะอิฉากในการแสดงมาทำให้ผมที่พูดนักพูดหนาว่ารักน้อง เกิดอาการไขว้เขว
เช้ามาหลังจากสติทำให้เราคิดอะไรแบบมีเหตุมีผล คิดตามความเป็นจริง ผมก็รู้สึกดีขึ้น เย็นวันที่ 25 ตุลาคม ผมไปดู HOMESTAY อีกครั้งกับด้อมเฌอ และยิ่งรู้ว่าน้องเสร็จจากงานโออิชิ แล้วบึ่งมอเตอร์ไซต์มาถึงพารากอน โอ้โห หนูรักพวกเราขนาดนั้นเลยเหรอ และหลายๆ อย่างตลอดเกือบๆ 1 ปี ที่ผมตามเฌอปรางมา เฌอพิสูจน์ด้วยการกระทำมาตลอด ไม่มีเหตุผลอะไรลยครับ ที่ผมจะทิ้งเด็กผู้หญิงคนนี้ได้ลงคอ
ตันเฌอ Forever