ที่จะเล่าให้ฟังคือผมเองก็เคยคิดว่าผิด แต่คงไม่ใช่แล้วล่ะ...
ส่วนตัวขี่ทั้งมอไซค์และรถยนต์ หากจอดที่แยกเป็นคันแรก โดยผมจะเคร่งครัดกับตัวเองมาก
คือหากเป็นรถยนต์ กันชนจะต้องไม่เกินเส้นทึบ ถ้าเป็นมอไซค์ล้อหน้าจะแตะเส้นทึบไม่ล้นไปกว่านั้น
เพราะส่วนตัวคิดว่าผิดทั้งกฎหมายและมารยาทในการใช้ถนน แต่....

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ณ แยกรัชโยธินมุ่งหน้าประชานุกูล ผมขี่มอไซค์กลับบ้าน และเป็นคันแรกที่มาถึงแยก
มีทางม้าลาย เส้นตีชัดเจนเพราะทางลอดใกล้เสร็จแล้ว มีคนเดินข้ามทางม้าลายเยอะ มีตำรวจยืนถือ วอ. คุมแยก
ผมจอดแบบเดิมคือแตะเส้นพอดี จากนั้นพอคันที่สอง และสาม และกลุ่มหลังค่อยๆเข้ามาจอด เค้าก็ไม่ล้ำเส้นทึบ
2 เหตุผลที่ผมคิดได้หลักๆคือ อย่างแรกคิดแบบผม อย่างที่สอง ก็คันแรกเค้าไม่ล้ำก็ไม่อยากโชว์เดี่ยว(*ประมาณว่าทำตามๆกัน)
พอคนเดินข้ามทางม้าลายจนหมด แต่สัญญานไฟแดงยังอยู่ อยู่ดีๆ ตำรวจที่ถือ วอ. ก็เดินมาชี้บอกให้มอไซค์ออกไปจอดรอบนทางม้าลายเลย
แน่นอนผมเป็นคันเดียวที่ไม่ทำตาม หลังจากนั้นมีคนข้ามถนนประปรายที่ต้องเดินแทรกระหว่างรถมอไซค์ ซึ่งในขณะที่ผมรอไฟเขียว
ผมกลับรู้สึกสมเพชกับการกระทำของ จนท. และคนในสังคม จนท.ไม่ควรมีสิทธิ์บอกให้ใครฝ่าฝืนกฎหมายได้
คนเดินข้ามถนนก็ไม่ควรต้องเสี่ยงอันตราย การเดินแทรกแบบนั้น หากไฟเขียวขึ้นมาแน่นอนว่าไม่มีใครสนใจใคร คันหลังอาจมองไม่เห็น
นั่นแหละครับ ผมถึงคิดว่ามันคงไม่มีอะไรที่ทำให้สังคมดีขึ้นกว่านี้ เจ้าหน้าที่คือกฎหมาย หรือกฎหมายและมารยาททางสังคมมีไว้ทำไม

จะดราม่ากันทำไม จะรณรงค์กันทำไม เพราะตรง *
เจ้าหน้าที่รัฐเคยมองข้ามกฎหมายและอนุญาตให้ทำได้ ไม่ว่าจะเปิดไฟฉุกเฉินวิ่ง ให้เปิดเลนใหม่ได้ ใช้ไหล่ทางได้ ทับทางม้าลายได้ ฯลฯ