เรื่องมันมีอยู่ว่า






ท่ามกลางกระแสไอดอลรอยสัก โชว์นม ขายครีม พี้ยาเสพติด ที่เกลื่อนเฟส
ทำให้ผมผิดหวังกับคำว่า Idol ของผู้คนในยุคนี้จนไม่สนใจมันอีก

แต่แล้วในวันนึงผมเห็นฟีดข่าวในเฟสหัวข้อว่า "เฌอปราง BNK 48"
อืมห์.. มาไทยละเหรอ รู้จักมานานละ AKB ของญี่ปุ่น

ความน่ารักสดใสของเฌอปรางทำให้ผมคลิกเข้าไปอ่าน
เจ๋งดีนะน้องคนนี้ นี่คือความคิดแรกของผมที่มีต่อเฌอปราง

วันเวลาผ่านไปจนได้มาเจอกับ MV Aitakatta ของ GDH
ฟรัง สามารถทำให้ผมดูซีรีย์นี้ได้จนจบ แม้จะบทจะง๊องแง๊งอยู่บ้าง
ผมได้ฟังเพลง Aitakatta อยู่เรื่อยๆก็เพราะซีรีย์เรื่องนี้

น้องๆได้ออกมินิคอนเสิร์ตเพลง Aitakatta ผมได้ดูอยู่บ้าง
จะรอดเหรอว้า คนหรอมแหรม แต่น้องๆก็พยายามกันเต็มที่ดีนะ
จบคลิปก็จบกันไป ผมเหมือนไม่ค่อยจะสนใจสักเท่าไหร่


แล้วโชคชะตาก็นำพาให้พบกับสตอรี่วีดีโอ Senpai ที่ทำให้มุมมองของผมที่มีต่อน้องๆเปลี่ยนไป
จากที่ไม่ค่อยจะสนใจก็เริ่มรู้สึกแอบเชียร์น้องบางคนไปโดยไม่รู้ตัว

หนึ่งในนั้นก็คือ เฌอปราง

ทั้งหมด 13 EP แบ่งเป็น 55 ตอน รวมถึง Senpai Special
นี่ไม่ใช่กลุ่ม Idol ธรรมดาแล้วนะ
นี่คือสิ่งที่จะมาเปลี่ยนแปลงคำว่า Idol ให้มันถูกต้องอย่างที่มันควรจะเป็น
ผมกลายเป็นโอตะโอชิเฌอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
พอสังเกตดูอ้าวหน้าฟีดเฟสทำไมมีแต่เรื่อง BNK กับเฌอปรางล่ะนี่ ผมนึกขำตัวเอง ~

ผมทั้งหัวเราะ ร้องไห้ ลุ้น เอาใจช่วยน้องๆตลอดทั้ง 55 ตอนที่ผ่านไป

ทุกคลิปที่ อฟซ ผลิตมาผมดูครบจบทุกคลิป
ไม่ว่าจะเป็น BNK48 Show , The Journey , ตู้ปลา , VOOV
กบ หมึก บด กิ้น พี่ไท เฌอแตม ชิพ เรือ คำพวกนี้ผมรู้หมด
อีเว้นคริสต์มาสที่น้องต้องหลั่งน้ำตา ซึ่งผมเองก็ไม่รอดเช่นกัน
คงไม่ต้องบอกว่าผม "อิน" กับน้องๆกลุ่มนี้มากขนาดไหน


แล้วก็มาถึงจุดเปลี่ยนของ BNK กับเพลง Koisuru Fortune Cookie คุกกี้เสี่ยงทาย
ที่ทำให้ BNK และน้องๆดังเป็นพลุแตกในเวลานั้น
ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่คิดในใจว่าสำเร็จแล้วลูกเอ๊ย ~


ดังขนาดที่ว่าผมเจอเด็กตัวเล็กๆในหมู่บ้านตัดชุดคุ๊กกี้มาใส่เดินเล่นอย่างน่าเอ็นดู
ผมเลยคุยกับน้อง น้องบอกว่าชอบพี่เฌอปราง พี่เค้าสวยเค้าเต้นเก่ง
ผมบอกน้องว่าพี่เค้าไม่ได้เต้นเก่งอย่างเดียวนะลูก พี่เค้าเรียนเก่งด้วยนะคะ
นู๋รู้ นู๋ก็จะเรียนเก่งเหมือนกัน ~
โอวมาย ผมฟินอย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยคิดเลยว่าประเทศไทยจะมีวันนี้
วันที่ Idol เป็นแบบอย่างที่ดีได้จริง ๆ


การเดินทางของ BNK และน้องๆมีทั้งเรื่องดีและร้ายคละเคล้ากันไป
ความสำเร็จต่างๆที่ถาโถมเข้ามา ทั้งโฆษณาและพรีเซ็นเตอร์สินค้ามากมาย

รวมถึงดราม่าน้องเมษาและแคนๆ ซึ่งผมขอไม่ลงรายละเอียด

แต่จากเรื่องราวครั้งนั้นทำให้ผมรู้จักกับกฎของ AKB และสัญญาใจ
พวกโอตะหัวร้อนอ้างกฎนู่นนี่นั่น ทำเอาผมสมเพชว่าจะอินไปไหน
หวงอะไรนักหนา น้องเค้าก็คนป่ะวะ
ความสามารถแบบนี้รูปร่างหน้าตาแบบนี้
น้องไม่เคยมีแฟนก็แปลกแล้ว อย่าอินดิวะ
ผมไม่เข้าใจพวกเค้าเลยจริงๆ


ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฌอปรางโดดเด่นขึ้นเรื่อยๆ
เรียกได้ว่าเป็น Idol ตัวอย่างที่แม้แต่รัฐบาลยังจับตามอง
ทุกสิ่งที่เฌอพูด ทุกสิ่งที่เฌอทำ ทำให้เราต้องทึ่งในตัวน้อง
ไม่ว่าไปที่ไหนทำอะไรช่างน่ารัก สวย สุภาพ เก่งเกินวัย
งามสง่าหน้าทำเนียบ น่ารักซอร์ฟๆตอนไปสอนเด็กๆ
ชุดราตรีแดงแรงฤทธิ์ที่ทำเอาดาราบางคนต้องหมองเมื่อยืนข้างเฌอ


"ผมเคยคิดไปถึงว่าในสักวันหนึ่ง เฌอปรางควรขี้นไปเป็นผู้บริหารของ BNK"


รู้สึกดีจริงๆที่คามิเฌอปราง อ้าวนี่เราคามิตั้งแต่เมื่อไร ~
เจ้าเรียบร้อยย ~ มาตั้งนานแล้วตัวข้า ...



แล้วก็มาถึง HOMESTAY

ผมดีใจกับน้องมากๆจนไม่รู้จะอธิบายยังไง
ตื่นเต้นถึงขนาดไปโหลดอนิเมะต้นฉบับมาดู
"Colorful เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม"

เนื้อเรื่องดีมากๆถึงแม้จะเนื่อยๆไปบ้าง
แต่มีบางอย่างที่ผมกังวลกับบทบาทของนางเอกในเรื่อง
มันจะดีกับน้องเหรอวะ ผมได้แต่คิดวนไปวนมาในหัว
แต่เอาน่ะ อฟซ.เคร่งซะขนาดนั้น น้องก็ไม่ใช่ไก่กาอาราเร่ที่ไหน
GDH เค้าต้องรักษาภาพพจน์ของน้องอยู่แล้ว
"อย่างมากก็น่าจะประมาณออยในฮอร์โมน"

แล้วตัวอย่างหนังตัวแรกก็ออกมา ...
ผมดูแล้วอึ้งเล็กน้อย แต่ยังรับได้ นี่คงเยอะสุดแล้วแหละมั้ง
เค้าคงรู้แหละน่าว่าอะไรดีไม่ดีกับน้อง อย่ากังวล อย่ากังวล ~

ผมรอวันหนังเข้าฉายอย่างสบายอารมณ์

น้องก็ดูตื่นเต้นขึ้นทุกวัน เราก็มีความสุขไปด้วย


แล้วก็ถึงวันที่ผมได้ดูหนังเรื่องนี้
ที่นั่งที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้
เลือกเวลาช่วงค่ำๆเพื่อกลับมาบ้านจะได้ฟินๆ



~ เอาล่ะ... ตอนนี้ผมดูจบแล้ว ~



หนังดีจริงๆให้ 8/10 ได้เลย


แต่.. ผมทั้งดีใจ เศร้า และโกรธ ผสมปนเปกัน
เป็นอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย ได้แต่คิดในหัวว่า
ทำไมต้องมีฉากนั้น ทำไมให้น้องทำอย่างนั้น
ทำไมถึงไม่ใช้มุมกล้อง ทำไมถึงต้องเป็นเฌอ



ผ่านมาสองวันแล้ว ผมยังสลัดภาพนั้นในหัวออกไปไม่ได้


ผมมองน้องเปลี่ยนไป ...


โดยเฉพาะ GDH และ อฟซ. ที่ทำเอาผมผิดหวังอย่างที่สุด


มันจำเป็นมั้ยที่ต้องมีฉากแบบนั้น
มันจำเป็นมั้ยที่ต้องให้น้องเล่นจริง
ทำไมเลือกที่จะไม่ใช้มุมกล้องหรือ CG
ต้องแบบนี้เหรอถึงจะเรียกว่านักแสดงมืออาชีพ



มีแต่คำตอบในแง่ธุรกิจเท่านั้นที่ผมคิดได้
ผมไม่อธิบายเพราะไม่อยากให้ใครต้องเสียหาย
มันเป็นแค่ความเห็นส่วนตัวของผมเอง



ผมดูหนังมาเป็นร้อยเรื่อง ซีรีย์อีกนับไม่ถ้วน
ทั้ง ฝรั่ง ไทย จีน ญี่ปุ่น อินเดีย และรัสเซีย
พูดได้ว่าเปิดกว้างมากในเรื่องการเสพสื่อ

ไม่มีเรื่องไหนที่จะสะเทือนอารมณ์ผมข้ามวันได้
ฉากโหดแค่ไหน วาบหวิวเอวีก็งั้นๆ ทุกอย่างสิวๆ
เสียน้ำตาบ้าง โกรธบ้าง แต่หนังจบก็จบกัน แค่นั้น .



แต่กับ HOMESTAY นั่นไม่ใช่
เพราะนี่คือเฌอ น้องที่ผมติดตามตั้งแต่ตอนแคสเข้า BNK


ทุกวันนี้ผมมองรูปน้องแทบไม่ได้ ต้องหลบตาหนี
ผมเข้าใจโอตะหัวร้อนที่ผมเคยสมเพช กรณีเมษาและแคนแล้ว
ผมคิดว่าผมอาจจะเป็นหนัก มากกว่าพวกเขาเสียอีก
ผมมันน่าสมเพช ยิ่งกว่าโอตะเลเวลหนึ่ง


หัวใจผมแตกสลาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
นี่ไม่ใช่ BNK ที่ผมเคยรู้จักมาตลอดเกือบสองปี


ไม่รู้จะทำอย่างไร ในเมื่อพ่อแม่น้องก็รับรู้
อฟซ. ก็ให้ผ่าน ต้นสังกัดก็ไม่ได้ว่าอะไร
ผมไม่รู้หรอกว่าน้องเต็มใจเล่นฉากนั้นหรือไม่
น้องปฏิเสธไม่ได้หรือเปล่าถึงต้องยอมเล่นด้วยตัวเอง


ผมคิดเข้าข้างตัวเองอย่างมั่นใจ เพราะคิดว่ารู้จักน้องดีพอสมควร
หากน้องสามารถเลือกได้ล่ะก็ น้องต้องขอให้ใช้มุมกล้องช่วย


"เพราะมันไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำที่ต้องมีฉากอะไรแบบนั้น"


นี่คือสิ่งที่น้องๆในวง BNK ต้องเจอหรือเปล่า ถ้าต้องมาเล่นหนังเล่นละคร
น้องเนย เจ้าหมึก คุณไข่ น้องมิวนิค แค่คิดผมก็รับไม่ได้แล้ว
BNK เป็นแบบนี้แล้วเหรอ หรือเป็นผมที่เข้าใจผิดไปเองว่า อฟซ. จะรักษาภาพลักษณ์ของน้องๆให้


ผมจะไม่เฮนน้องเหมือนโอตะหัวร้อนเลเวลหนึ่ง เพราะน้องไม่ได้ทำอะไรผิด น้องเต็มที่และทำได้ดีจริงๆ
แต่ผมก็ติดตาม BNK ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว นี่มันไม่ใช่ BNK ที่ผมเคยรู้จัก


ผมเลือกที่จะเฟดตัวเองออกมา และหวังว่า อฟซ. จะได้ยินเสียงเล็กๆของผมและเข้าใจว่าทำไมผมถึงเลือกทางนี้
และได้แต่หวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในอนาคต





ขอบคุณทุกความสุขที่น้องๆให้ตลอดมา มันเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยได้จากดาราหรือ Idol ที่ไหนมาก่อนในโลกใบนี้
~ตอนนี้ผมร้องไห้แล้ว~

ขอบคุณจริงๆที่ทำให้ผมมารู้จักกับน้องๆที่น่ารักกลุ่มนี้


ขอบคุณครับ ~













ปล.
หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดีจริงๆ โปรดสนับสนุนน้องด้วยนะครับ ไปให้ถึงร้อยสองร้อยล้าน
น้องไม่ได้ทำอะไรผิด มันเป็นที่ตัวผมเองที่อ่อนแอเกินไป ได้โปรดอย่าเฮนอย่าดราม่านะครับ
น้องยังเป็นที่หนึ่งในใจเสมอ ไม่แน่ว่าในสักวันหนึ่งเมื่อหัวใจผมแข็งแรง ผมอาจจะกลับมารับความสุขนี้ได้อีกครั้ง

นิยายจบแล้ว หวังว่าจะสนุกนะครับ