ตั้งแต่พาร์ทแรกจนถึงตอนจบนี้ ทั้งฉากรบและฉากรักยามศึกสงคราม
พอร์ช กับ นาว ถ่ายทอดบท ขุนไกร กับ ดาวเรือง ได้สมบูรณ์แบบมากจริงๆ

สงสารแม่หญิงดาวเรือง ลูกยังเล็กก็ต้องเป็นหม้ายเสียแล้ว...แต่แม่นายก็ใจเด็ดเดี่ยวมาก
ไม่เศร้าโศกนาน ลุกขึ้นมาทำมาหากิน เป็นเสาหลักของบ้าน เลี้ยงลูกทั้งห้าคนได้






ละครเรื่องนี้ทำได้ประทับใจ
สมกับที่คุณโสภาค สุวรรณ ผู้ประพันธ์สายโลหิตเขียนจดหมายชื่นชมไว้เลย


ปล. ตอนจบนี่ พอร์ช ทำเอาใจละลายซะหลายฉากเลยนะ
หนวดยาวแล้วหล่อเข้มมาก...เสียดายหลวงไกรไม่น่าจากคุณหญิงไปเร็วแบบนี้