ที่เคยเล่าไปกระทู้ก่อนๆอยากเอามาเตือนใจใครหลายๆคนที่เสียใจกับความรักผิดหวัง..เราก้าวผ่านมันได้..เพราะกำลังใจ.ทุกอย่างมันเหมือนฝัน.เคยคิดทำอะไรโง่ๆ..แค่ผญ.คนเดียว..ตอนที่ทิ้งงาน..ทุกสิ่ง.ความฝัน..มันท้อแท้ไปหมด..หนีไปให้ไกล.เพื่อลืมทุกสิ่ง.แต่กลับ.ปวดร้าวหนักกว่าเดิม..แต่นั่นคือช่วงเวลาไม่นาน...ไม่เคยกินเหล้าก็กินหนัก..เมาจนขับรถตกถนนแต่โชคดีที่ไม่ตาย..ขาดสติ..จิตตกเพราะผญ.ที่กำลังจะแต่งด้วยปัญใจให้คนอื่น..เลยเลือกทางเดินเองคือเดินจากไป..ในใจตอนนั้นมันร้องไห้ตลอดเวลา..ใช่..คนรักกันมากแต่มันทำไมลงเอยแบบนี้..ช่วงเวลานั้นกลับไปที่เดิมๆที่เราสัญญากันจะไปด้วย..ไปทุกที่ที่เคยไปด้วยกัน..ได้แต่คิดว่าเรามาทำอะไรอยู่ตรงนี้..ตอนนี้มันไม่มีเธอแล้ว..เสียใจ..เครียดอยู่หลายเดือน..จนวันสุดท้ายที่บอกเลิกเธอ.จบเสียที..ได้กำลังใจจากคนรอบข้าง.เตือนสติให้กลับมา..ผมเริ่มต้นหางานใหม่.เป็นคนใหม่..ดีกว่าเมื่อวาน.ชีวิตได้ข้ามผ่านคำว่าผิดหวัง..มันตลกสิ้นดี..นึกถึงวันที่กลับมาบ้านพร้อมกับน้ำตา..แต่ยังมีอ้อมกอดแม่กับเตี่ยกับคำพูดที่ว่า...ไม่เป็นไรนะ....ทำงานมามากแล้ว..ไม่ต้องทำงานอะไรหรอกช่วงนี้..พักให้สบายใจก่อนแล้วค่อยว่ากัน

คือกำลังใจอันยิ่งใหญ่..วันนี้ผมสบายใจดีมีการงานก้าวหน้ากว่าแต่ก่อน.มีทุกอย่าง.ที่อยากมี...ผมอยากบอกว่าทุกคนต้องเคยเสียใจ..แต่จะโชคดีสักกี่คนที่ก้าวผ่านมันมาได้...🙄🙄🙄🙄.อย่าคิดอะไรโง่เด็ดขาด...นะครับ...ผญ.แค่คนเดียวหาเมื่อไรก็ได้...ชีวิตเราสำคัญกว่า.