เรื่องมีอยู่ว่าตอนที่ปู่เสีย ย่าได้จัดการมรดกให้ลูกหลานดังนี้ ปู่กับย่ามีลูกด้วยกัน 2 คน คือพ่อเรากับอา ปู่มีที่ดินอยู่ 11 ไร่นิดๆ ย่าได้แบ่งให้อา 6 ไร่(โฉนด 2 ใบ) และแบ่งให้เรา 5 ไร่เศษ (โฉนด 2 ใบ) (พ่อเราเสียตั้งแต่เราป.6) ย่าไม่ได้เก็บไว้เลย ตอนนี้เรากับย่าอยู่ด้วยกันเราเป็นคนดูแลท่าน ส่วนอาเขาจะไปอยู่บ้านภรรยาเขาอีกอำเภอหนึ่งในจังหวัดเดียวกัน จากที่ย่าได้แบ่งที่ดินให้เสร็จสับ (ที่ของเรากับอามันจะติดกันที่อาจะเข้ามาในเขตบ้านหน่อยนึงซึ่งที่ตรงนั้นมีศาลพระภูมิและโกศพ่อกับปุ่ อยู่ตรงนั้นด้วย) อาก็ได้เอาที่ตรงที่ตรงนั้นไปขายฝาก แต่ไม่จ่ายดอกเขาเลยจนใกล้ถึงกำหนดเขาจะยึดมาบอกย่าว่าเขาจะยึดที่ตรงนี้แล้วนะ ย่าเห็นว่าที่ตรงนั้นมีศาลและโกศปู่ตั้งอยู่ด้วยย่าเลยไปเจรจาขอไถ่คืนมาโฉนดนึงเป็นโฉนดที่ติดกับเขตบ้านแล้วลงชื่อให้เราเพราะกลัวว่าถ้าลงชื่อย่าแล้ววันนึงก็จะเป็นของอาอีกกลัวอาเอาไปทำเหมือนเดิมจึงลงเป็นชื่อเราไว้ จากนั้นมาไม่ถึงปี อาก็จะมาขอสร้างบ้านในที่ที่เป็นชื่อเราอีก ซึ่งย่าเองก็เห้นด้วยกับอาเพราะคิดว่าเราจะได้มีญาติอยู่ใกล้ๆ บ้านกันจะได้ไม่อยู่คนเดียว (เขาว่างี้) เราเองก็ไม่รุ่จะพุดยังไงถึงที่จะเป็นชื่อเราแต่ความต้องการของย่าต้องได้เสมอไม่งั้นเราก็จะต้องทะเลาะย่า เราไม่อยากขัดใจเขา แต่มันขัดใจเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว รู้สึกว่ามันไม่เป้นสัดส่วน เพราะเรารุ้ดีว่าถ้าอาได้สร้างบ้านแล้วเขาคงไม่หยุดแค่นี้แน่.ถึงที่จะเป็นชื่อเราก็เถอะ เพราะคำว่าญาติมันมักปฏิเสธไม่ได้. 😓😓