สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาปรึกษาค่ะ เราอยากรู้ว่าเราผิดปกติ หรือ สามีของเราผิดปกติค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า.....

ก่อนมีลูกเราก็มีอะไรกันปกตินะค่ะ หลังมีลูก ดิฉันก็เริ่มไม่อยากมีอะไร นั้นคงเป็นเพราะเราเหนื่อยรึป่าว ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะทำงานนอกบ้านที่ไปเช้ากลับดึก เพราะเดินทางไกล ถึงบ้านก็เที่ยงคืนเลย อารมทางเพศมันไม่มีเลยค่ะ เลยไม่อยากมีอะไรกับสามี เราก็ให้มีนะค่ะ ไม่ใช่ไม่มีเลย แต่มีแบบฟื้นๆ เชื่อไหมค่ะว่า บางทีเราก็เหมือนโดนบังคับ เราเกลียดความรู้สึกแบบนี้มาก คนปกติเค้าทำกันแบบนี้ไหม เราไม่มีอารม แต่สามีฟื้นใจเรา ในขณะที่เค้าทำ บางทีเราก้อร้องไห้ไป มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนโดนบังคับ แต่น้ำตามันก้อไม่ได้ช่วยให่เค้าหยุดความอยากของเค้า


จนวันนึง เค้าไปเที่ยวกับเพื่อนไม่กลับบ้าน เราทะเลาะกัน (เราอยู่ต่างประเทศนะค่ะ) เราเบื่อเพราะชอบไปเที่ยวไม่กลับบ้านทิ้งเรากับลูกไว้บ้านตลอด เราโทรตามก็ไม่รับสาย สุดท้ายก้อมาทะเลาะกัน เราเลยพาลูกหนีกลับเมืองไทย เพื่อให้เค้าคิดได้และสำนึกผิด แต่ชีวิตก็เหมือนตายทั้งเป็น เมื่อเรามารู้ทีหลังว่า ที่เค้าหายไปเพราะไปติดผู้หญิงขายบริการ ไม่รู้อะไรทำให้เรารู้ เหมือนฟ้าเข้าข้างเรา ทำให้เราได้เห็นเรื่องชั่วๆที่เค้าทำ

เรารับได่นะ ถ้าเค้าจะซื้อกิน เราเคยบอกเค้า ซื้อกินได้แต่ขอให้รู้จักป้องกัน เราเข้าใจเพราะเรามองว่ามันคงเปนเรื่องปกติของผู้ชาย แต่ไม่ต้องให้เรารู้ แต่สิ่งที่เราเจ็บปวดมากคือ เค้าพาผู้หญิงคนนี้เข้าบ้าน พามานอนในบ้าน นอนที่นอนเรา เราเจ็บปวดมาก ได้แต่นอนร้องไห้กอดลูก อยู่ที่เมืองไทย เราเจ๊บปวดมาก เราคิดอยู่ตลอดเวลาว่า เค้าทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง แต่เหตุผลที่เค้าบอกเรา ตอนเค้าสารภาพ คือ "ก็เทอไม่ให่เรามีอะไร เราเลยไปเอาคนอื่น" หัวใจเราแทบสลาย นี่หรอเหตุผล เปนเหตุผลที่เจ็บปวดมาก เราชอคหัวใจของเรามันแหลกสลาย มันอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน


แต่นั้นละค่ะ เราตัดสินใจคุยกับคนของเรา ว่าจะเอายังไง จะเลิกกับเรา หรือ เลือกผู้หญิงคนนั้น ตามประสาผู้ชายเห็นแก่ตัวละค่ะ สุดท้ายก็เลือกครอบครัว เราไปคุยกับผู้หญิง

ฉัน: ว่าตกลงจะเอายังไง เธอไม่รู้หรอว่าเค้ามีครอบครัว มีลูก เทอต้องการอะไร อยากแต่งงานกับเค้าเพื่อหวังวีซ่าหรอ

ผู้หญิง : พี่เค้าแทคแคร์ดี นู๋เลยมีใจให้เค้า ชอบเค้า

ฉัน: เทออยากได้เค้า ฉันจะหลีกทางให้ แต่ฉันไม่หย่านะ เทอจะอยู่ในฐานะอะไรก็เรื่องของเธอ ฉันต้องปกป้องสิทธิของฉันและลูกของฉัน ส่วนฉันไม่เป็นไร ฉันยกให้ จะเอายังไงก็ไปคุยกันนะ จะได้จบๆ

ผู้หญิง: นู๋ไม่เอาหรอกค่ะ นู๋ขอโทษละกัน นู๋ไม่เรียกร้องอะไรค่ะ จบกันไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว วันที่เค้าบอกว่า พี่จะกลับมา

ฉัน: เธอมีอะไรกับเค้าไม่ป้องกัน ถ้าเธอท้องขึ้นมา เธอจะทำยังไง เพราะผู้หญิงยอมรับว่ามีอะไรไม่ได้ป้องกัน

ผู้หญิง :ไม่ท้องหรอกค่ะ ถ้าท้องนู๋ก็ไม่เรียกร้องอะไร

เราเลยกลับบ้าน ร้องไห้ไปขับรถไป ในหัวคิดอะไรเต็มไปหมดเลย ว่าทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ คนที่เค้าเจอเค้าทำยังไง เค้าใช้ชีวิตต่อยังไง เรากลับบ้าน มองรูปลูก มองหน้าสามี แอบคิดในใจ เราแย่ขนาดสามีต้องนอกใจมีอะไรกับคนอื่นขนาดนั้นหรอ เราจะติดโรคไหม แล้วที่ผ่านๆมาที่แอบไปเที่ยว ไปมีอะไรกับใครบ้างเราก้อไม่รุ้

สุดท้ายเราหันหน้าคุยกับเค้า จะเอายังไง เราเฉยอยู่นาน เค้าก้อง้อ ขอโทษ ขอให้เราให้อภัยเค้า เค้าจะเริ่มต้นใหม่กับเรา เค้าทำทุกวิถีทางเพื่อให้เราและลูกกลับมา

สุดท้ายเรามานั่งคิดและคำพูดของย่าเตือนสติเราว่า ถ้ายังรักก็ให้อภัยเค้า นึกถึงลูกนะ ไม่ต้องทำเพื่อใคร อย่างน้อยก็สู้เพื่อลูก เราเลยให่อภัยเค้าแต่ชีวิตอยู่กับความไว้ใจตลอดเวลา ความเชื่อใจมันหมดลง และเราก้ดูพฤติกรรมเค้ามาตลอด แต่เรื่องผู้หญิงไม่มีค่ะ แต่นิสัยเค้าเปลี่ยนไป.....



ดื่มเหล้าแล้วหาเรื่อง เวลาเราร้องไห้ แม้แต่น้ำตาเค้าก้อไม่แคร์เรา เจ็บป่วย เค้าไม่เคยสนใจ วันๆเลืกงาน หยุดงาน เค้ากดเล่นแต่มือถือ เล่นเกม กินเหล้า เมาแล้วมีอารมอยากมีอะไรกับเราตลอด แต่เราไม่ให่ ถึงเราให้เราก้อให้นอนแบบฟื้นใจ เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ

เค้ามีนิสัย ไม่ค่อยมีสังคม เปนคนโลกส่วนตัวสูง ชอบเอาแต่ใจตัวเอง ชอบคิดลบ และคิดว่าทุกคนต้องเหมือนตัวเอง ดื่มแต่เหล้า เล่นแต่เกม เหมือนเค้าใช้ชีวิตอยู่คนเดียว

ท้อมากค่ะถึงตอนนึ้จะไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาแต่ในใจคืดว่า ถ้ามีโอกาสมันก็คงเหมือนเดิม แต่เรารู้สึกว่า ความรักมันลดน้อยลงทุกวัน จนเรารู้สึกว่า เราเลิกกับเค้าดีไหม เราว่าเราอยู่กับลูก เราน่าจะมีความสุขมากกว่า บางทีการไม่สมบูรณ์แบบมันอาจจะทำให้เรามีความสุขมากกว่าการมีความสมบูรณ์แบบ เรารู้สึกเหนื่อยกับผู้ชายคนนี้มาก เหนื่อยกับความคืดของเค้า ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรเพื่อที่จะทำให้ตัวเองรู้สึกดีแล้วอยู่ต่อกับเค้า