สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
ในฐานะติ่งที่ดูGTH GDH Day1 เกือบทุกเรื่องนะครับ
Productionเรื่องนี้ ดีมากๆ เกินมากตรฐานของค่าย
การแสดง แต่ละคนเล่นกันสมบทบาท แม้กระทั่งเฌอปรางค์ที่เป็นมือใหม่ก็ยังทำได้ดี
Plot ใหม่แหวกแนว ซื้อมากจากญี่ปุ่น ไม่ซ้ำกับหนังแถวนี้แน่นอน
แต่มาตายที่บท และการดำเนินเรื่อง ซึ่งจะโทษใครไม่ได้นั่นคือผู้กำกับ
หนังเต็มไปด้วยตัวละครที่ให้เวลามันอย่างละนิด อย่างละหน่อย
พ่อออกมานิดนึง พอจะขยี้ก็หมดเวลา แม่เหมือนจะมีบทเยอะหน่อย
พี่ชาย เฌอปรางค์ เพื่อนทอม
ทุกตัวละครออกมาแหย่ๆ เหมือนจะมีบท แล้วก็ออกไป
พัฒนาการของตัวละครตัวเอกก็กระโดดไป กระโดดมา เหมือนจะทำตัวเลว แล้วก็กลับใจ
นานๆทีผมจะดูหนังค่ายนี้แล้วรู้สึกเบื่อ จนอยากจะเอามือถือออกมานั่งเล่นระหว่างที่ดูเพราะ pointของเรื่องมันกระจัดกระจาย
หนังหลายๆเรื่องจะตรึงคนดูได้จนถึง End Credit (ที่เด่นมากๆก็ Your Name ไม่มีคนลุกจนเพลงจบเหมือนโดนตรึงไว้)
แต่เรื่องนี้รู้สึกอยากจะเดินๆออกไปให้พ้นๆ
ส่วนตัวก็ยังตามค่ายนี้ไปเรื่อยๆครับ แต่เรื่องนี้ในแง่ของการดึงคนดูเข้าไปมีอารมณ์ร่วม ยังต่ำกว่ามาตรฐานที่หนังเรื่องอื่นในค่ายนี้ทำได้ครับ
Productionเรื่องนี้ ดีมากๆ เกินมากตรฐานของค่าย
การแสดง แต่ละคนเล่นกันสมบทบาท แม้กระทั่งเฌอปรางค์ที่เป็นมือใหม่ก็ยังทำได้ดี
Plot ใหม่แหวกแนว ซื้อมากจากญี่ปุ่น ไม่ซ้ำกับหนังแถวนี้แน่นอน
แต่มาตายที่บท และการดำเนินเรื่อง ซึ่งจะโทษใครไม่ได้นั่นคือผู้กำกับ
หนังเต็มไปด้วยตัวละครที่ให้เวลามันอย่างละนิด อย่างละหน่อย
พ่อออกมานิดนึง พอจะขยี้ก็หมดเวลา แม่เหมือนจะมีบทเยอะหน่อย
พี่ชาย เฌอปรางค์ เพื่อนทอม
ทุกตัวละครออกมาแหย่ๆ เหมือนจะมีบท แล้วก็ออกไป
พัฒนาการของตัวละครตัวเอกก็กระโดดไป กระโดดมา เหมือนจะทำตัวเลว แล้วก็กลับใจ
นานๆทีผมจะดูหนังค่ายนี้แล้วรู้สึกเบื่อ จนอยากจะเอามือถือออกมานั่งเล่นระหว่างที่ดูเพราะ pointของเรื่องมันกระจัดกระจาย
หนังหลายๆเรื่องจะตรึงคนดูได้จนถึง End Credit (ที่เด่นมากๆก็ Your Name ไม่มีคนลุกจนเพลงจบเหมือนโดนตรึงไว้)
แต่เรื่องนี้รู้สึกอยากจะเดินๆออกไปให้พ้นๆ
ส่วนตัวก็ยังตามค่ายนี้ไปเรื่อยๆครับ แต่เรื่องนี้ในแง่ของการดึงคนดูเข้าไปมีอารมณ์ร่วม ยังต่ำกว่ามาตรฐานที่หนังเรื่องอื่นในค่ายนี้ทำได้ครับ
สมาชิกหมายเลข 4634429 ถูกใจ, Oh God ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1219477 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1348941 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1516404 ถูกใจ, คิดตึ๋งมาก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3920218 ถูกใจ, เบลอร์-โด๊ะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4105464 ทึ่ง, Sobriquet ถูกใจรวมถึงอีก 3 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
ความคิดผมนะ หนังอาจจะสื่อในมุมของเด็กที่คิดจะฆ่าตัวตาย
อะไรๆรอบตัวก็แย่ไปหมด แบบที่มินเขียนจดหมายบอกว่า มันไม่มีอะไรจะมารั้งไม่ให้ทำแบบนั้นได้เลย นั่นเป็นมุมมองของเด็กที่มีปัญหาแบบนั้น
แต่ตอนท้ายหนังก็พยายามจะบอกว่าจริงๆแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นนะ ทุกอย่างมันมีเหตุผลในมุมของมัน เช่น
ตอนพ่อคุยกับแม่ตอนทะเลาะกัน พ่อเอาแหวนมาคืน (ก่อนหน้านี้มินมันเกลียดพ่อมากเพราะคิดว่าพ่อเห็นแก่ตัว เอาของแม่ไปขาย ทำให้แม่ลำบาก)
เม่นมาบอกมินว่าพ่อแม่ไม่ได้บังคับให้ไปตามหาน้องแล้วอดไปเรียนต่อ เม่นมันเลือกเองเพราะมันเป็นห่วงน้อง เลิกคิดว่าไม่มีใครไม่รักได้แล้ว (มินคิดว่าพี่เกลียดมันมากเพราะทำให้ไม่ได้ไปเรียนต่อ)
ส่วนเรื่องพาย มินมันก็น่าจะเริ่มเข้าใจได้ว่าพายเค้าก็มีความฝันของเค้า และความกดดันอะไรก็แล้วแต่ อาจจะโกรธจัดแต่สุดท้ายก็คือคนที่มินชอบ(บทพายนี่ผมว่ามันงงๆหน่อย เหมือนหนังจะสื่อออกมาไม่ค่อยเวิร์ค แต่เฌอปรางน่ารักให้อภัยได้)
เวลาเริ่มใกล้จะหมด มันก็เริ่มจะเข้าใจขึ้นๆเรื่อยๆ สุดท้ายได้ไปเห็นรูปภาพของตัวเองในแสตนเชียร์ ทำให้นึกขึ้นได้ว่าจริงๆแล้วตัวมันเองก็คือมิน
วินาทีสุดท้ายตอนที่คนเราใกล้ตาย ภาพ Flashback ในอดีตก็กลับมาหมดตั้งแต่เกิด พ่อแม่เลี้ยงมา ดูแลมาอย่างดี ทุกคนเป็นห่วงมิน รักมิน
มินเข้าใจแล้วว่าใครทำให้ตัวเองตาย ตัวมินเองอะแหละที่คิดไปเอง เก็บกดคิดว่าไม่มีใครรักอย่างงู้นอย่างงี้ แท้จริงแล้วทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน ขอแค่เราเข้าใจและยอมรับมัน
อะไรๆรอบตัวก็แย่ไปหมด แบบที่มินเขียนจดหมายบอกว่า มันไม่มีอะไรจะมารั้งไม่ให้ทำแบบนั้นได้เลย นั่นเป็นมุมมองของเด็กที่มีปัญหาแบบนั้น
แต่ตอนท้ายหนังก็พยายามจะบอกว่าจริงๆแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นนะ ทุกอย่างมันมีเหตุผลในมุมของมัน เช่น
ตอนพ่อคุยกับแม่ตอนทะเลาะกัน พ่อเอาแหวนมาคืน (ก่อนหน้านี้มินมันเกลียดพ่อมากเพราะคิดว่าพ่อเห็นแก่ตัว เอาของแม่ไปขาย ทำให้แม่ลำบาก)
เม่นมาบอกมินว่าพ่อแม่ไม่ได้บังคับให้ไปตามหาน้องแล้วอดไปเรียนต่อ เม่นมันเลือกเองเพราะมันเป็นห่วงน้อง เลิกคิดว่าไม่มีใครไม่รักได้แล้ว (มินคิดว่าพี่เกลียดมันมากเพราะทำให้ไม่ได้ไปเรียนต่อ)
ส่วนเรื่องพาย มินมันก็น่าจะเริ่มเข้าใจได้ว่าพายเค้าก็มีความฝันของเค้า และความกดดันอะไรก็แล้วแต่ อาจจะโกรธจัดแต่สุดท้ายก็คือคนที่มินชอบ(บทพายนี่ผมว่ามันงงๆหน่อย เหมือนหนังจะสื่อออกมาไม่ค่อยเวิร์ค แต่เฌอปรางน่ารักให้อภัยได้)
เวลาเริ่มใกล้จะหมด มันก็เริ่มจะเข้าใจขึ้นๆเรื่อยๆ สุดท้ายได้ไปเห็นรูปภาพของตัวเองในแสตนเชียร์ ทำให้นึกขึ้นได้ว่าจริงๆแล้วตัวมันเองก็คือมิน
วินาทีสุดท้ายตอนที่คนเราใกล้ตาย ภาพ Flashback ในอดีตก็กลับมาหมดตั้งแต่เกิด พ่อแม่เลี้ยงมา ดูแลมาอย่างดี ทุกคนเป็นห่วงมิน รักมิน
มินเข้าใจแล้วว่าใครทำให้ตัวเองตาย ตัวมินเองอะแหละที่คิดไปเอง เก็บกดคิดว่าไม่มีใครรักอย่างงู้นอย่างงี้ แท้จริงแล้วทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน ขอแค่เราเข้าใจและยอมรับมัน
เปื่อย ถูกใจ, Dead_inside ถูกใจ, SLA@kit ถูกใจ, คนเหงาใต้เงาจันทร์ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4340193 ถูกใจ, master_zo ถูกใจ, Ritchie_Lit ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2388820 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4018710 ถูกใจ, ชาเขียวปั่นเพิ่มหวาน ถูกใจรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
[HOMESTAY]เพิ่งออกจากโรงสดๆร้อนๆ ทำไมเราไม่อินเลย หรือเราตีความไม่แตก สงสัยค่ะ[สปอย]
.
.
.
.
ตกลงหนังต้องการสื่ออะไรกันแน่คะ สำหรับเราที่คิดว่าสนุกสุด อารมณ์แบบ เออว่ะ..ก็คือตอนที่มินรู้ความจริงของพายของแม่ ว่าบ้านนี้มันน่ารังเกียจ เป็นใครก็คงอยากตาย
แต่หลังจากนั้น คือยังไงอ่ะ คือมารู้ว่าที่จริงแล้วทุกคนก็รักมินมาก แล้วยังไงต่ออ่ะ คือจะสื่อว่าไม่ให้มองโลกในแง่ลบเหรอ? อารมณ์แบบที่จริงก็ยังมีคนรักมินนะ เหรอ?
ส่วนที่งงๆก็หลังจากฉากที่มินรู้ว่าตัวเองคือมิน แล้วคนที่ฆ่าคือมินเอง หมายความว่าไงอ่ะ
คือไม่รู้จุดประสงค์หนัง ว่าเขาต้องการสอน หรือต้องการจะสื่อว่าอะไรกันแน่