เรากับแฟนอยุ่ด้วนกันมาสามปีปีที่สามทะเลาะกันบ่อยมากมีปัญหากันจนหันหลังแยกกันนอนเคยจูนแล้วปรับแล้วฝ่ายเดียวมันเหนื่อย วันเกิดเรื่องแฟนทะเลาะกับพ่อเรื่องใม่เป็นเรื่องเราเลยห้ามจากที่ใม่คุยกันกับกลายเป็นทะเลาะกนักกว่าเดิมอีกมีปากเสียงก่อนไปทำงานแฟนจะทำร้ายร่างกายเราก็ยื่นหน้าให้ทำแลกกับการไม่ว่าพ่อไม่เถียงพ่อ สุดท้ายแฟนไปต่อยประตูกำแพงเสียเอง วันนั้นแฟนเครียดมากจากที่ฟังจากเพื่อนทีทำงานแฟนเล่ามาข้าวเช้าไม่กิน เที่ยงไม่กิน เพราะเราทั้งคู่มีปัญหากันมากพอแรงเเล้วมาเกิดอีกเรื่องอีก สรุปตอนเย็นแฟนโทรหาพ่อฝากบอกพ่อว่าทำโอทีทั้งที่ไม่เคยทำฝากพ่อบอกเราเราไม่เชื่อแต่ก็เงียบเพราะยังโกรธอยุ่ พอช่วงทุ่มคึ่งเพื่อนที่ทำงานแฟนมาตามบอกแฟนมาแล้ววูปไปเราด้วยความโมโหบอกไปว่าไปเองได้ก็ต้องกลับเองได้เพิ่อนแฟนกลับไปมารอบสองอีกบอกว่าพี่แฟนพี่เค้าหมดาติคาวงเหล้าคับกินเหล้าขาวไปตอนนี้กู้ชีพปั๊มหัวใจอยู่50/50เท่านั้นเหละเราวิ่งกันไปตามน้องแฟนไปโรงพยาบาลหน่วยกู้ชีพนำตัวแฟนไปโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว เรารอเหมือนคนบ้าสรุปแฟนเสียชีวิตไม่มีโอกาสแม้แต่ดห็นหน้าครั่งสุดท้ายไม่มีแม้แต่คำพูดดีๆก่นจากกันความรู้สึกผิดมันอยู่ล้นหัวใจอยากให้เค้าฟื้นมาฟังคำขอโทษ อยากให้เค้าให้อภัยในสิ่งที่ยังคาใจกันทั้งคู่ พึ่งมารู้ความจริงทีหลังว่าแฟนไปคุยกับแม่จะไปขอเรากับแม่ช่วงสิ้นปีแม่บอก ทำยังไงจะก้าวผ่านความรุ้สึกผิดนี้ได้เริ่มใหม่ไม่ได้สักที
ระหว่างจากเป็นกับจากตายอันไหนเจ็บกว่ากันคะ