ต.ค.61.  ผมเขียนรีวิวแรกถ้าไม่ดีอย่างไรขอโทษไว้ล่วงหน้านัครับ



      
      เริ่มเลยแล้วกัน คือผมกับแฟนอยากไปเดินป่าหน้าฝนกันหลายครั้งแล้วได้แต่คิดเพราะไม่มีเวลา พอดดีไปอ่านเจอรีวิวที่คนอื่นเขียนไว้ว่าดอยน้องใหม่เปิดให้พิชิต จึงตกลงกันไปง่ายๆแบบไม่ต้องคิดกันเลย โดยรีบเตรียมอุปกรในการพิชิตดอย และจองรถทัวร์ไปกลับขอนแก่น-ตากไว้ ออกจาก บขส.ขอนแก่น19.00น.

และลงรถที่ศาลาพักรถข้างทาง ที่ อ.บ้านตาก ต.ทุ่งกระเซาะ ซึ่งจะอยู่ตรงข้ามกับป้อมตำรวจ.  ผมกับแฟนถึง ศาลาดังกล่าวตอน 03.00 น. จากนั้นก็หาเบอร์โทรศัพวินมอไซร์ที่ติดไว้ตรงศาลา ที่เขาเขียนว่า 24ชม. เลยไปเจอเบอร์ลุงพล ผม โทรเข้า เสียงโทรศัพท์ดังอยู่แถวนั้น อ้าวแก่นอนอยู่ข้างหลังศาลา จึงให้แก่ไปส่งที่คุ้มป๋าต๋อง แก่คิดคนละ 130 บาทต่อคน เพื่อไปเจอกับคนอื่นที่เตรียมขึ้นดอยทู่ เพื่อร่วมทริปกับพวกพี่ๆเขา  และหารค่าคนนำทาง ค่าลูกหาบ และค่ารถรับส่งไปยังจุดเริ่มเดิน ณ  หมู่บ้านลีซอ และนอนรอรุ่งเช้าเพื่อไปจุดเริ่มเดิน

      เริ่มต้นเช้านี้พวกผมเริ่มเดินจากหมู่บ้านลีซอ เวลา 09.00 น. ด้วยใจมุ่งมันว่าจะเจอกทะเลหมอไม่ห่วงถึงความเหน็ดเกนื่อแม้แต่น้อย



ระยะทางทอดแรกตอนออกจากหมู่บ้านจะเป็นไร่ข้าวโพดบนเขาของชาวบ้าน ทางจะชั้นไม่มากเราเดินกันสบายบื๊ออิอิ ใช้เวลาประมาณ 45 นาที


นี่คือพี่ๆ ลูกหาบที่แข็งแกร่งของเรา พี่เขาชื่อแรมโบ้ กับพี่เจษฎา  คนนำทางเราพี่น้อย



จากนั้นจะเขาสู่ป่ากล้วยบนเชิงดอยทางเริ่มชื้นและชันขึ้นเรื่อยๆ ผมใช้เวลาผ่านไปกี่นาทีก็ไมรู้รูแต่ว่าเหงื่อยเริ่มทะลักออกตามตัว แต่น่าจะใช้เวลาผ่านป่ากล้วยไมนานนักและเริ่มเขาสู่ป่าดิบชื้น





ตรงป่าดิบชื้นนี้ก็มีอะไรสวยๆดูเหมือนกับคือแบบว่าเริ่มรกขึ้นแต่ก็สอดแทรกดอกไม้สวยๆเยอะเลยครับ. แต่ผมไม้เด็ดดอกไม้นะ ผมคิดว่าสิ่งสวยงามควรเอาไว้เพียงชื่นชมและจดจำเท่านั้น และให้คนอื่นได้ชื่นชม



ก่อนออกจากป่าดิบชื่นจะพบต้นไม้ห่มผ้า มอส เฟิร์น ที่เกาะตามตนไม้ แสดงให้เห็นถึงความงดงามของป่าที่อุดมสมบูรณ์ที่งดงาม


พักครั้งแรกหลังจากเดินมาไกลเท่าไหร่ก็ไม่รู้พอเขาป่าดิบชื้นผมก็เริ่มเดินลำบากเพาะไม่ได้เตรียมรองเท้าที่ใช้เดินป่ามา กลับไปต้องจัดซักคู่แล้ว

พักเสร็จก็เริ่มเดินปีนขึ้นสันเขาชันมากไม่ได้ถ่ายรูปเลย จนพ้นและพบกับสันเขากับวิวอันงดงาม ขอซักรูปแล้วกัน. เสี่ยงหน่อยก็เอา จริงๆแล้วไม่น่ากลัวครับ


หลังจากนั้นเริ่มเดินต่อไป ขึ้นๆ. ลงๆ ตามสันเขาไป เจอวิวหลายวิวระหว่างทางสวยๆ



บนสันเขาก็มีสิ่งสวยงาม สองรูปแรกดอกไม้นะครับ อีกรูปแฟนผมครับใจสู้กว่าผมอีกเดินไม่หยุดเลย

เดินซักพักเพื่อนใหม่เริ่มมาทักซะแล้ว ไอ้ทากมาทำไม่วะ จะซดเลือดหรออย่าหวังเลย เจอถุงกันหอยเชอรี่ ที่ผมซื้อจากร้านขายของทำเกษตร 30 บาทกันดี ทากเข้าอยากเลย
ลืมบอกนี่คือไอ้สไปรต์ หมาขอวผู้ใหญ่บ้านผู้ช่วยคนนำทางชำนาญการพิเศษของพวกผม อึดมาก




เดินบนสันเขาแล้วตั้งนานยังไม่ถึงเลยแต่ไม่เป็นไรเอาวิวมาให้ก็ดีแล้ว นานมากเริ่มหิวแล้วเหรียวดูนาฬิกาเที่ยงตรงพอดีเลยพักสักหน่อยน่าจะดี


พักกินข้าวเที่ยงเอาแรงเดินต่อตอนบ่าย




กินข้าวเสร็จเดินต่อก็ยังไม่ถึงจุดกางเต็นตอนนี้เหมือนไปโดน้ำเล่นมา เหงื่อยเปียกทั้งตัวแล้ว




วิวบนดอยระยะสุดท้ายก่อนถึงจุดชัน
นี่คือจุดตะกายสู่จุดกางเต็นชันมาก



ในทีสุดก็พบจุดกางเต็นซะที. ใครถึงก่อนก็เลือกที่ก่อน.  ไอ้สไปร์ตลิ้นห้อยเหมือนกันเลยมอบเลยนะไอ้หนู แล้วก็ค่อยทำกับข้ายและล้อมกองไฟกันตอนค่ำ


เช้าขึ้นมาเริ่มเดินขึ้นไปดูวิวแต่เสียดายฟ้าปิดเห็นแต่หมอกล่องลอยตามตัว ขาวฟุ้งกะจาย อีกฟิลหนึ่งก็สัมผัสไปแบบว่าจะผิดหวังนิดๆ แต่ได้อะไรเยอะมากทริปนี้  หลังจากดูวิวเสร็จก็เตรียมตัวกินข้าว. เก็บเต็น  กรอกน้ำบนเขาเตรียมไป แล้วก็เก็บขยะที่นำขึ้นมาเพื่อรักษาธรรมชาติ. แล้วเดินเท้ากับลงสู่หมู่บ้านลีซอ

ระหว่างเดินทางกลับลงพวกผมเจอกับฝนจึงไม่ได้หยิบกล้องมาถ่าย. แต่ก็สนุกลุยฝนกันมันมาก. อีกฟิลหนึ่ง. แบบอังกอร์อะไรอย่างนั้น.   ฝนซาก็ถึงไร่ข้าวโพดแล้วได้แค่สองรูป



ถึงหมู่บ้านแล้วเด็กมาตอนรับเพียบเลย. เลยโชร์สะหน่อย  อายย๊ะ ลากทากมาหมู่บ้านเพียบเลย. เด็กฮือฮาเหมือนไม่เคยเห็น เอาคนละตัวไหมพี่มีเยอะ




ถึงเวลากลับแล้ว. ความทรงจำดีๆ และสวยงามแบบนี้จะจำไปตลอด. แต่ลืมคิดว่าเราจองตั๋วรถกลับขอนแก่นไว้ 23.00น. รอยังไงละทีนี้. นานเลย งั้นไปเที่ยวตัวเมืองตากหน่อยแล้วกัน.  สพานแขวนแม่น้ำปิง. เดินถนนคนเดินตาดนั่งย่อง ก่อนกลับ

และนี่คือดอยห้วยทู่  ณ หมู่บ้านลีซอ ต.ทุ่งกระเซาะ อ.บ้านตาก จ.ตาก

    สรุปค่าใช้จ่าย
            1 ค่ารถทัวร์ไป-กลับ ขอนแก่น-ตาก 1,060 บาท
             2 ค่าวิน 130 บาท
             3 ค่ารถกระบะไปรับส่งทางจุดเริ่มเดิน ค่าลูกหาบ. ค่าคนนำทาง. ค่ากับข้าว. หารกับพี่ๆที่ขึ้นวันนั้น 1200 บาท
              รวม.    2390 บาท

โทดทีนะครับถ้าผมพิมพ์ตกไปบางอภัยให้กันหน่อยนะครับ

ความสวยงามของธรรมชาติ. ไม่ได้แค่เห็นเท่านั้น. แต่ต้องสัมผัสได้ด้วย โดยไม่ได้ทำลายเขา. นี่คือธรรมชาติที่ต้องขอบคุณเขา