ฉากนี้ตอนแรกดูเหมือนไม่มีอะไร..แต่พอมาย้อนดู รู้สึกว่า
ตอนที่กู่เมธชี้ให้เตี๋ยวดูรูปตัวเอง "รู้ไม๊รูปใคร"  "นี่เตี๋ยวไง นั่งอยู่บนตักม๊า" เสียงเหมือนคนกำลังกลั้นน้ำตา
กู่เมธจะยิ้มแย้ม พูดจาอารมณ์ดีแบบติดตลกเวลาอยู่กับหลานรักอย่างเตี๋ยว
แต่พอจังหวะที่ไม่ได้สบตากับหลานแบบจะๆ สีหน้าและแววตาดูเปลี่ยนไป ดูเศร้าลง
คือถ้ามองว่าเป็นลุงมองหลานที่กำพร้าทั้งพ่อและแม่ตั้งแต่ยังเล็กด้วยความรักและสงสารก็ได้
แต่หากมองว่าเป็นแววตาของพ่อที่จำเป็นต้องปกปิดไม่ให้รู้ว่าเป็นพ่อก็อาจเป็นไปได้
หลังจากเมธชี้ให้เตี๋ยวดูรูปตอนเด็กแล้ว ก็เปลี่ยนเรื่องมาแซวรูปอาม่า และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
และหันมาบอกว่า ไม่ทันแล้ว ต้องรีบไปรับเหม่เหม ทั้งที่ก็เพิ่งจะเข้ามากันทั้งคู่ ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากเลย
หรือกู๋จะกลัวร้องไห้ เลยรีบปลีกตัวออกมา
ตอนหยิบโทรศัพท์มาดูไม่มีเสียงแจ้งเตือนอะไรจากโทรศัพท์ (แต่อาจดูเวลาจากโทรศัพท์แทนเพราะไม่ได้ใส่นาฬิกา)


อย่างใน Ep. 1 ตอนเตี๋ยวแนะนำรูปวาดของแต่ละครอบครัว เตี๋ยวพูดแนะนำทุกคน
และก็ไม่ยอมพูดถึงตัวเองตอนเป็นเด็กหัวจุก
กู่เมธเป็นคนแรกที่ชี้รูปเตี๋ยวว่า "แล้วตัวเล็กนี่ใคร" ภัสสรก็ชี้และพูดตามด้วย

ก็มองได้ว่าเมธให้ความใส่ใจ ให้ความสำคัญกับเตี๋ยวเท่าที่ตนเองจะทำได้ในบทบาทของกู๋
และเท่าที่ดู เตี๋ยวค่อนข้างเป็นเด็กเจียมเนื้อเจียมตัว เช่น ตอนถ่ายรูปก็ยอมที่จะไม่ให้ตัวเอง
เข้ามาในเฟรมจนอาม่าต้องเรียกเข้ามา และแฟนอี้ต้องมาช่วยถ่าย

หากทฤษฎีเตี๋ยวเป็นลูกเมธเป็นจริง และเตี๋ยวเป็นคนยิงแปะเสริฐ
เมธย่อมต้องปกป้องลูกชายสุดชีวิตเพราะสำหรับลูกชายคนนี้แล้ว นี่คือครั้งแรกที่เมธได้ทำหน้าที่ของพ่อ
ความสัมพันธ์ของเมธกับเตี๋ยวอาจไม่มีความรู้สึกของพ่อลูกในสายตาคนดู
นั่นเพราะตัวละครจำเป็นต้องปกปิดและแฝงความรัก ความห่วงใยผ่านบทบาทของลุง-หลาน
ถูกหรือผิดไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ อยากวาร์ปไปวันศุกร์แระ