โดนตำหนิบ่อยมาก ว่าเป็นพระเอกที่มีจังหวะการพูดที่ไม่ดี ทำให้ฟังยากและไม่เสนาะหู ซึ่งส่วนตัวก็ค่อนข้างที่จะเห็นด้วยและรู้สึกได้เหมือนกัน

แต่ด้วยความที่ติดตามพระเอกคนนี้มานาน ยังพอจะจำได้ลางๆว่า เมื่อก่อนเราไม่ได้รู้สึกอย่างนี้เลย

แน่นอนว่าต้องพิสูจน์ จึงกลับมาดูละครเรื่องวังวารีอีกครั้ง ซึ่งเป็นละครของคุณติ๊กที่รักมากเป็นอันดับที่รองลงมาจากเรื่องอย่าลืมฉัน พูดง่ายๆคือ เรื่องนี้เคยเป็นที่สุดของผมตลอดระยะเวลาสิบกว่าปี

แล้วก็อย่างที่คิดจริงๆ เรื่องนี้แบ่งจังหวะการพูดได้ดีทุกฉากเลยก็ว่าได้

แล้วแสดงดีมากกับบทบาทนี้ ที่มันมีมิติพอสมควร ทั้งที่ตอนนั้นก็ยังเป็นแค่ดาวรุ่งเอง แต่ดูแล้วโคตรเชื่อ ว่าเป็นภาดลแห่งวังวารี หรือบทบาทนี้มันเหมาะสมกับคุณติ๊กก็ไม่รู้นะ อาจจะดูไม่ไกลตัว

ผมว่าบทบาทนี้มันดีนะ คือมันไม่ถึงกับว่าเป็นพระเอ๊กพระเอกอะ อย่างจุดด้อยหลักๆเลย คือพระเอกเรื่องนี้หัวอ่อนและขี้ใจอ่อน ทำให้เกิดเรื่องที่ผิดพลาดหลายครั้ง แต่ก็เป็นคนที่จิตใจดี, เข้มแข็ง, มีเสน่ห์, และอันที่จริงแล้วก็เป็นคนที่พึ่งพาได้ในหลายเรื่อง

เป็นละครแนวโรแมนติกผสมระทึกขวัญที่ลงตัวมากที่สุดเรื่องหนึ่งเลย ฉากหวานของติ๊กกับนัทนี่มีแทรกอยู่ตลอดทั้งเรื่อง แต่รู้สึกว่าใส่มาได้อย่างลงตัวมากในทุกๆครั้ง แล้วร้อนแรงแต่ก็อบอุ่น ดูแล้วก็อินตาม ดูเป็นความรักของหนุ่มกับสาวที่ละสายตาไม่ได้

ชอบฉากอารมณ์ตอนจบมาก รู้สึกว่าแสดงได้มีเสน่ห์ทั้งติ๊กทั้งมีเรีย ที่พระเอกตัดพ้อนางเอกด้วยความนิ่งผสมความโกรธ ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าว่า

“ คุณยอมเป็นของผม เพียงเพราะว่าอยากจะจับฆาตกร คุณต้องลงทุนถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ริสา ”

ริสา อาจจะเป็นเพียงนางเอกคนเดียว ที่โดนเจษฎาภรณ์จูบแล้ว แล้วไม่ร้องไห้ โดนอยู่ราวๆสามรอบได้ ไม่ร้องสักรอบ รู้สึกว่าเธอเป็นนางเอกคนเดียวเลยที่ดูไม่ดัดจริต