ล่าสุด EP3 เมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 ต.ค. ที่ผ่านมา เรตติ้งขึ้นมาอยู่ที่ 0.7 จากที่สองตอนแรกสร้างพื้นฐานไว้ที่ 0.4 ถือว่าเพิ่มขึ้นมาเกือบเท่าตัวเลยทีเดียว (อ้างอิงจากกระทู้คุณหนูมายา)
อยากให้ GMM25 เก็บไว้เป็นอีกหนึ่ง Case Study ว่าคุณไม่จำเป็นต้องทำละครขายความร้ายๆ แรงๆ มีฉากเซ็กส์ถึงพริกถึงขิง หรือขายคู่จิ้น เรตติ้งก็ดี กระแสก็มาได้ ถ้าคุณตั้งใจ พิถีพิถันในชิ้นงาน แคสติ้งนักแสดงเหมาะสม รวมถึงบทโทรทัศน์ที่น่าสนใจตอบโจทย์ตลาดมากพอ
วันนี้ จขกท เลยขออนุญาตแชร์ข้อความจาก Facebook "พี่ฝน ขนิษฐา ขวัญอยู่" ซึ่งเป็นทั้งเจ้าของพล็อตเรื่อง ผู้กำกับ และผู้สร้างซีรีส์เรื่องนี้ เธอได้บอกเล่าถึงที่มาที่ไปของพล็อตเรื่อง จนกระทั่ง 10 ปีผ่านไปจึงถูกนำมาทำเป็นซีรีส์ ให้ชาวพันทิปได้อ่านกันครับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kanittha Kwunyoo
22 ต.ค. 2561 17:07 น.
10 ปี กว่าจะได้มีวันเกิดเป็นของตัวเอง...
Happy birthday วันเกิดของนาย วันตายของฉัน ซีรี่ส์ความยาว 13 ตอนจบ ที่ได้แรงบันดาลใจจากที่มาของประโยคเพียงไม่กี่ประโยคที่เกิดขึ้นในงานศพของน้องชายที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุในวัย 15 ปี...
ครั้งนั้น การจากไปอย่างกระทันหันของน้องทำให้ครอบครัวของเราเสียใจ และ ภายในเวลาเดียวกันกับที่น้องชายเสียชีวิตก็ยังมีคนอีก2คนในครอบครัวที่อยู่ในอาการโคม่าเช่นกัน เหตุการณ์ในครั้งนั้นนำมาซึ่งความเชื่อที่ผู้ใหญ่ในบ้านเชื่อกันว่า
“นี่คือการตายแทน เพื่อให้อีก 2 ชีวิตรอด” ชุดความเชื่อนี้เราไม่แน่ใจว่ามันจริงหรือไม่ แต่ประโยคที่สะกิดใจต่อมา มันกลายเป็นว่าความเชื่อนี้ถูกนำไปต่อยอดความคิดของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในบ้านว่า
“ถ้าจะมีใครสักคนในครอบครัวเราต้องเสียสละ ก็ควรเป็นมันเนี่ยล่ะถูกต้องแล้ว”
ประโยคนี้ฝังอยู่ในหัวเรามานาน เพราะเราคิดว่า ไม่มีใครที่สมควรตายหรอกนะ ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ต่อไป วันเวลาผ่านไป..เราเคยนั่งสงสัยว่า ไม่มีใครเสียใจกับการจากไปของน้องชายอีกแล้ว น้องชายค่อย ๆ ถูกลืมไป ตามวันเวลาผ่านปีและเดือนที่มันหมุนไป ทุกคนในครอบครัวค่อย ๆ เอ่ยชื่อน้องน้อยลง และใช้ชีวิตต่อไป เราเริ่มรู้สึกว่า คนตายค่อย ๆ หายไปจากความทรงจำของเราเรื่อย ๆ และ
มันจะเป็นยังไงนะ ถ้าคนที่ตายไปแล้วกลับไม่ได้หายไปไหน ถ้าเขายังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ พวกเรา เฝ้ามองพวกเรา เห็นการเติบโตของพวกเรา เขาจะเจ็บปวดไหม ที่ทุกคนค่อย ๆ เอ่ยถึงเขาน้อยลงเรื่อย ๆ และในท้ายที่สุด เขาก็ได้หายไปจากความทรงจำของเราทุกคน...
เราพูดคุยไอเดียนี้กับใครหลายคน และคนที่ฟังเรื่องนี้เราบ่อยสุดก็หนีไม่พ้น อ.เต้ย (พีรชัย เกิดสินธุ์) ซึ่งในตอนนั้น อ.เต้ย คือที่ปรึกษาธีสิสจบของเรา และ อ.เต้ย ก็ให้คำนิยามกลับเรามาว่า
จริง ๆ แล้ว อาจจะไม่มีใครลืมเลยก็ได้นะ แต่มันกลับฝังอยู่ในใจของทุกคน เพราะสิ่งนี้หรือเปล่าที่ทำให้คนตายยังคงวนเวียนอยู่ เพราะความคิดถึงนั้นมันทำให้เขายังคงต้องวนเวียนกลับมาเห็นและอยู่กับทุกคน...
เรานำแนวคิดของอ.เต้ยมาต่อยอดต่อ แต่ท้ายที่สุดบทเรื่องนี้ที่กำลังจะเขียนเป็นหนังสั้นธีสิสจบในตอนนั้นก็ต้องยุติลงไป เพราะ อ.เต้ย บอกว่า ถ้าหนังของฝนมีเฉดสีอยู่ 3 เฉด นั่นคือ ขาว เทา และ ดำ ตอนนี้บทของเราคือสีดำ มันดำจนเกินไป.. เราจึงตัดสินใจเก็บเรื่องนี้เอาไว้ และ พัฒนามันต่อไปเพื่อเป็นบทหนังขนาดยาว และพยายามเสนอเรื่องนี้เป็นหนังมาหลายปี แน่นอนว่า ไม่มีใครซื้อ.. 555 และเหตุผลที่ได้ยินบ่อย ๆ ก็คือ ดราม่ามันขายยาก... (ยากจริง ๆ แหละ)
เวลาล่วงเลยมานานจนเราพับโปรเจคของเราไปเอง และคิดว่า จะเอาไปเขียนเป็นหนังสือดีกว่า เพราะเราแค่อยากเล่าเรื่องและคิดว่าถ้าเขียนเป็นหนังสือก็คงจะมีอิสระในการเล่ามากกว่าที่จะผลิตออกมาเป็นหนัง..
จนกระทั่งวันหนึ่งของต้นปีที่แล้ว หลังจากที่เราทำ U-Prince Series จบ ทาง GMM TV ก็เอ่ยชวนเราเข้ามาหาโปรเจคทำร่วมกัน และก็ไม่รู้อะไรดลใจเราให้กลับไปรื้อเรื่องนี้ออกมาใหม่ และเราใช้เวลาเขย่ามันใหม่ให้เป็นไอเดียซีรี่ส์ภายในเวลา 2คืน ก่อนนำไปเสนอกับ GMM TV และผลที่ออกมาก็คือ GMM TV ตกลงให้เราได้ทำ...
จวบจนวันนี้ที่ ซีรี่ส์ได้ออนแอร์มา 3 ตอนแล้ว นับเป็นเวลา 10 ปีพอดี เรื่องราวในบทถูกพัฒนาขึ้นมาเรื่อย ๆ ผ่านการเติบโตของตัวเรา แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ไม่ว่าบทจะถูกพัฒนาไปแค่ไหน แต่ความตั้งใจและแรงผลักดันในการเล่าก็ยังคงเหมือนเดิม
Happy birthday วันเกิดของนาย วันตายของฉัน เป็นเรื่องที่เราอยากส่งสารบอกคนดูว่า จริง ๆ แล้วเราทุกคนมีวันพิเศษเป็นของตัวเองนะ นั่นก็คือวันที่เราเกิด เป็นวันที่เราจะได้รับคำอวยพรหรือของขวัญ และคำอวยพรที่ฮิตมาก ๆ และเชื่อว่าทุกคนต้องเคยได้ คือ “แฮปปี้เบิร์ธเดย์ มีความสุขมาก ๆ นะ” ไอ้มีความสุขมาก ๆ ที่ได้มา ก็ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร แต่สำหรับเรื่องนี้ เราอยากบอกว่า
มีความสุขมาก ๆ นะ ที่ได้มีวันเกิด มีชีวิตต่อไปนะ เพื่อวันเกิดของเราในปีต่อ ๆ ไป ^^
#happybirthdayseries
เรตติ้ง "Happy Birthday" EP ล่าสุดขึ้นมา 0.7 แล้ว อยากให้เป็นอีกหนึ่ง Case Study ของ GMM25 ในการทำละคร
อยากให้ GMM25 เก็บไว้เป็นอีกหนึ่ง Case Study ว่าคุณไม่จำเป็นต้องทำละครขายความร้ายๆ แรงๆ มีฉากเซ็กส์ถึงพริกถึงขิง หรือขายคู่จิ้น เรตติ้งก็ดี กระแสก็มาได้ ถ้าคุณตั้งใจ พิถีพิถันในชิ้นงาน แคสติ้งนักแสดงเหมาะสม รวมถึงบทโทรทัศน์ที่น่าสนใจตอบโจทย์ตลาดมากพอ
วันนี้ จขกท เลยขออนุญาตแชร์ข้อความจาก Facebook "พี่ฝน ขนิษฐา ขวัญอยู่" ซึ่งเป็นทั้งเจ้าของพล็อตเรื่อง ผู้กำกับ และผู้สร้างซีรีส์เรื่องนี้ เธอได้บอกเล่าถึงที่มาที่ไปของพล็อตเรื่อง จนกระทั่ง 10 ปีผ่านไปจึงถูกนำมาทำเป็นซีรีส์ ให้ชาวพันทิปได้อ่านกันครับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Kanittha Kwunyoo
22 ต.ค. 2561 17:07 น.
10 ปี กว่าจะได้มีวันเกิดเป็นของตัวเอง...
Happy birthday วันเกิดของนาย วันตายของฉัน ซีรี่ส์ความยาว 13 ตอนจบ ที่ได้แรงบันดาลใจจากที่มาของประโยคเพียงไม่กี่ประโยคที่เกิดขึ้นในงานศพของน้องชายที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุในวัย 15 ปี...
ครั้งนั้น การจากไปอย่างกระทันหันของน้องทำให้ครอบครัวของเราเสียใจ และ ภายในเวลาเดียวกันกับที่น้องชายเสียชีวิตก็ยังมีคนอีก2คนในครอบครัวที่อยู่ในอาการโคม่าเช่นกัน เหตุการณ์ในครั้งนั้นนำมาซึ่งความเชื่อที่ผู้ใหญ่ในบ้านเชื่อกันว่า “นี่คือการตายแทน เพื่อให้อีก 2 ชีวิตรอด” ชุดความเชื่อนี้เราไม่แน่ใจว่ามันจริงหรือไม่ แต่ประโยคที่สะกิดใจต่อมา มันกลายเป็นว่าความเชื่อนี้ถูกนำไปต่อยอดความคิดของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในบ้านว่า “ถ้าจะมีใครสักคนในครอบครัวเราต้องเสียสละ ก็ควรเป็นมันเนี่ยล่ะถูกต้องแล้ว”
ประโยคนี้ฝังอยู่ในหัวเรามานาน เพราะเราคิดว่า ไม่มีใครที่สมควรตายหรอกนะ ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ต่อไป วันเวลาผ่านไป..เราเคยนั่งสงสัยว่า ไม่มีใครเสียใจกับการจากไปของน้องชายอีกแล้ว น้องชายค่อย ๆ ถูกลืมไป ตามวันเวลาผ่านปีและเดือนที่มันหมุนไป ทุกคนในครอบครัวค่อย ๆ เอ่ยชื่อน้องน้อยลง และใช้ชีวิตต่อไป เราเริ่มรู้สึกว่า คนตายค่อย ๆ หายไปจากความทรงจำของเราเรื่อย ๆ และมันจะเป็นยังไงนะ ถ้าคนที่ตายไปแล้วกลับไม่ได้หายไปไหน ถ้าเขายังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ พวกเรา เฝ้ามองพวกเรา เห็นการเติบโตของพวกเรา เขาจะเจ็บปวดไหม ที่ทุกคนค่อย ๆ เอ่ยถึงเขาน้อยลงเรื่อย ๆ และในท้ายที่สุด เขาก็ได้หายไปจากความทรงจำของเราทุกคน...
เราพูดคุยไอเดียนี้กับใครหลายคน และคนที่ฟังเรื่องนี้เราบ่อยสุดก็หนีไม่พ้น อ.เต้ย (พีรชัย เกิดสินธุ์) ซึ่งในตอนนั้น อ.เต้ย คือที่ปรึกษาธีสิสจบของเรา และ อ.เต้ย ก็ให้คำนิยามกลับเรามาว่า จริง ๆ แล้ว อาจจะไม่มีใครลืมเลยก็ได้นะ แต่มันกลับฝังอยู่ในใจของทุกคน เพราะสิ่งนี้หรือเปล่าที่ทำให้คนตายยังคงวนเวียนอยู่ เพราะความคิดถึงนั้นมันทำให้เขายังคงต้องวนเวียนกลับมาเห็นและอยู่กับทุกคน...
เรานำแนวคิดของอ.เต้ยมาต่อยอดต่อ แต่ท้ายที่สุดบทเรื่องนี้ที่กำลังจะเขียนเป็นหนังสั้นธีสิสจบในตอนนั้นก็ต้องยุติลงไป เพราะ อ.เต้ย บอกว่า ถ้าหนังของฝนมีเฉดสีอยู่ 3 เฉด นั่นคือ ขาว เทา และ ดำ ตอนนี้บทของเราคือสีดำ มันดำจนเกินไป.. เราจึงตัดสินใจเก็บเรื่องนี้เอาไว้ และ พัฒนามันต่อไปเพื่อเป็นบทหนังขนาดยาว และพยายามเสนอเรื่องนี้เป็นหนังมาหลายปี แน่นอนว่า ไม่มีใครซื้อ.. 555 และเหตุผลที่ได้ยินบ่อย ๆ ก็คือ ดราม่ามันขายยาก... (ยากจริง ๆ แหละ)
เวลาล่วงเลยมานานจนเราพับโปรเจคของเราไปเอง และคิดว่า จะเอาไปเขียนเป็นหนังสือดีกว่า เพราะเราแค่อยากเล่าเรื่องและคิดว่าถ้าเขียนเป็นหนังสือก็คงจะมีอิสระในการเล่ามากกว่าที่จะผลิตออกมาเป็นหนัง..
จนกระทั่งวันหนึ่งของต้นปีที่แล้ว หลังจากที่เราทำ U-Prince Series จบ ทาง GMM TV ก็เอ่ยชวนเราเข้ามาหาโปรเจคทำร่วมกัน และก็ไม่รู้อะไรดลใจเราให้กลับไปรื้อเรื่องนี้ออกมาใหม่ และเราใช้เวลาเขย่ามันใหม่ให้เป็นไอเดียซีรี่ส์ภายในเวลา 2คืน ก่อนนำไปเสนอกับ GMM TV และผลที่ออกมาก็คือ GMM TV ตกลงให้เราได้ทำ...
จวบจนวันนี้ที่ ซีรี่ส์ได้ออนแอร์มา 3 ตอนแล้ว นับเป็นเวลา 10 ปีพอดี เรื่องราวในบทถูกพัฒนาขึ้นมาเรื่อย ๆ ผ่านการเติบโตของตัวเรา แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ไม่ว่าบทจะถูกพัฒนาไปแค่ไหน แต่ความตั้งใจและแรงผลักดันในการเล่าก็ยังคงเหมือนเดิม
Happy birthday วันเกิดของนาย วันตายของฉัน เป็นเรื่องที่เราอยากส่งสารบอกคนดูว่า จริง ๆ แล้วเราทุกคนมีวันพิเศษเป็นของตัวเองนะ นั่นก็คือวันที่เราเกิด เป็นวันที่เราจะได้รับคำอวยพรหรือของขวัญ และคำอวยพรที่ฮิตมาก ๆ และเชื่อว่าทุกคนต้องเคยได้ คือ “แฮปปี้เบิร์ธเดย์ มีความสุขมาก ๆ นะ” ไอ้มีความสุขมาก ๆ ที่ได้มา ก็ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร แต่สำหรับเรื่องนี้ เราอยากบอกว่า มีความสุขมาก ๆ นะ ที่ได้มีวันเกิด มีชีวิตต่อไปนะ เพื่อวันเกิดของเราในปีต่อ ๆ ไป ^^
#happybirthdayseries