คือผมคบกับแฟนมา 3ปีแล้วครับ เราเหมือนเพื่อนกันมากกว่ามีไรก็บอกกันทุกอย่าง ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ทุกข์ สุข ความลำบากต่างๆนาๆ ความกดดัน ดูถูก ไม่มีเงินสักบาทเธอก็ยอมผ่านมากับผม อยู่ข้างๆผมเสมอ จนพักหลังๆผมไม่ค่อยได้สนใจเธอเหมือนวันแรกๆที่คบกัน เพราะความเคยชินอะ ก็ไม่รู้ไงว่าเราเปลี่ยนไปหรอ ทั้งๆที่ก็ทำตัวปกติ จนมารู้ตัวตอนเธอหมดความอดทนและไปจากผม ล่าสุดที่ทำให้เธอขอเลิกเพราะเราทะเลาะกันหนักถึงขั้นผมตบหน้าเธอโดยเพราะความโมโหอะคับ เวลาเราทะเลาะกันมันจะหนักแบบนี้ทุกที แต่ผมจะเป็นฝ่ายไม่ทำเธอกลับเธอจะเป็นฝ่ายที่ทำผม ตบ ตี กัด หยิก ผมทนมาตลอดจนวันนั้นไม่รู้เพราะอะไรถึงทำ เธอเลยโกรธมากและบอกจะไม่ทนผมจะขอเลิก และผมมารู้ทีหลังว่าเธอมีคนอื่น เพราะเธอเป็นคนบอกเอง เธอแอบคุยกับคนอื่นมาสักพักประมาน1เดือน พักที่ผมไม่สนใจเธอแหระครับ เธอเลยขอเลิกซึ่งผมไม่ยอม ผมขอโอกาสเธอ เราคุยกันตลอด เธอบอกกับผมมาประโยคนึงว่า เคยได้ยินประโยคที่ว่า ใครเข้ามาตอนกูอ่อนแอ แล้วได้ใจกูเต็มๆ ไหมนั้นแหระคือสิ่งที่เธอรู้สึกกับรุ่นน้องคนนั้น แต่ผมก็ไม่ยอมเลิก ก็คุยกันตลอด โทรหากันร้องไห้ไปด้วยกัน เธอบอกผมทุกอย่างว่าทำไมเธอถึงไปคุยกับคนอื่น และวันนึงเราก็นัดเจอกัน เธอบอกถ้าวันนี้มันใช่เธอจะกลับมาหาผม และตัดมันไป วันนั้นมันดีมากครับ และเธอก็จะกลับมาหาผมด้วย เพราะผมสนใจเธอไม่สนใจอะไร โฟกัสที่เธอคนเดว จนเราจะกลับบ้าน เธอมาจับได้ว่าผมโกหกว่าไม่ได้ไปหาคนอื่น ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอผิดหวังจากผมจนตอนนี้เธอก็กลับไปคุยกับคนเก่า เธอก็ไม่กลับมาหาผม ไม่ยอมเปิดใจให้ผม ผมควรทำไงดีครับ? ผมตัดใจจากเธอไม่ได้ตอนนี้เธอบอกผมขอโอกาสมากเกินไปเธอ เธอกลัวเจ็บซ้ำๆอีก และอีกอย่างทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมชอบปากหมาด่าเธอแรงๆ แบบที่ไม่น่ารับได้อะครับ แต่ความรู้สึกผมมันเหมือนมีหวังอยู่ แค่ตอนนี้เราห่างกันเธอเลยไม่มั่นใจในตัวผม ถ้าเธออยู่กับผมเธออาจจะมั่นใจกว่านี้ก็ได้ครับ ผมควรทำไงดี ผมอยากได้เธอคืน?