จุดที่ทำออกมาได้ดีคือ ภาพ แสง สี เสียง สวยมาก
จุดที่พังคือตัวร้าย ชิบุซาวะ เปิดตัวน่ะเท่ เล่นใหญ่อลังเพื่อจะพบว่าตัวเองตายแล้ว??  ประโยคที่ว่าไม่มีใครอยู่เหนือการคาดการณ์ของตัวเองกลายเป็นง่อยไปเลยนะ  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(เล่นมุกซ้ำกับนิยายเล่ม4 ไม่รู้สึกว่าหักมุมเลย)



ถ้าไม่นับดาไซที่เป็นตัวคีย์ของเรื่อง  ชูยะเด่นกว่าอาสึชิอีก  ไม่ค่อยเคลียร์ตรงที่ชูยะจัดการพลังพิเศษตัวเองยังไงชนะเร็วจัง  หรืออยู่บนฟ้าตั้งแต่แรก
เซอร์วิสซีนดาไซชูยะคือแบบ  คนกรี๊ดลั่นโรง  โชคดีว่าแถวที่เรานั่งไม่มีใครกรี๊ดกรอกหู  ตอนดาไซเอามือแตะหน้าฟินจริง  แต่ไม่ชอบฉากกดหัว กดซ้ำๆมันยัดเยียดเกินไป  
ดาไซกับโอดะซาคุเป็นฉากให้อารมณ์ยิ้มทั้งน้ำตา ขำแต่ก็เศร้า เห็นหน้าไซนั่งพิงสุสานทำตาเหงาๆแล้วบรับบบบ  


อาคุตะกาวากลายเป็นเบจิต้าไปเลย บทพูดที่เหมือนเกลียดพระเอกแต่ก็สร้างแรงฮึด มีหน้าที่ช่วยเสริมพลังตบบอส  พร้อมวลีฮิต “ไม่ต้องให้นายบอก”  
น้องเสือเพื่อให้สมกับเป็นพระเอกเลยมีหน้าที่ตบบอสตอนสุดท้าย ปกติน้องเสือจะเด๋อๆ เหมือนนิยายเล่ม4มาก รับคำสั่งคุนิคิดะกับพูดว่าถ้าเป็นดาไซซังต้องแก้ปัญหาได้ บทเท่ก็ตอนช่วยเคียวกะ
หนูเคียวกะน่ารักมว้ากกกก   สุขุมเยือกเย็น   สมเป็นนางเอก


กลุ่มสำนักงานนักสืบ  คือเสียใจอ่ะ  บทคนทั้งกลุ่มเท่ากับอังโกะคนเดียว  คหสต. ชอบรันโปซังแต่คือหายยาวเลย   ฉากสุดท้ายที่ประธานยืนคู่รันโปมีคนกรี๊ดด้วย  //มายกมือว่าจิ้นคู่นี้อันดับ1  นิยายเล่ม3ฟินมาก




สรุป  ถ้าเป็นแฟนเรื่องนี้ก็อย่าพลาดเลย  ไม่แนะนำคนที่เคยดูผ่านๆเพราะดูแล้วจะงงเปล่าๆ  เราตามทั้งนิยาย มังงะ เมะ ยังมึนเลย  พลังตัวร้ายนี่เมากาวชอบกล