เราบอกเลยนะคะ ว่า เราขาดความอบอุ่นจากครอบครัว ถูกพ่อทุบตีตอนเด็ก และถูกแม่รังแก รึรักไม่เท่ากัน ยายที่ค่อยเรียนดูเราแทนแม่มา กลายเป็นคนที่เราไม่ไว้ใจอีกต่อไป ยายและพี่สาวเรา นินทาเรา ต่อให้เราทำดีแค่ไหนก้ไม่สนใจเรา แม่ที่ไม่เคยฟังเรา แม่ที่เอาแต่ใช้อารมณ์กับเรา พี่เราได้ทุกอย่างที่ต้องการ ห้องส่วนตัว เครื่องสำอางที่แม่ให้ คอมที่ควรจะเป็นส่วนรวม ความรักจากยาย ถูกพี่สาวเราเอาไปหมด เราอยากได้อะไรเก็บเงินซื้อเอง พี่เราขอยายให้ซื้อให้ เราอยู่ในบ้านที่มีแต่เกลียด ทุกวันเราอยากกลับบ้าน บ้านที่อบอุ่น บ้านที่รักเรา บ้านที่เราพูดเขาก้ฟังเรา กอดเรา ไม่นินทา ไม่ใส่ร้าย ทนฟังมา4ปี จนเป็นโรคเครียด
+ซึมเศร้าหน่อยๆ จนเราเจอคนๆนึ่ง ที่ให้ความรักเรา คือแฟนเราเองคะ ก่อนที่เรากับแฟนจะมาเจอกัน แฟนเราเคยจีบเพื่อนของเพื่อนเรา แล้วโดนหลอก แล้วมาชอบเพื่อนเรา เราก้ไปเป็นแม่สื่อให้ แต่เพื่อนเราไม่ชอบ เขาเลยมาจบที่เรา คบแรกๆเขาใส่ใจเราดีมาก เราชอบความรู้สึกนั้นมาก
อยากไปอยู่กับเขา ในเมื่อบ้านเป็นนรกจะอยู่ทำไม
แต่หลังอาจจะเพราะมีงาน และ เขาเป็นคนที่ชอบเล่นเกม
เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน เรารอทุกเย็นที่จะได้เจอเขา ยิ่งตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม เราอยากหนีออกบ้านไปหาเขามาก
มันนรกเป็นหัวจริงๆคะ เราเคยทะเลาะเรื่องที่เขาไม่สนใจเรามา3รอบ แต่สุดท้ายก้เป็นเหมือนเดิม ทำงานและเล่นเกม ใช้ชีวิตอยู่ในโลกส่วนตัว มันมีครั้งนึง เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนในห้องเรา ทักเขาไปคุย เรารู้นิสัยอีนี้ดี มันชอบทักแฟนเพื่อนคุย เราก็เข้าไปอ่านในเฟสแฟนเรา เราเคยเตือน เคยขอ อย่าตอบได้ไหม แฟนเราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราเห็นอย่างนี้เลย ไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มเล่นๆ ประกดมีคนแคปไปให้เพื่อนในห้องเราคนนั้น เขาเลยมาขอโทด เราก็แบบ...ไม่ได้อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้...ไม่อยากเห็นห้องเรียนเป็นนรก เราก็จัดการเรื่องของเรา เพื่อนคนนั้นบอกจะไม่ทักแล้ว บล็อกไปแล้ว แต่ความจริงคือไม่ได้บล็อกคะ เราก็ไม่ได้ว่าไร ไม่ได้พูดไร พอแฟนเรารู้ ด่าเราว่า ไร้สาระ ทั้งๆทีเราเคยขอ เคยบอก เคยเตือนแล้ว
เราผิดไช่ไหม มันผ่านมาประมาณอาทิตย์แล้ว เรายังคิดอย่างนี้อยู่
อีกอย่างนึ่งก้คือ เราไม่เคยห้ามเขาคุยกับเพื่อนเรา ที่เขาชอบก่อนเรา ไม่เคยว่า ทนอ่านข้อความ แต่นานๆเขาจะคุยกัน แต่แฟนเราเป็นคนเฟลลี่ในแชทไง เพื่อนผญ.เราก็ไม่ได้ว่าเลย เรากับแฟนเจอกันอาทิตย์ละ1-2ครั้ง
เรางี่เง่าจริงหรอ ไร้สาระจริงหรอ เราทนไม่พอไช่ไหม ทนรอเขาอยู่ในโลกส่วนตัวไม่พอไช่ไหม เวลาอยู่กับเรา เขาติดโทสับมาก แปปๆก็เอาขึ้นมาดู เคยขอให้เขาใส่ใจเรามากกว่านี้ แต่ไม่เคยขอให้ใส่ใจเท่าแรกคบ
เรารักแฟนคนนี้มาก ยอมทุกอย่าง เพราะเราไม่เคยได้รับความรักมานาน เราที่ซึมเศร้า กลับมายืนได้เพราะเขา เขากอดเรา ยอมรับในตัวเรา และเราเป็นคนคิดมาก และเขาเป้นคนที่เราแคร์เขามาไง พอเขามาเราไรสาระ เราเลยแบบ.....อึดอัด เคยคิดถอยเพราะทนไม่ไว้ แต่เขาไม่ให้เราถอย แต่ต้องมาทนอยู่อย่างนี้ มีเหมือนไม่มี ไม่ปรับปรุงตัว มีความสุขน่ะ แต่ร้องไห้ทุกสับดาเลย บ้างสับดาก้ทุกวัน ทั้งเรื่องยายแม่พี่สาว เรื่องเงิน เครื่องใน ตอนนี้เครียดมาก
ร่างกายอ่อนแอไปหมด ไร้หนทางเดิน ทนแบบกึ่งๆไป อยากตาย และอยากอยู่ ข้าวกิน3-5คำก็อิ่ม พออยู่ต่อหน่แฟน ต้องแกล้งว่าร่าเริจ ว่าโอเคร กินกับแฟนให้เยอะที่สุด ร่าเริงใจที่สุก พอกลับบ้านมา เห็นหน้าบ้าน เห็นคนในบ้าน เดินเข้าห้องตัวเอง อ้วกออกหมด เราจะทำไงต่อไปดี.......
ไม่มีให้ยืนข้างเราเลย ยายที่เราคิดว่าเป็นแม่คนที่สอง ก้ไม่อยู่ข้างเราแล้ว
ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่า
ใครใช้คำว่า เพื่อชีวิตตัวเราเอง มันไม่ไช่คำที่ต้องใช้กับคนที่คิดฆ่าตัวตายหรอกคะ ปมด้อยชีวิต ทั้งเหนื่อย ทั้งอึดอัด หมดหนทางจะเดินต่อ
เราขอเขามากไปรึเปล่า?
+ซึมเศร้าหน่อยๆ จนเราเจอคนๆนึ่ง ที่ให้ความรักเรา คือแฟนเราเองคะ ก่อนที่เรากับแฟนจะมาเจอกัน แฟนเราเคยจีบเพื่อนของเพื่อนเรา แล้วโดนหลอก แล้วมาชอบเพื่อนเรา เราก้ไปเป็นแม่สื่อให้ แต่เพื่อนเราไม่ชอบ เขาเลยมาจบที่เรา คบแรกๆเขาใส่ใจเราดีมาก เราชอบความรู้สึกนั้นมาก
อยากไปอยู่กับเขา ในเมื่อบ้านเป็นนรกจะอยู่ทำไม
แต่หลังอาจจะเพราะมีงาน และ เขาเป็นคนที่ชอบเล่นเกม
เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน เรารอทุกเย็นที่จะได้เจอเขา ยิ่งตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม เราอยากหนีออกบ้านไปหาเขามาก
มันนรกเป็นหัวจริงๆคะ เราเคยทะเลาะเรื่องที่เขาไม่สนใจเรามา3รอบ แต่สุดท้ายก้เป็นเหมือนเดิม ทำงานและเล่นเกม ใช้ชีวิตอยู่ในโลกส่วนตัว มันมีครั้งนึง เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนในห้องเรา ทักเขาไปคุย เรารู้นิสัยอีนี้ดี มันชอบทักแฟนเพื่อนคุย เราก็เข้าไปอ่านในเฟสแฟนเรา เราเคยเตือน เคยขอ อย่าตอบได้ไหม แฟนเราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราเห็นอย่างนี้เลย ไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มเล่นๆ ประกดมีคนแคปไปให้เพื่อนในห้องเราคนนั้น เขาเลยมาขอโทด เราก็แบบ...ไม่ได้อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้...ไม่อยากเห็นห้องเรียนเป็นนรก เราก็จัดการเรื่องของเรา เพื่อนคนนั้นบอกจะไม่ทักแล้ว บล็อกไปแล้ว แต่ความจริงคือไม่ได้บล็อกคะ เราก็ไม่ได้ว่าไร ไม่ได้พูดไร พอแฟนเรารู้ ด่าเราว่า ไร้สาระ ทั้งๆทีเราเคยขอ เคยบอก เคยเตือนแล้ว
เราผิดไช่ไหม มันผ่านมาประมาณอาทิตย์แล้ว เรายังคิดอย่างนี้อยู่
อีกอย่างนึ่งก้คือ เราไม่เคยห้ามเขาคุยกับเพื่อนเรา ที่เขาชอบก่อนเรา ไม่เคยว่า ทนอ่านข้อความ แต่นานๆเขาจะคุยกัน แต่แฟนเราเป็นคนเฟลลี่ในแชทไง เพื่อนผญ.เราก็ไม่ได้ว่าเลย เรากับแฟนเจอกันอาทิตย์ละ1-2ครั้ง
เรางี่เง่าจริงหรอ ไร้สาระจริงหรอ เราทนไม่พอไช่ไหม ทนรอเขาอยู่ในโลกส่วนตัวไม่พอไช่ไหม เวลาอยู่กับเรา เขาติดโทสับมาก แปปๆก็เอาขึ้นมาดู เคยขอให้เขาใส่ใจเรามากกว่านี้ แต่ไม่เคยขอให้ใส่ใจเท่าแรกคบ
เรารักแฟนคนนี้มาก ยอมทุกอย่าง เพราะเราไม่เคยได้รับความรักมานาน เราที่ซึมเศร้า กลับมายืนได้เพราะเขา เขากอดเรา ยอมรับในตัวเรา และเราเป็นคนคิดมาก และเขาเป้นคนที่เราแคร์เขามาไง พอเขามาเราไรสาระ เราเลยแบบ.....อึดอัด เคยคิดถอยเพราะทนไม่ไว้ แต่เขาไม่ให้เราถอย แต่ต้องมาทนอยู่อย่างนี้ มีเหมือนไม่มี ไม่ปรับปรุงตัว มีความสุขน่ะ แต่ร้องไห้ทุกสับดาเลย บ้างสับดาก้ทุกวัน ทั้งเรื่องยายแม่พี่สาว เรื่องเงิน เครื่องใน ตอนนี้เครียดมาก
ร่างกายอ่อนแอไปหมด ไร้หนทางเดิน ทนแบบกึ่งๆไป อยากตาย และอยากอยู่ ข้าวกิน3-5คำก็อิ่ม พออยู่ต่อหน่แฟน ต้องแกล้งว่าร่าเริจ ว่าโอเคร กินกับแฟนให้เยอะที่สุด ร่าเริงใจที่สุก พอกลับบ้านมา เห็นหน้าบ้าน เห็นคนในบ้าน เดินเข้าห้องตัวเอง อ้วกออกหมด เราจะทำไงต่อไปดี.......
ไม่มีให้ยืนข้างเราเลย ยายที่เราคิดว่าเป็นแม่คนที่สอง ก้ไม่อยู่ข้างเราแล้ว
ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่า
ใครใช้คำว่า เพื่อชีวิตตัวเราเอง มันไม่ไช่คำที่ต้องใช้กับคนที่คิดฆ่าตัวตายหรอกคะ ปมด้อยชีวิต ทั้งเหนื่อย ทั้งอึดอัด หมดหนทางจะเดินต่อ