เวลาเรียนวิชาภาษาไทย ยังได้เรียน รามเกียรติ์ อิเหนา หรือวรรณกรรมสุนทรภู่ ถ้าเป็นฝรั่งก็คงได้อ่าน โรมิโอ จูเลียต ดีไวน์คอมิดี้

แต่ยุคนี้วรรณกรรมแบบนั้นตกยุคไปหมดแล้วเหรอครับ ทั้งที่มันเป็นงานที่เขียนยาก สลับซับซ้อนมาก ยิ่งของไทยยิ่งยากกว่า เพราะกลอนต้องลงเสียงสัมผัสกันทั้งบท หรือพวกกาพย์ที่เล่นกับเสียงวรรณยุกต์

ผมเคยไปฟังหมอลำกลอนเก่าๆ แถวภาคอีสาน ที่มีลักษณะแบบนี้อยู่ แต่ที่เป็นหนังสืออ่านจริงๆ คือไม่มีใครเขียนด้วยวิธีการนี้อีกแล้ว เพราะมันยาก หรือเพราะนักเขียนอาจไม่เก่งเท่าสมัยก่อน หรือเขียนไปคนก็ไม่อ่านกันแน่ครับ หรือเขาเปลี่ยนสื่อไปเป็นเพลง หรือพวกแร็พแทน (แต่ผมว่าแร็พไทยยุคนี้ก็พัฒนาขึ้นมาก)

แต่ในแง่ด้านวรรณกรรม ร้อยกรองนี่คือตายไปจากความคิดของคนอ่านหนังสือสมัยนี้ หรือคนเขียนสมัยนี้ไปแล้วใช่ไหม