สวัสดีค่ะเพื่อนๆ
กระทู้นี้เเชร์ประสบการณ์ชีวิตกันหน่อยนะคะ

ตอนนี้เราอายุ21ปีค่ะ เป็นนักศึกษาฝึกงาน
เราทำงานกะเช้า บ่าย ดึก ตอนเข้างานเเรกๆ
เราไม่คิดเลยว่าเราจะทำได้
เข้าเรื่องเลยค่ะ ที่ผ่านมาเราป่วยบ่อยมาก
ตั้งเเต่4ขวบ ยันอายุประมาณ 19
เราเป็นลมชักตั้งเเต่4ขวบค่ะ พอเริ่มโตเรื่อยๆ
เราเสียเงินเข้าคลินิคบ่อยมาก
เคยกินยาเป็นเดือน ช่วงอายุ12 เพราะเป็นปอดบวม
เเถมทั้งยาลมชักช่วงนั้นเป็นบ่อย
เเล้วยังมีอาการปวดหัวอยู่เสมอ
ช่วงวัยประถมโดนเพื่อนแกล้งทั้งโดนอะไรสารพัด
เป็นมานานมากจนคิดว่าทำไมเราอ่อนแอจัง
ไม่เหมือนเด็กคนอื่นเลย เราหาทั้งหมอฟัน หมอทุกหมอค่ะ 55คิดละเราผ่านมาเยอะจริง
พอโตมาเราเป็นเกี่ยวกับหัวค่ะปวดหัวปวดเป็นปีเลย
มันจะเป็นช่วงอะค่ะ ช่วงปวดหัวบ้าง
ช่วงปวดไหล่ปวดตัวบ้าง
ช่วงปวดท้อง คือจนพ่อเเซวว่าศูนรวมโรค-_-
คือหนักสุดตอนมัธยม เป็นไข้+กรดไหลย้อน
จากนน.45 เหลือ38 คือช่วงนั้นเราคิดนะคะ คือเวลาป่วยต่อให้กินยานาน3-4เดือนก็ไม่หาย
จนเราต้องหมั่นทำบุญปล่อยสัตว์
เออแต่อาการดีขึ้นจริงๆค่ะ เราไม่รู้หรอกว่ามันเกี่ยวกันมั้ยกับเรื่อง เวรกรรม เจ้ากรรมนายเวร
จนมาตอนนี้เรามานั่งคิด คือชีวิตเราดีขึ้นเยอะ
ทั้งแฟนดี หัวหน้างานชมว่าทำงานดีมาก
เรื่องเรียนเรื่องเงินไม่เคยขาด อีกอย่างโรคประจำตัวลมชัก หายมา10ปีได้ คือเราก็เออเราผ่านอะไรมาเยอะมาก จนชีวิตตอนนี้ดีขึ้นมาก เราก็คิดเราดีใจมาก เพราะเราเห็นเพื่อนๆเราเขาไม่ได้ไปหาหมอบ่อยเเบบเรา ละตอนนี้คือเราเหมือนพ้นอะค่ะ
เพื่อนๆละคะมีประสบการณ์ที่ผ่านจุดทุกข์จนชีวิตดีขึ้นมั้ยค่ะเเชร์กันหน่อยนะคะ^^