สวัสดีครับนี่กระทู้แรกของผมเลยนะครับ ยายของผมเป็นโรคเอาแต่ใจมากครับ พอดียายผมเป็น เบาหวานครับเลยต้องตัดขาทิ้ง โรคหัวใจ ไตก็เป็น แต่ยายผมก็ไม่เสียนะครับอันนี้ก็แปลกครับ มาเข้าเรื่องเลยนะครับ คือยายผมเอาแต่ใจครับ เขาจะไปไหนก็ไปให้ได้คือผมก็ช่วยทุกอย่างนะครับหยิบอะไรให้ล้างขี้ให้เอาง่ายๆทำทุกอย่างที่เขาสั่งอะครับเขาจะครางดังมากครับอันนี้ผมคิดว่าอาจจะปกติอยู่แล้วชอบถามวนซ้ำไปซ้ำมาตาเขามองไม่เห็นด้วยครับเขาใช้ไปตักน้ำใช้ไปตักข้าวต้มแต่ใช้เยอะไปหน่อยครับพักได้5นาทีก็ใช้อีกครับวิทยุนี่กลางคืนขอบอกเลยครับเปิดเสียงดังมากพอแม่ผมว่านิดๆหน่อยเขาก็ด่าเป็นชุดเลยครับผมก็เคยว่านะครับเขาก็ด่าผมใส่เป็นชุดเลยครับคำหยาบมาเพียบครับผมอยากให้เขารู้ครับว่าทางครอบครัวก็ดูแลเขาอย่างดีทำไมเขาต้องเอาแต่ใจเขาด้วยจะเอาอะไรให้ได้เลยครับแล้วเขาก็จะไปหาป้าให้ได้เลยครับป้าก็คือน้องของแม่ผมครับจะไปหาให้ได้ตะโกนเสียงดังมากครับว่าจะไปๆอย่างเดียวแล้วชอบรื้อของมาไว้ไม่เป็นที่เป็นทางพอผมพูดไรนิดไรหน่อยก็หาว่าผมปีกกล้าขาแข็งแล้วครับมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาใช้ผมแบบหนักมาก พาเขาเข้าห้องน้ำ บางครั้งเขาก็ท้องเสียแบบพูดไม่ทันอะครับก็ราดไว้ตรงนั้นเลยครับแล้วก็มาเสียงดังว่าให้รีบเก็บพอไม่กี่นาทีให้ผมยกพัดลมมาให้เปิดวิทยุวันๆหนึ่งเขาไม่เคยอยู่นิ่งเลยครับพาเขาไปนู้นไปนี้ไม่ใช่ผมที่ทำแบบนี้คนเดียวนะครับครอบครัวผมช่วยยายตลอดครับแต่เขาไม่เคยนึกถึงเลยครับด่าแม่ด่าพ่อด่าทุกคนแม่ผมเคยคิดว่าจะเอาไปไว้กับป้าทีนี่ฝั่งป้าก็ไม่เอาอีกครับเขาก็น่าจะเข้าใจนะครับขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ