คือ หนูเป็นแฟนน้อยเค้าค่ะ หนูอายุ17 พี่เออายุ32 แฟนพี่เออายุประมาณ27

หนูยอมรับนะคะว่าผิดที่ทำอะไรแบบนี้ เราเจอกันที่เกมออนไลน์  อยู่คนละจังหวัด ไม่เคยเจอกันแต่เคยนัดว่าจะมาเจอกัน สุดท้ายก็ไม่ได้เจอ  สถานะตอนนี้มันลึกซึ้งไปแล้วก็คงยากที่จะทำใจแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ วันนึงพี่เค้าถามหนูว่ารักเค้าจริงไหม ถ้าจริงให้ไปบอกกับแฟนพี่เอ ถ้าคิดก็คงคิดว่าจะโดนด่ากลับแน่เลย ได้เลิกแน่ๆ หนูก็บอกด้วยความที่ใจเราคิดแบบนี้เลยบอกไปเลย จะผิดจะถูกหนูก็เลือกให้แฟนพี่เอตัดสินใจ

แฟนพี่เอก็ถามว่าทำไมถึงรักพี่เอ หนูก็ตอบไม่ถูกนะคะ เหมือนตอนนั้นตอบอะไรก็ผิดเลยเลือกที่จะไม่ตอบ แล้วก็ถามอีกว่า รู้จักคำว่าแฟนรึเปล่า. ด้วยความที่เด็กประมาณ ม.1 ม.2 ซื่อๆ คนนึง เลยตอบว่าไม่รู้ บางทีเรารักใครสักคนก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลมาจำกัด แฟนพี่เอก็บอกก็สอนดีนะคะ ด้วยความที่สงสัยหนูจึงถามกลับไปว่า แล้วพี่ไม่หวง ไม่หึงพี่เอบ้างหรอ
คำตอบที่ได้กลับมาคือ ไม่นะ ซึ่งหนูก็งง ไม่รู้จะพูดยังไงทุกๆวันนี้ก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมไม่หวงอะไรบ้างเลย
คนเป็นแฟนกันก็ต้องหึงหวงสักนิด แต่นี่ไม่เลย          แฟนพี่เอใจดีกับหนูมากๆ จนหนูเกรงใจและกลัวเวลาคุยกับพี่เอเลยกลัวไปหมดไม่รู้ว่ากลัวอะไร พี่เค้ายังไม่มีลูกนะคะ หนูก็เคยถามนะคะว่าทำไมไม่มีเค้าก็บอกว่าไม่มีเวลาทุกๆวันทำแต่งานไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปมี

วันนึงพี่เค้าถามหนูว่าเรารักกันแบบนี้มันผิดไหม หนูก็เลยตอบกลับไปว่า ให้ไปถามแฟนพี่นะว่าถูกหรือผิดเพราะคนที่จะให้คำตอบที่ดีที่สุดคือแฟนพี่เองนะ
ถ้าเป็นหนูหรือคนอื่นก็มองว่าผิดกันแหละค่ะ

แล้วทุกคนคิดยังไงกับความรักแบบนี้ของหนูค่ะ
ปล.มีลูกหรือไม่มีลูกหนูก็ผิดเหมือนเดิมค่ะ รู้ตัวดีแต่ก็ทำไม่ได้
***ขอคำแนะนำและกำลังใจ ไม่ซ้ำเติมนะคะ***
(ใครไม่อยู่จุดนี้ไม่มีวันเข้าใจหรอกค่ะ)
ขอบคุณค่ะ