ผมคบกับแฟนมา 3 ปีกว่า ตั้งแต่ตอนอายุ 24 จนตอนนี้จะ 28 แล้ว เขาแก่กว่าผม 1 ปี แรกๆคบกันไม่เคยมีปัญหาเรื่องทะเลาะมากเท่าไหร่ มีบ้างแต่ก็จะปรัปความเข้าใจกันได้ในที่สุด
แต่พอหลังๆมาเกือบเข้าปีที่ 3 เเฟนผมเริ่มหงุดหงิดบ่อยโมโหแรง
เวลาผมทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะชอบพูดให้ผมเสียความรู้สึก มักจะเอาข้อด้อยของผมมาพูดจนบางครั้งก็ต้องแอบร้องไห้บ่อยๆ
ผมเป็นคนชอบตามใจแฟน แบบว่าอยากไปไหนก็จะพาไป ให้สิทธิ์เขาได้เต็มที่ไม่ว่าเรื่อง การกิน ไปเที่ยว หรือออกความคิดเห็นเรื่องหลายๆเรื่อง แต่เขาก็จะไม่คิดถึงตรงนั่นเลย
ผมทำงานที่เดียวกับแฟน แต่ตำแหน่งต่างกัน และคนละแผนก ผมเป็น Supervisor แต่เขาจะเป็นพนักงานทั่วไป ความคิดเห็นในเรื่องที่ทำงานเลยมักไม่ค่อยตรงกัน มักทะเลาะกันเรื่องงานบ่อยๆ เวลาที่มีคนมาติดต่องานกับผม ถ้าเป็นผู้หญิงก็มักจะมีปัญหากัน ชอบหาว่าผม ไปสนิทกับคนนั้นทั้งๆที่ความจริงแล้วไม่มีอะไร แม้แต่เพื่อนร่วมงานเองเขาก็ยังมีปัญหา ถ้าเขาไม่ชอบใคร แล้วผมไปคุยกับคนนั่นไม่ว่าเรื่องอะไร จะกลายเป็นเรื่องทะเลาะกันทันที
เวลาที่ผมคุยงานหรืออะไรกับใคร เขามักจะชอบพูดจิก-ดัน ชอบี้ถามหาว่าผมจะไปอะไรกับเขา ทั้งที่ผ่านมาตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงให้เขาเสียใจสักครั้ง แต่ผมก็อธิบายให้เขาฟัง ว่ามันไม่มีอะไรแค่งาน เพราะไม่อยากให่เขาคิดมากและไม่สบายใจ ก็พยายามจะบอกเขาดีๆตลอด แต่ทุกครั้ง เขาจะบอกให้เราหยุดพูดไม่อยากฟังอธิบายอะไรทั้งนั้น จนบางครั้งอึดอัด มาก แต่ก็เพราะรักเขา เลยไม่อยากต่อปากต่อคำอะไรให้เป็นเรื่อง เงียบๆเฉยๆ ให้เขาหายโมโหไปเอง
จนล่าสุด ลืมบอกแฟนผมเป็น พนง. ขายกาแฟสดที่ร้าน cafe'ในที่ทำงาน มีตำรวจท่องเที่ยว ชอบเข้ามานั่งที่ร้าน แล้วก็มักพูดจาหนอกล้อแฟนผม บ่อยๆ แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไีรมาก แต่หลังๆจะเห็นมาบ่อย และชอบพูดแบบสนิทสนม จนเราอดคิดมากไม่ได้ ผมจึงตัดสินใจะถามแฟนผม ว่าเขาเป็นใคร ทำไมถึงเห็นบ่อยมาก และชอบพูดอะไรที่เกินลูกค้ากับ พนง. จะคุยกัน แม้แต่เรื่องส่วนตัวก็ยังคุยกันถามกัน แต่ยังไม่ทันจบคำถามที่ผมถาม แฟนก็จะโมโหและด่าผมแรงๆว่า ำไมคิดกับ เขาแบบนี่เห็นเขาเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงมาถาม ทั้งที่มันไม่ได้มีคำถามส่อเสียดอะไรทีถามเขาเลย และสุดท้ายเขาก็จะโมโหหนักและให้ผมหยุดพูดพร้อมกับหันหลังหนีและไม่ยอมพูดกับผม ผมเลยต้องเดินออกจากร้าน แล้วก็เอากลับไปคิดมากว่าเพราะอะไรผมถึงพูดไม่ได้ถึงไม่มีสิทธิ์แม่แต่อยากรู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเขาเลย และทุกครั้งที่เถียงกันหรือทะเลาะกันเขาก็จะไล่ผมให้ไปจากเขาทุกครั้ง หนักเข้าจนกลายเป็นการบอกเลิกผม
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถามอะไรเลย ไม่มีสิทธิ์หวงหรือหึง แค่หน้าเศร้าก็ชอบบอกว่าผมชอบทำหน้าให้คนอื่นรู้ว่าทะเลาะกันเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นให้มาปลอบ ทั้งๆที่ผมก็ห้ามหน้าไม่ใ้ห้มันเศร้าไม่ได้เวลามีปัญหากัน แต่ไม่เคยเอาไปรวมกับเรื่องงาน ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยใจมาก ท้อมากกับความรักครั้งนี่ รู้สึกว่าบางครั้งอยากหยุด แต่ก็รักเขามาก ไม่ว่าจะพยายามอธิบายอะไรกับเขาว่าที่ถามเพราะอะไนเขาก็ไม่ฟัง ก็จะหาว่าผมมองเขาเป็นคนไม่ดีทุกครั้งจนผมต้องเงียบแล้วเก็บเอามาเจ็บอยู่คนเดียว
ทางทีผมก็กลับมาคิดว่า มันไม่ง่ายเลยนะที่ ผู้ชายคนหนึ่งจะร้องให้ ให้ผู้หญิงได้มากขนาดนี่ ผมควรทำอย่างไรดี เขาถีงจะเข้าใจว่าเพียงแค่ผมห่วง เขา หวงเขา และรักเขา เพราะเขาไม่ยอมฟังผมเลยจนถึงตอนนี้ ผมควรไปต่อ หรือควรตัดใจ
แฟนชอบพูดให้เสียความรู้สึก ชอบไล่เวลาทะเลาะกัน
แต่พอหลังๆมาเกือบเข้าปีที่ 3 เเฟนผมเริ่มหงุดหงิดบ่อยโมโหแรง
เวลาผมทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะชอบพูดให้ผมเสียความรู้สึก มักจะเอาข้อด้อยของผมมาพูดจนบางครั้งก็ต้องแอบร้องไห้บ่อยๆ
ผมเป็นคนชอบตามใจแฟน แบบว่าอยากไปไหนก็จะพาไป ให้สิทธิ์เขาได้เต็มที่ไม่ว่าเรื่อง การกิน ไปเที่ยว หรือออกความคิดเห็นเรื่องหลายๆเรื่อง แต่เขาก็จะไม่คิดถึงตรงนั่นเลย
ผมทำงานที่เดียวกับแฟน แต่ตำแหน่งต่างกัน และคนละแผนก ผมเป็น Supervisor แต่เขาจะเป็นพนักงานทั่วไป ความคิดเห็นในเรื่องที่ทำงานเลยมักไม่ค่อยตรงกัน มักทะเลาะกันเรื่องงานบ่อยๆ เวลาที่มีคนมาติดต่องานกับผม ถ้าเป็นผู้หญิงก็มักจะมีปัญหากัน ชอบหาว่าผม ไปสนิทกับคนนั้นทั้งๆที่ความจริงแล้วไม่มีอะไร แม้แต่เพื่อนร่วมงานเองเขาก็ยังมีปัญหา ถ้าเขาไม่ชอบใคร แล้วผมไปคุยกับคนนั่นไม่ว่าเรื่องอะไร จะกลายเป็นเรื่องทะเลาะกันทันที
เวลาที่ผมคุยงานหรืออะไรกับใคร เขามักจะชอบพูดจิก-ดัน ชอบี้ถามหาว่าผมจะไปอะไรกับเขา ทั้งที่ผ่านมาตลอดเวลาที่คบกันผมไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงให้เขาเสียใจสักครั้ง แต่ผมก็อธิบายให้เขาฟัง ว่ามันไม่มีอะไรแค่งาน เพราะไม่อยากให่เขาคิดมากและไม่สบายใจ ก็พยายามจะบอกเขาดีๆตลอด แต่ทุกครั้ง เขาจะบอกให้เราหยุดพูดไม่อยากฟังอธิบายอะไรทั้งนั้น จนบางครั้งอึดอัด มาก แต่ก็เพราะรักเขา เลยไม่อยากต่อปากต่อคำอะไรให้เป็นเรื่อง เงียบๆเฉยๆ ให้เขาหายโมโหไปเอง
จนล่าสุด ลืมบอกแฟนผมเป็น พนง. ขายกาแฟสดที่ร้าน cafe'ในที่ทำงาน มีตำรวจท่องเที่ยว ชอบเข้ามานั่งที่ร้าน แล้วก็มักพูดจาหนอกล้อแฟนผม บ่อยๆ แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไีรมาก แต่หลังๆจะเห็นมาบ่อย และชอบพูดแบบสนิทสนม จนเราอดคิดมากไม่ได้ ผมจึงตัดสินใจะถามแฟนผม ว่าเขาเป็นใคร ทำไมถึงเห็นบ่อยมาก และชอบพูดอะไรที่เกินลูกค้ากับ พนง. จะคุยกัน แม้แต่เรื่องส่วนตัวก็ยังคุยกันถามกัน แต่ยังไม่ทันจบคำถามที่ผมถาม แฟนก็จะโมโหและด่าผมแรงๆว่า ำไมคิดกับ เขาแบบนี่เห็นเขาเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงมาถาม ทั้งที่มันไม่ได้มีคำถามส่อเสียดอะไรทีถามเขาเลย และสุดท้ายเขาก็จะโมโหหนักและให้ผมหยุดพูดพร้อมกับหันหลังหนีและไม่ยอมพูดกับผม ผมเลยต้องเดินออกจากร้าน แล้วก็เอากลับไปคิดมากว่าเพราะอะไรผมถึงพูดไม่ได้ถึงไม่มีสิทธิ์แม่แต่อยากรู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเขาเลย และทุกครั้งที่เถียงกันหรือทะเลาะกันเขาก็จะไล่ผมให้ไปจากเขาทุกครั้ง หนักเข้าจนกลายเป็นการบอกเลิกผม
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถามอะไรเลย ไม่มีสิทธิ์หวงหรือหึง แค่หน้าเศร้าก็ชอบบอกว่าผมชอบทำหน้าให้คนอื่นรู้ว่าทะเลาะกันเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นให้มาปลอบ ทั้งๆที่ผมก็ห้ามหน้าไม่ใ้ห้มันเศร้าไม่ได้เวลามีปัญหากัน แต่ไม่เคยเอาไปรวมกับเรื่องงาน ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยใจมาก ท้อมากกับความรักครั้งนี่ รู้สึกว่าบางครั้งอยากหยุด แต่ก็รักเขามาก ไม่ว่าจะพยายามอธิบายอะไรกับเขาว่าที่ถามเพราะอะไนเขาก็ไม่ฟัง ก็จะหาว่าผมมองเขาเป็นคนไม่ดีทุกครั้งจนผมต้องเงียบแล้วเก็บเอามาเจ็บอยู่คนเดียว
ทางทีผมก็กลับมาคิดว่า มันไม่ง่ายเลยนะที่ ผู้ชายคนหนึ่งจะร้องให้ ให้ผู้หญิงได้มากขนาดนี่ ผมควรทำอย่างไรดี เขาถีงจะเข้าใจว่าเพียงแค่ผมห่วง เขา หวงเขา และรักเขา เพราะเขาไม่ยอมฟังผมเลยจนถึงตอนนี้ ผมควรไปต่อ หรือควรตัดใจ