สวัสดีค่ะ จขกท. กับแฟน อายุ 29 ปีเท่ากันค่ะ รู้จักกันมาตั้งแต่ช่วง ม.1 เรียนด้วยกันมา เรียกว่ารู้จักกันมาเกินครึ่งชีวิตแล้ว

คบกับแฟนมา 10 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันมาประมาณ 5 ปีค่ะ
ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย ยังไม่รับรู้ว่าอยู่ด้วยกันนะคะ คือยังไม่ได้แต่งงานค่ะ

เรายังไม่เคยไปพบพ่อแม่แฟนค่ะ แต่เค้าทราบว่าลูกชายเค้ามีแฟนตั้งแต่ช่วงปีแรกๆ ส่วนฝั่งเรา คือคุณแม่ทราบ และนัดกินข้าวกับเรากับแฟนค่อนข้างบ่อยค่ะ

สาเหตุที่เรายังไม่ไปพบบ้านฝ่ายชาย เพราะเรารู้สึกว่ายังไม่พร้อมค่ะ ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันในสายตาผู้ใหญ่ กลัวโดนว่าไปเกาะลูกชายเค้ากิน เรามีธุรกิจออนไลน์ขนาดกลางๆค่ะ รายได้มากกว่าแฟนประมาณ 4 เท่า แต่ในสายตาผู้ใหญ่คือเค้ามองว่าไม่มั่นคง และไม่มีอะไร

ส่วนฝั่งเรา ที่บ้านเราหัวโบราณมากๆค่ะ คุณแม่ทราบว่ามีแฟน แต่คุณพ่อไม่ทราบ เราไม่ค่ยสนิทกับที่บ้านค่ะ เลยไม่อยากบอกว่าอยู่ด้วยกัน กลัวที่บ้านจะรับไม่ได้ค่ะ

แฟนเราเป็นผู้ชายที่ดีมากค่ะ ไม่สูบบุหรี่ สังสรรค์นานๆที ขออนุญาติทุกครั้ง พาเราไปด้วยตลอด ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงใดๆ เพราะเราอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา ไม่เคยมีเรื่องปิดบังใดๆ ตามใจเราทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เคยขึ้นเสียงหรือพูดจาทำร้ายใจใดๆ และเป็นฝ่ายยอมเราตลอด
ช่วงที่เราเริ่มธุรกิจ แฟนเป็นคนซัพพอร์ต ทั้งเงินและแรงและกำลังใจทุกอย่าง เนื่องจากที่บ้านเราตัดหางปล่อยวัด เพราะไม่เห็นด้วยกับธุรกิจเราค่ะ

แต่...ตอนนี้เราเริ่มมองที่อนาคตแล้ว
เราคุยกันเรื่องคิดจะซื้อบ้าน คือคุยเรื่องอนาคตแล้ว เพราะเริ่มอยากจะมีลูกแล้ว แต่แฟนเรา กลับไม่มีทีท่าสนใจใดๆ
ที่ว่าไม่สนใจคือ ไม่คิดจะช่วยหา หรือแสดงความคิดเห็นใดๆ
พูดง่ายๆคือให้เราจัดการทุกสิ่งทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเราทำทุกอย่างคนเดียว นี่คือบ้านของเราคนเดียวหรือบ้านเราทั้ง 2 คนกันแน่
รวมถึงเรื่องลูกก็เช่นกัน ทั้งเรื่องอนาคตของตัวเค้าเองก็เหมือนกัน
เค้าเป็นคนค่อนข้างเอื้อยเฉื่อย ติดเกมส์ ไม่ขยันค่ะ รู้สึกว่าเค้าไม่โตค่ะ ยังไม่มีความรับผิดชอบในหลายๆเรื่อง ทุกสิ่งที่เค้าทำ ทำเพราะเราบอกหรือเราสั่ง จนบางทีเรารู้สึกว่าเราเป็นช้างเท้าหน้า ซึ่งมันเหนื่อยมากค่ะ
ตอนนี้คือ พูดเรื่องบ้าน เรื่องลูก เรื่องอนาคตเมื่อไหร่ บรรยากาศในการสนทนาจะเปลี่ยนไปทันที จากที่อารมณ์ดีกันอยู่ กลายเป็นอึดอัดทันที
เค้าจะพูดแต่เพียงว่า จ้า ตามใจ ได้หมด อะไรที่เราเห็นว่าดีเค้าก็ว่าดี

เราเริ่มตั้งตัวจาก 0 พยายามหาเงินทุกอย่างทุกช่องทาง เพื่อสร้างอนาคตของเราทั้งคู่ ในขณะที่เค้าก็ช่วยเรานะคะ แต่ส่วนใหญ่คือช่วยเพราะเราบอกให้ช่วย
เราต้องเป็นคนวางแผน เป็นคนตัดสินใจทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ เสมอๆ รู้สึกว่าเค้าไม่พยายามในการสร้างอนาคตของเราทั้งคู่เลยค่ะ

ค่าใช้จ่ายต่างๆ ตอนนี้เราแชร์กันนะคะ เพราะเรามีรายได้แล้ว

ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่ยมากๆค่ะ เหนื่อยจริงๆ ในหลายๆครั้งเรารู้สึกอยากมีผู้นำ ไม่ใช่เราต้องเป็นผู้นำซะเอง  ปัญหาเรื่องเล็กๆน้อยๆมันสะสมมาเป็นปีแล้ว พอมาตอนนี้ เรื่องอนาคต เรารู้สึกไม่ชัดเจนเลยค่ะ อายุ 29 แล้ว อยากเริ่มสร้างอนาคตแล้ว ได้คำตอบทุกครั้งเพียงแค่ว่า ตามใจ ได้หมด เหมือนไม่ใส่ใจเลย รู้สึกหมดกำลังใจค่ะ คบกันมาขนาดนี้แล้ว เลยคำถามว่ารักไม่รักแล้วค่ะ
คิดแต่เรื่องความชัดเจนในอนาคตค่ะ
ตอนนี้ถามตัวเองทุกวัน จะไปต่อ หรือจะพอแค่นี้
เอายังไงดีคะ...