เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 10 กว่าปีก่อน ได้มีโอกาสคบหากับผู้ชายคนนึง ซึ่งในช่วงเวลาที่คบกันทุกอย่างก้อดูลงตัวดี เป็นช่วงที่เราทั้งคู่เพิ่งเรียนจบและเริ่มทำงาน งานก็มั่นคงทั้งคู่ เขาก็ดูเป็นผู้นำที่ดี เป็นคนที่ใส่ใจ ใจเย็น พูดจานิ่มๆ(เขาเป็นคนภาคกลาง เราเป็นคนใต้) แต่สุดท้ายเขาก็มาดีแตก เพราะความเจ้าชู้โผล่ออกมาเรื่อย จนในที่สุด ก็ค่อยๆห่างกันออกไปโดยไม่ได้รำลา ไม่ได้ทะเลาะกัน ช่วงนั้นเราก้อ เขว้งขว้างพอสมควร เพราะเหมือนมีอะไรคาใจไม่ได้เคลียกันหลายอย่าง เวลาผ่านไปเราแต่งงานมีครอบครัวไปโดยไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลยเป็นเวลามากกว่า 10ปีแล้วแต่ในใจลึกๆก็ยังนึกถึงเขาอยู่บ่อยๆนึกถึงเรื่องราว ความสัมพันธ์ บางครั้งก็คิดว่าความผิดพลาดในอดีตแต่ทำไมถึงเป็นเรื่องราวที่อยากนึกถึงบ่อยๆ ถึงแม้จะรู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกโซลเชี่ยวมันไปไกลแล้ว แค่พิมพ์ชื่อหาดูในเฟสบุ๊ค  ก็อาจจะเจอ แต่ 10 ปีที่ผ่านมา ไม่ทำ!! เพราะไม่อยากรื้อฟื้น ไม่อยากให้เขารู้ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไร ทั้งที่ในใจลึกๆก็อยากรู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง อาจจะด้วยว่าเรามีครอบครัวไปแล้ว คงดูไม่เหมาะ
  แต่เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมา ไม่รู้นึกอีท่าไหนขึ้นมา ลองพยายามหาดู สุดท้ายก็ไปเจอเฟสบุ๊คของเขา  บอกตรงๆว่าวินาทีนั้นตื่นเต้นพอสมควร เขาไปดูใน FB ส่องอยู่พักนึง แต่ไม่เพิ่มเพื่อนนะ หลังจากนั้นตัดสินใจอยู่คืนนึง สุดท้ายก็ทักเขาไปใน Ib แล้วเขาก็ตอบกลับมา ดูท่าจะตื่นเต้นพอสมควรว่าไปเจอ FB เขาได้งัย ก็พูดคุยกันพอเป็นพิธี ถามทุกข์ สุข เรื่องงาน เรื่องความเป็นอยู่ทั่วไป เขาไม่ถามว่าว่าเราแต่งงานยัง อาจจะเป็นเพราะรูปโปรไฟด์ก็บอกชัดอยู่แล้ว เพราะเป็นภาพครอบครัว แต่เป็นเราที่กลับถามเขา เขายังไม่มีครอบครัว ส่วนมีแฟนมั้ยไม่ได้ถาม
  มันเหมือนสิ้นสุดการรอคอย กับใครคนนึงที่เหมือนหายไปนาน แล้วได้มีโอกาสได้คุย สำหรับ เรา เรารู้ดีอยู่แล้ว เราเดินมาไกลแล้ว มีครอบครัวแล้ว แต่บางความรู้สึกอยากจะถามเขาแค่ว่า 10 ปีที่ไม่ได้ติดต่อกัน นึกถึงกันบ้างมั้ย นึกถึงเหมือนที่เรานึกถึงรึเปล่า ทุกวันนี้ก็ยังแอบรอว่าเขาจะทักทายมาใน Ib รึเปล่า ความรู้สึกมันตึงๆนี่แหละที่ไม่อยากติดต่อ 10 ปีผ่านไป ก็ยังรู้สึกอยากจะเป็นคนที่สำคัญกับเขาอยู่บ้าง เล็กน้อยก็ยังดี เป็นเพื่อนกันได้มั้ย ไม่ค่อยแน่ใจ หรือเก็บไว้เปํนความทรงจำดั่งเดิม โดยไม่รื้อฟื้นกลับไปทักเขาอีก