สวัสดีค่ะชื่อเจ(นามสมมติ)นะคะ อายุ 26 ปี เราเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาพอใช้ได้ มีแฟนชื่อที(นามสมมติ)อายุ 29 ปี หน้าตาไปทางขี้เหร่ ผิวดำ ผอมมาก สูง 170 หนักไม่ถึง 45 ตอนแรกที่เพื่อนรู้ว่าคบกัน ทุกคนไม่เห็นด้วยเลยค่ะ เพราะบอกว่าเค้าไม่มีอะไรเหมาะสมกับเรา เค้าเรียนจบ ม 3 ส่วนเราเรียนครู
แต่เราคบกันมาปีนี้ย่างเข้าปีที่ 3
เราทั้งคู่พบกันที่ร้านนั่งชิลล์แห่งหนึ่งซึ่งเขาเล่นกีตาร์ส่วนเราเป็นลูกค้าประจำของร้านนั้น ซึ่งความที่เราไปร้านนั้นบ่อยทำให้เราเจอกันบ่อยครั้ง สุดท้ายเขาก็ขอ Facebook เรามาจากเพื่อนของเราอีกทีนึง จากนั้นเขาก็ชอบส่งข้อความมาหาเรา บ่อยบ่อย ชวนไปกินข้าวเราก็ไปเพราะตอนนั้นเราก็ไม่มีใคร หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวดีเป็นสุภาพบุรุษคอยรับส่งเราไปเรียนทุกวัน
ความสัมพันธ์เราดีขึ้นเรื่อยเรื่อยเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นคบหากัน แล้ววันนึงเราก็เกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซด์ล้มทำให้กระดูกข้อมือร้าวด้านขวาจึงต้องพึ่งเขาทุกอย่างไม่ว่าจะไปไหนให้เขาคอยเป็นคนขับรถให้ แล้วเริ่องพีคพีคก็เกิดขึ้น ขณะที่เราลงจากรถเขาหลังจากที่ไปกินข้าวกันตามปกติเรากำลังจะเดินขึ้นหอซึ่งทุกวันเค้ามาส่งเราแล้วเค้าก็จะกลับ ซึ่งเราคิดว่าเค้ากลับไปแล้วเราก็เดินกลับห้องโดยไม่ระวังตัว สุดท้ายเค้าเดินตามเรามาและใช้กำลังขืนใจเรา ในห้องของเราเองหลังจากนั้นเราก็เลยปล่อยเลยตามเลยคบหาดูใจกันเรื่อยมา
ยอมรับตอนแรกที่คบกันเค้าเอาใจใส่ดีมากเทคแคร์เราทุกอย่างแถมยังเอารูปคู่ของเราขึ้นโปรไฟล์บน Facebook หลังจากนั้นไม่ถึงสามเดือนเค้าก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เราโทรไปเค้าไม่เคยรับและไม่คิดที่จะโทรกลับด้วยซ้ำ แต่ตอนนั้นเรารักเขาเข้าไปแล้วจึงตามเขาทุกอย่างไม่ว่าจะแชทจะ LINE จะโทรทำทุกวิถีทางที่จะติดต่อเขาให้ได้ บางทีไปตามเขาที่ร้านที่เค้าเล่นดนตรีด้วยซ้ำ ไปนั่งเฝ้ารอเค้าเลิกงานจากนั้นเค้ากินเหล้าต่อจนตีสี่ตีห้าทุกวันทั้งทั้งที่เรามีเรียนเช้า
แต่เขากลับไม่แคร์ไม่สนใจเลย ลืมบอกไปค่ะแฟนเราเป็นคนที่เวลาเมาจะพูดหวานมากจึงทำให้เราเชื่อคล้อยตามทุกอย่างที่เขาพูดแม้ว่าสิ่งที่เขาทำจะย้อนแย้งกันก็ตาม พอคบกันได้ประมาณหนึ่งปีเราก็ไม่มีเวลาไปเฝ้าเขาเหมือนเดิมเพราะเรียนใกล้จบแล้วต้องทำวิจัย แต่เขาก็มาหาเราบ้างแทบจะทุกวันแต่ทุกครั้งที่เค้ามาคือเค้าเมานะ แล้ววันนึงกระเป๋าตังค์เค้าหายเราเลยช่วยเค้าหาโดยพุ่งตรงไปหาที่รถเพราะคิดว่าเค้าคงเมาแล้วลืมไว้ในรถ แต่เราไปเจอกล่องถุงยางที่แกะแล้วใช้ไปแล้วหนึ่งอัน ความรู้สึกตอนนั้นหน้าแดงร้อนมาถึงหูคล้ายจะเป็นลมจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก พอเราถามเค้าเค้าตอบกลับมาแค่ว่าเมาจำอะไรไม่ได้เลย
ตอนนั้นเราก็ตัดสินใจนะว่าจะเลิกกับเขาแต่เขาก็ มาง้อจนเราใจอ่อนกลับไปคบ แต่สุดท้ายเค้าทำตัวแย่กว่าเดิมอีกลบรูปโปรไฟล์คู่ออกไป สมัครเฟสใหม่ซึ่งเฟสนั้นไม่ให้เราเป็นเพื่อนแถมยังไปรับส่งผู้หญิงคนอื่นปล่อยให้ผู้หญิงพวกนั้นรับสายเราเวลาเราโทรไป เราเสียใจมากจนคิดว่าชีวิตนี้จะต้องเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ให้ได้แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมพอเค้ามาเคาะประตูห้องแค่นั้นใจเราก็พร้อมให้อภัยเขาทันที
จากนั้นชีวิตรักของเราก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยเรื่อย เราโทรไปไม่รับทักไปไม่ตอบถ้าเค้าอยากมาเค้าจะมาเอง เค้าไม่เหลือคนดีคนเดิมแม้แต่สักนิดแต่แปลกที่เรายังรักและพร้อมให้อภัยเค้าเสมอมา
พอหลังจากที่เราเรียนจบเราจึงกลับมาอยู่บ้านซึ่งบ้านเรากับบ้านเค้าอยู่ไกลกันมากเรียกว่าคนละครึ่งประเทศเลยก็ว่าได้ แต่เราก็ยัง หาโอกาสไปหาเขาบ่อยบ่อย ซึ่งเราไปหาเขาแต่ละทีเราก็ไม่เคยไปยุ่งกับโทรศัพท์หรือของส่วนตัวของเค้าเลย เราเคยคิดว่า เมื่อเราไกลกันเค้าจะคิดถึงเรามากขึ้นจะนึกถึงความดีที่เราเคยทำเพื่อเขา จะเกรงใจบ้าง
แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบที่คิดครั้งล่าสุดที่เราไปหาเขาเรากลับเจอเศษถุงยางที่เขาทิ้งไว้ข้างหน้าต่างห้องเค้า เค้าบอกเราว่าเค้าเมาเหมือนเดิมและพูดว่าสัญชาตญาณผู้ชายมันก็ต้องอยากมีบ้างหัดเข้าใจบ้าง
เราอยากมีวิธีที่จะตัดใจและเลิกกับเขาได้จริงๆสักทีเพราะเราเหนื่อยเหลือเกิน เค้าบอกเราว่าต่อให้เค้ามีใครอีกมากมายแต่สุดท้ายเค้าจะเลือกเรา เราไม่อยากเป็นคนที่เขาเลือกแต่เราอยากเป็นคนเดียวที่เขารัก ได้แต่หวังว่าสักวันนึงความเจ็บที่ผ่านมาจะเป็นแรงผลักดันให้เราก้าวออกไปจากชีวิตของเค้าโดยที่ไม่ต้องคิดถึงไม่ต้องเจ็บ เพราะคนเห็นแก่ตัวแบบเค้าไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง
มีใครมีวิธีแนะนำให้หลุดพ้นจากตรงนี้บ้างคะ เจ็บมากร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง 😭