คือเราเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริงอยู่เสมอคะ
เวลาอยู่กับเพื่อนก็จะเป็นอีกคนหนึ่งอยุ่กับครอบครัวก็จะเป็นอีกคนหนึ่งอยู่คนเดียวก็จะเป็นอีกคนหนึ่ง
คือ สิ่งที่เราคิดว่าเราเป็นอะ เริ่มจากทางครอบครัวกดดันเรื่อง การเรียนหนังสือ เเละสรรหาเวลาว่างๆของเราไปเรียนพิเศษ ตั้งเเต่วันจันทร์-อาทิตย์ เริ่มเรียนตั้งแต่ประถม ถึงมอต้น
การเรียนเราก็ดีนะคะ เกรดดีมาตลอด พอกำลังจะขึ้นมอปลายเราขอไม่เรียนพิเศษ ทางบ้านก็จะดุเเละด่า เราก็อธิบายไปว่า เราเนี่ยแทบไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย เรียนอย่างเดียว มันเหนื่อยนะ ทาง ผปค. บอกว่า กูไม่เหนื่อยกว่าหรอ ส่งเสีนให้เรียน แบบนี้กูก็เอาเงินไปให้ควายเรียนสิ เราได้ยินแบบนั้นเราเสียใจมากๆเลยคะ เราเลยไม่ไปเรียนพิเศษตั้งแต่นั้นมา เเล้วเรื่องการเรียนเราเริ่มที่จะไม่สนใจมัน เกรดก็ตกต่ำ ผปค.ยิ่งด่าเราหนักเข้าไปอีก บอกเราว่าไม่เคยทำอะไรให้เค้า ได้ภูมิใจบ้างเลย เอ้า! เราก็สงสัยที่ผ่านมาที่เราตั้งใจเรียนไม่เคยจะได้รับคำชม เกรด3อัพ อยู่อันดับ1-3ในห้อง เเละเป็นลำดับต้นๆของชั้นเรียน คือเราไม่มีความสามารถให้เขาได้มีความสุขหรอ? เราคิดว่า ถ้าเราเป็นตัวปัญหา หรือ ภาระ ไม่มีเราจะดีกว่ามั้ย? ตอนนั้นเราเครียดมากๆเลยคะ ทั้งต่อยกำเเพง ต่อยหมอน ต่อยตัวเอง ตบตัวเอง ก็ไม่ทำเราหายเสียใจ เราตัดสินใจกรีดข้อมือตัวเองทั้งสองข้าง กรีดลึกจนเลือดไหลออกมาเยอะมาก เราคิดที่อยากจะตายตลอดเวลา เราคิดว่าเริ่มเป็นตั้งแต่ก่อนจะจบม.3 ถึงตอนนี้จบม.6 เเล้วเรียนมหาลัยเเล้ว เราก็ยังไม่หายคิดที่จะเลิกกรีดข้อมือตัวเอง ถึงรู้ว่ามันเป็นแผลเป็นเราก็ยังทำ เราคิดอยู่ในสมองตลอดเวลาว่า อยากตาย แต่จะตายยังไงดี เดินให้รถชนดีมั้ย หรือ ผูกคอตายดี หรือกระโดดตึกตายดี
[ขอนอกเรื่องนะคะ: คือตอนนี้เรามีแฟนเนอะ คบกันมาจะปีกว่าๆละ คือเราก็ไว้เนื้อเชื่อใจเขานะคะ แต่ทำไมสิ่งที่เรากลายเป็นเค้าบอกเราว่าเราไม่เคยเชื่อใจเขาไง คือเราคิดมากค่ะ ว่าเขาจะไปมีคนอื่นหรือแอบคบใคร เรากลัวค่ะ เราคิดมากจนเราเครียดสุดๆไปเลยค่ะ เรากินข้าวไม่ลง ถึงจะกินลงแต่เราก็จะอ้วกออกมาตลอดเลยค่ะ เรานอนไม่ค่อยหลับด้วย วันๆเราเพลียจนเราไม่อยากทำอะไร เรานอนแต่ในห้องทั้งวัน พอเรานอนจมอยู่ตรงนั้นเราเริ่มที่จะรู้สึกเศร้าค่ะ เริ่มร้องไห้ เริ่มจินตนาการมโนว่าแฟนแอบไปหาคนอื่น ทั้งๆที่แฟนเราก็ยังทำงานอยู่ คิดว่าเค้าเอาคนอื่นมานอนด้วยพอเราคิดเราเริ่มเครียดเราเริ่มจะกลับมาทำร้ายตัวเอง ]
ถามหน่อยค่ะ เราควรไปพบจิตเเพทย์มั้ยค่ะ เพราะ ผปค. ของเราบอกว่า มันไร้สาระมากค่ะ
เรามีสิทธิ์ที่จะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยค่ะ?
เรามีสิทธิ์ที่จะเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าค่ะ?
เวลาอยู่กับเพื่อนก็จะเป็นอีกคนหนึ่งอยุ่กับครอบครัวก็จะเป็นอีกคนหนึ่งอยู่คนเดียวก็จะเป็นอีกคนหนึ่ง
คือ สิ่งที่เราคิดว่าเราเป็นอะ เริ่มจากทางครอบครัวกดดันเรื่อง การเรียนหนังสือ เเละสรรหาเวลาว่างๆของเราไปเรียนพิเศษ ตั้งเเต่วันจันทร์-อาทิตย์ เริ่มเรียนตั้งแต่ประถม ถึงมอต้น
การเรียนเราก็ดีนะคะ เกรดดีมาตลอด พอกำลังจะขึ้นมอปลายเราขอไม่เรียนพิเศษ ทางบ้านก็จะดุเเละด่า เราก็อธิบายไปว่า เราเนี่ยแทบไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย เรียนอย่างเดียว มันเหนื่อยนะ ทาง ผปค. บอกว่า กูไม่เหนื่อยกว่าหรอ ส่งเสีนให้เรียน แบบนี้กูก็เอาเงินไปให้ควายเรียนสิ เราได้ยินแบบนั้นเราเสียใจมากๆเลยคะ เราเลยไม่ไปเรียนพิเศษตั้งแต่นั้นมา เเล้วเรื่องการเรียนเราเริ่มที่จะไม่สนใจมัน เกรดก็ตกต่ำ ผปค.ยิ่งด่าเราหนักเข้าไปอีก บอกเราว่าไม่เคยทำอะไรให้เค้า ได้ภูมิใจบ้างเลย เอ้า! เราก็สงสัยที่ผ่านมาที่เราตั้งใจเรียนไม่เคยจะได้รับคำชม เกรด3อัพ อยู่อันดับ1-3ในห้อง เเละเป็นลำดับต้นๆของชั้นเรียน คือเราไม่มีความสามารถให้เขาได้มีความสุขหรอ? เราคิดว่า ถ้าเราเป็นตัวปัญหา หรือ ภาระ ไม่มีเราจะดีกว่ามั้ย? ตอนนั้นเราเครียดมากๆเลยคะ ทั้งต่อยกำเเพง ต่อยหมอน ต่อยตัวเอง ตบตัวเอง ก็ไม่ทำเราหายเสียใจ เราตัดสินใจกรีดข้อมือตัวเองทั้งสองข้าง กรีดลึกจนเลือดไหลออกมาเยอะมาก เราคิดที่อยากจะตายตลอดเวลา เราคิดว่าเริ่มเป็นตั้งแต่ก่อนจะจบม.3 ถึงตอนนี้จบม.6 เเล้วเรียนมหาลัยเเล้ว เราก็ยังไม่หายคิดที่จะเลิกกรีดข้อมือตัวเอง ถึงรู้ว่ามันเป็นแผลเป็นเราก็ยังทำ เราคิดอยู่ในสมองตลอดเวลาว่า อยากตาย แต่จะตายยังไงดี เดินให้รถชนดีมั้ย หรือ ผูกคอตายดี หรือกระโดดตึกตายดี
[ขอนอกเรื่องนะคะ: คือตอนนี้เรามีแฟนเนอะ คบกันมาจะปีกว่าๆละ คือเราก็ไว้เนื้อเชื่อใจเขานะคะ แต่ทำไมสิ่งที่เรากลายเป็นเค้าบอกเราว่าเราไม่เคยเชื่อใจเขาไง คือเราคิดมากค่ะ ว่าเขาจะไปมีคนอื่นหรือแอบคบใคร เรากลัวค่ะ เราคิดมากจนเราเครียดสุดๆไปเลยค่ะ เรากินข้าวไม่ลง ถึงจะกินลงแต่เราก็จะอ้วกออกมาตลอดเลยค่ะ เรานอนไม่ค่อยหลับด้วย วันๆเราเพลียจนเราไม่อยากทำอะไร เรานอนแต่ในห้องทั้งวัน พอเรานอนจมอยู่ตรงนั้นเราเริ่มที่จะรู้สึกเศร้าค่ะ เริ่มร้องไห้ เริ่มจินตนาการมโนว่าแฟนแอบไปหาคนอื่น ทั้งๆที่แฟนเราก็ยังทำงานอยู่ คิดว่าเค้าเอาคนอื่นมานอนด้วยพอเราคิดเราเริ่มเครียดเราเริ่มจะกลับมาทำร้ายตัวเอง ]
ถามหน่อยค่ะ เราควรไปพบจิตเเพทย์มั้ยค่ะ เพราะ ผปค. ของเราบอกว่า มันไร้สาระมากค่ะ
เรามีสิทธิ์ที่จะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยค่ะ?