ขอเริ่มเล่าตั้งเเต่จุดเริ่มต้นที่ชอบคนๆนี้เลยนะคะคือเราเเอบชอบคนนี้ค่ะ ซึ่งเขาเป็นเด็กใหม่เเละอยู่ห้องเดียวกับเรา เขาเป็นคนที่ดีมากเลยค่ะออกเเนวไปทางเด็กเรียนด้วยเเต่อารมดี เฟลนลี่ สุภาพบุรุษ เเถมเล่นบาส เเถมน่าตาก็โอเคค่ะ นี้เเหล่ะค่ะจึงทำให้ครึ่ง ร.ร ชอบนางทั้งนั้นขนาดเพื่อนเรายังมองเลย ตอนเเรกเราเฉยๆกับเขามากๆ ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย จนกระทั่งมีกิจกรรมที่ทำอะไรสักอย่างเรานั่งฟังจนเผลอไปสบตากับเขาเเละอยู่ดีๆมันก็ชอบเองเเละชอบมากจนขนาดที่เรายอมเลิกขี้เกียจไปเพื่อที่จะได้เจอหน้าอ่ะค่ะ55555
นี้ละค่ะเลยนำไปสู่ตัวการ การตั้งกระทู้ของเรา เพราะการชอบเขามากๆจึงทำให้เราตีสนิทกับเขาจนได้เป็นเพื่อนกันเเต่เหมือนเขาเเละเพื่อนเขาจะรู้นะคะว่าเราชอบ(อันนี้เราเดาเอานะ555)เเต่ก็ไม่เคยถามหรือว่าตีตัวออกห่างเลย เมื่อก่อนเราจะทักชวนเขาคุยในเเชทตลอดเเต่มีเหตุการที่ทำให้เราต้องคิดอ่ะค่ะว่าเขาคิดยังไงกับเรารึป่าวเขาทักมาหาเราตลอดเเละหาเรื่องคุยเราก็ชวนค่ะเพราะอยากคุยด้วย5555 มีครั้งหนึ่งเรางอลเขาเพราะเขาไม่ตอบเเชท(งี่เง่าจิงๆเลยเรา)เราไม่ยอมคุยกับเขาที่ ร.ร เขาชวนคุยเรื่องไหนก็เเค่ยิ้มๆ จนเขาก็เลยงงเเละก็เงียบไปจนพออีกวันเราก็รู้สึกผิดกับเขา ก็เลยไปเเหย่เขาเล่น เขาก็เล่นด้วยค่ะ จนพอกลับบ้านเขาก็ตอบเเชทเราจนเราเฉลยว่าที่ไม่เมินใส่เนี้ยงอลเพราะอะไร เรากับเขาก็ขอโทษกัน เเต่ก็มีพีคอยู่เหตุการหนึ่งค่ะที่เราคิดเข้าข้างตัวเองไปไกลเลยค่ะคือวันนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนสนิทเราก็เลยเงียบๆซึมๆเเละก็เเอบมองเขาว่าเขาทำไรอยู่(ยังจะมีอารมอีก5555)เเต่พอกลับบ้านมาเราก็ต้องเเปลกใจเพราะเขาทักเเชทมาหาว่าเป็นอะไรป่าวเมื่อตอนเย็น ทั้งทีตอนเราเเอบมองเขา เขาไม่ได้สนใจเราสักนิดมีเต่นั่งเล่นอยู่กับเพื่อนเเละเราก็เเกล้งถามไปค่ะว่าเราสำคัญใช่ไหมเเต่เขาตอบกลับมาทันทีเลยค่ะว่าเรามองเเบบนี้ทุกคน จุกมากตอนนั้น เเถมมีครั้งหนึ่งเขาบอกเราว่าจะไปอาบน้ำเราก็เคๆเเล้วก็ไม่ได้คุยกันเเล้ววันรุ่งขึ้นเขาก็ทักเเชทมาบอกขอโทษที่ไม่ได่บอกฝันดีเรา เราก็เเบบงงว่าจะมาบอกขอโทษเพื่อ? คือกลัวเรางี่เง่าใส่งี้เหรอรึเปล่า เเต่พักหลังปิดเทอมก็เเทบไม่คุยกันเลยค่ะเเต่เขาก็ยังเป็นคนทักมาค่ะเเละตอบช้ามากกก เอาตามจริงคือเราไม่อยากเข้าข้างตัวมากเลยเเต่เพราะการกระทำของเขาเนี้ยมันดีมากจนเราอดคิดไม่ได้ คือเเค่เป็นห่วงเราในฐานะเพื่อนรึเปล่าอ่ะค่ะหรืออย่างอื่นเพราะเราก็ไม่ใช่คนที่มีเสน่ห์อะไรเลยมันก็เลยยากที่เขาจะชอบเราอ่ะค่ะ
เดาทางคนที่เราเเอบชอบไม่ถูกเลยค่ะ ว่าเขาคิดกับเราเเบบไหน?
นี้ละค่ะเลยนำไปสู่ตัวการ การตั้งกระทู้ของเรา เพราะการชอบเขามากๆจึงทำให้เราตีสนิทกับเขาจนได้เป็นเพื่อนกันเเต่เหมือนเขาเเละเพื่อนเขาจะรู้นะคะว่าเราชอบ(อันนี้เราเดาเอานะ555)เเต่ก็ไม่เคยถามหรือว่าตีตัวออกห่างเลย เมื่อก่อนเราจะทักชวนเขาคุยในเเชทตลอดเเต่มีเหตุการที่ทำให้เราต้องคิดอ่ะค่ะว่าเขาคิดยังไงกับเรารึป่าวเขาทักมาหาเราตลอดเเละหาเรื่องคุยเราก็ชวนค่ะเพราะอยากคุยด้วย5555 มีครั้งหนึ่งเรางอลเขาเพราะเขาไม่ตอบเเชท(งี่เง่าจิงๆเลยเรา)เราไม่ยอมคุยกับเขาที่ ร.ร เขาชวนคุยเรื่องไหนก็เเค่ยิ้มๆ จนเขาก็เลยงงเเละก็เงียบไปจนพออีกวันเราก็รู้สึกผิดกับเขา ก็เลยไปเเหย่เขาเล่น เขาก็เล่นด้วยค่ะ จนพอกลับบ้านเขาก็ตอบเเชทเราจนเราเฉลยว่าที่ไม่เมินใส่เนี้ยงอลเพราะอะไร เรากับเขาก็ขอโทษกัน เเต่ก็มีพีคอยู่เหตุการหนึ่งค่ะที่เราคิดเข้าข้างตัวเองไปไกลเลยค่ะคือวันนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนสนิทเราก็เลยเงียบๆซึมๆเเละก็เเอบมองเขาว่าเขาทำไรอยู่(ยังจะมีอารมอีก5555)เเต่พอกลับบ้านมาเราก็ต้องเเปลกใจเพราะเขาทักเเชทมาหาว่าเป็นอะไรป่าวเมื่อตอนเย็น ทั้งทีตอนเราเเอบมองเขา เขาไม่ได้สนใจเราสักนิดมีเต่นั่งเล่นอยู่กับเพื่อนเเละเราก็เเกล้งถามไปค่ะว่าเราสำคัญใช่ไหมเเต่เขาตอบกลับมาทันทีเลยค่ะว่าเรามองเเบบนี้ทุกคน จุกมากตอนนั้น เเถมมีครั้งหนึ่งเขาบอกเราว่าจะไปอาบน้ำเราก็เคๆเเล้วก็ไม่ได้คุยกันเเล้ววันรุ่งขึ้นเขาก็ทักเเชทมาบอกขอโทษที่ไม่ได่บอกฝันดีเรา เราก็เเบบงงว่าจะมาบอกขอโทษเพื่อ? คือกลัวเรางี่เง่าใส่งี้เหรอรึเปล่า เเต่พักหลังปิดเทอมก็เเทบไม่คุยกันเลยค่ะเเต่เขาก็ยังเป็นคนทักมาค่ะเเละตอบช้ามากกก เอาตามจริงคือเราไม่อยากเข้าข้างตัวมากเลยเเต่เพราะการกระทำของเขาเนี้ยมันดีมากจนเราอดคิดไม่ได้ คือเเค่เป็นห่วงเราในฐานะเพื่อนรึเปล่าอ่ะค่ะหรืออย่างอื่นเพราะเราก็ไม่ใช่คนที่มีเสน่ห์อะไรเลยมันก็เลยยากที่เขาจะชอบเราอ่ะค่ะ