อยากได้คำแนะนำหน่อยค่ะ
ตอนช่วงม.ต้นเราได้มีโอกาสเข้าร่วมเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือกู้ภัย ทีนี้บางเคสของกู้ภัยจะมีผู้บาดเจ็บบ้างไม่มากก็น้อยเราเลยมีโอกาสปฐมพยาบาลกับผู้บาดเจ็บบางราย ซึ่งบางรายเขาก็ยอมให้เราช่วยบางรายก็ไม่เพราะกลัวเราจะไปทำให้เขาอาการหนักกว่าเดิมเราเลยมีความรู้สึกว่าเฮ้ย ถ้าเราค่อนข้างมีความรู้ ความสามารถ ด้านดีอีกหน่อยถ้าเราฝึกฝน ศึกษาเกี่ยวกับวิธีการต่างๆจนสามารถมีคนการันตีรับรองความสามารถของเราได้ เขาก็คงไว้ใจเรามากขึ้นบางอาการของผู้ที่บาดเจ็บที่ไม่ค่อยร้ายแรงเราก็อาจจะทำให้ทุเลาลงได้บ้าง ซึ่งเราค่อนข้างชอบในด้านนี้อยูเป็นทุนเดิมด้วย แต่พอช่วงขึ้นม.ปลาย เราไม่ได้เข้าเรียนสายวิทย์คณิต ซึ่งเป็นสายแพทย์สายพยาบาลพวกนี้ แต่เราดันมาเข้าสายศิลป์ภาษา เพราะเราอยากเป็นทูตเจรจาระหว่างประเทศ เเต่เราก็ไม่อยากทิ้งสิ่งที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับแพทย์เกี่ยวกับหมอมา เราอ่านหนังสือแพทย์อ่านหนังสือเกี่ยวกับการดูเเลสุขภาพ การเยียวยารักษา การรักษาโรค วิทยาศาสตร์สุขภาพ ระบบประสาท ระบบเลือด กายวิภาค  สรีรวิทยา หลักภูมิคุ้มกัน คือเราอ่านเราค้นคว้ามาหมดเลยภาคทฤษฎีกับปฏิบัตินิดๆหน่อยๆเราก็ได้อยู่ เราไม่อยากทิ้งจริงๆกับสิ่งที่เราพยายามมากับสิ่งที่เป็นเป้าหมายแรกในชีวิตเรา ถ้าเป็นไปได้เราอยากให้สองสาขาวิชานี้ไปด้วยกันได้โดยที่เราไม่ทิ้งสิ่งที่เรามี เราควรทำยังไงดีคะ