จะพยายามเขียนให้สั้นกระชับที่สุดนะ  ตกลงคบกับสาวคนนึงเป็นแฟนเพื่อคลายเหงา (ทั้งเขาและเรา) น่าจะเข้าใจตรงกันนะ  คือต่างคนต่างโดนแฟนทิ้งมานาน สปาร์คกันวันแรกก็พาไปนครสวรรค์เลย  แต่ทั้งคู่ก็มีสิ่งที่อีกฝ่ายไม่ชอบ เช่นรูปร่าง หน้าตา บลาๆๆ เรื่อยเปื่อย ก็คุยกันอย่างเปิดใจอะ  

"สรุปตกลงคบกันแบบวันไหนเบื่อก็ไปและกัน ยังไงสุดท้ายเราก็แต่งงานกันไม่ได้หรอก"

เรื่องราวดำเนินผ่านมาเกือบปีก็คบเป็นแฟนกัน เน้นแก้เหงาซะส่วนใหญ่ เป็นความต้องการของทั้งคู่ไม่ใช่ผมคนเดียว อันนี้เธอพูดเองผมไม่ได้มโน
เอาจริงๆแล้วต่างคนต่างก็ทำหน้าที่แฟนที่ดีนะ ผมก็รักเค้าไม่ต่างจากคนอื่น เป็นห่วงเค้าแค่มันอาจไปไม่สุดเพราะตอนเริ่มต้นเราตกลงกันอีกแบบ

แต่สิ่งนึงที่ผมรับเค้าไม่ได้คือเค้าชอบเที่ยวกลางคืน ห้ามไม่ฟัง คือแต่งโป๊เมากลับบ้านไม่ถูก ใครลากไปก็ได้   อารมณ์หึงหวงก็มีบ้าง บอกหลายครั้งไม่แก้ไข  สุดท้ายผมปวดหัวกระทบงาน เลยขอโบกมือลา

ความพีคคือเธอไม่ให้เราไป สัญญาว่าจะปรับตัวตลอด แต่ก็เหมือนเดิม พอผมเริ่มหนี ไม่รับโทรศัพท์ย้ายบ้านนอน ก็มาพังของหน้าบ้าน โทรตามที่office  โพสfaceด่า ทำร้ายตัวเอง บลาๆๆๆๆ โพสประจาน  อืมมเข้าใจและทำไมแฟนเก่าทิ้ง

ทุกวันนี้คือมานั่งรอหน้าห้องที่คอนโดทุกวัน กลับมาขยับตัวไม่ได้  เช้ามาต้องแอบรีบออกมาไม่ให้ตื่นไม่งั้นจะขอตามไปทุกวัน งานการไม่ทำกินเงินเก็บ
ไล่กลับบ้านแม่ ให้รปภ ลากก็กรี๊ดเป็นบ้า  สุดท้ายเค้าก็บอกว่าเรื่องผัวเมีย ไม่มีใครยุ่ง ห้องข้างเคียงก็มาถาม  นิติโพสเหน็บในลิฟให้รักษาความสงบ

อยากไปจากเธอ หรือให้เธอไปไหนก็ได้ทำไงดี  ถามว่ารักไหมรักนะ บางคนอาจมองว่าผมเห็นแก่ตัว  คือเอาจริงๆถ้าไม่มีเรื่องเมาแล้วแต่งโป๊นี่เป็นหลักผมก็ไ่มีปัญหานักนะ แต่งงานร่วมชีวิตกันได้เพราะที่เหลือคือดีหมด      ใครมีวิธีดีๆบ้างครับ เอาเรื่องแบบจากลากันไปเลยดีกว่า ให้แก้ไขคงไม่มีทาง