ขอเริ่มความตั้งแต่จำความได้ ผมเป็นคนอยากได้ อยากมี อยากได้ความรักจากคนอื่น ขี้อิจฉามาตั้งแต่เด็ก
จุดเริ่มต้นครั้งแรกตอนอายุ 10+ คือการขโมยเงินที่อาเจ๊ก(บ้านเป็นเชื้อจีน)วางไว้บนตู้ ตอนนั้นผมหยิบมา 1000 นึงเพื่อ
ที่จะไปซื้อของขวัญจับสลากที่เรียนพิเศษ เพียงเพื่อที่จะให้ดูดี ดูยิ่งใหญ่กว่าคนอื่น แล้วก็เริ่มขโมยของจากเพื่อน ที่ตอนนั้น
เอาโทรทัศน์มือถือ(แพงมาก)มาเล่นที่โรงเรียน ผมก็เอาไปซ่อนเพราะความอยากได้ พอได้มาก็ไม่ได้ใช้เพราะต้องซ่อนที่บ้านอีก เอาไปซ่อนไว้บนดาดฟ้าบ้านข้างๆ แล้วก็หายไปเพราะคนงานบ้านข้างๆเอาไป
    
         ตอนอยู่มัธยมต้น มีครูที่เคยสอนตั้งแต่เด็กๆสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ ทำให้อยู่ในความควบคุม จึงไม่ค่อยมีเรื่อง เป็นช่วงที่มีความสุขมากๆช่วงนึง แต่ก็จะมีปัญหาเกี่ยวกับการเข้าสังคมที่จะถูกหาว่าเป็นเด็กเส้น มีอภิสิทธิ์ เพราะรู้จักคุณครูท่านนั้น ทำให้เก็บกดมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนก็มีอยู่ส่วนน้อย เป็นคนตัวเล็กมากสมัย ม.ต้น ทำให้ถูกรังแกเป็นประจำและไม่สู้คน
    
         พอจบชั้นมัธยมต้น เพราะความคิดของตัวเองที่คิดว่าคนอื่นนำเราไปเปรียบเทียบกับพี่ชายที่สอบไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศได้ จึงย้ายไปเรียน ม.ปลาย ที่อื่น เพราะการย้ายไปเรียนที่อื่น ที่ไกลบ้านมากขึ้น เจอเพื่อนใหม่ เจอสังคมใหม่ที่ไม่เคยเจอ เรียนก็ไม่เข้าเรียน การบ้านไม่ทำ กลับบ้านดึก ไปโต๊ะสนุ๊กทุกวัน เล่นตู้ม้า จนสุดท้ายเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการพนันบอล
    
         การพนัน เริ่มตั้งแต่ แทงบอลชุด ทีละ 50 บ้าง 100 บ้าง (แต่ก่อนมีแค่ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ลีคใหญ่ๆ) จนบานปลายไปเล่นการพนันวินนิ่ง(แถว ม.เอกชนชื่อดังย่านดินแดง) อ่านไม่ผิดหรอกครับ วินนิ่งคือการเปิดให้คอมเตะกันเอง 10 นาที แล้วให้ลูกค้าแทงว่าฝั่งไหนจะชนะ มีอัตราต่อ-รอง ก่อนเริ่ม ตั้งแต่นั้นมาได้เงินจากที่บ้านการไปเล่น หมดก็กลับบ้าน ถ้าได้ก็ไปกินกับเพื่อน โดยที่ไม่ได้คิดถึงเลยว่าที่บ้านจะรู้สึกยังไง
    
        ชีวิตมัธยมปลายก็เป็นแบบที่กล่าวมาข้างต้น ไม่มีอะไรหวือหวา เป็นแบบเดิมๆ แต่ก็เอาตัวรอดจนจบ ม.ปลายได้
หลังจากนั้นก็เข้ามหาลัยเอกชนชื่อดัง เมื่อเริ่มเจอเพื่อนที่ฐานะทางการเงินดี บ้านรวย แล้วก็เล่นการพนันอย่างหนัก ผมก็ได้เข้าไปพัวพัน จากที่ตอน ม.ปลาย แทงทีละ 50-100 หมดก็กลับ ทีนี้เริ่มแทงคู่ละ 500 ย้ำว่าคู่ละ 500 ไม่ใช่เล่น ตั๋วชุด พอเสียเข้ามากๆก็ไปเอาคืนคู่ดึก คู่ละ 2000 วันนั้นคืนเดียว ผมติดลบ 4000 โดยที่ได้เงินใช้วันละ 250 แต่ก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนคนนึง(ผู้หญิง)เค้าให้ผมยืมเงินไปจ่าย ก็หยุดไปได้พักนึง
    
        พอขึ้นปี 2 เพราะความไม่ตั้งใจเรียน จึงยังอยู่ที่วิทยาเขตเดิม แล้วก็ได้เจอเพื่อนอีกกลุ่มที่ครั้งนี้เล่นกันเป็นหมื่น
ย้ำว่าหมื่น อาทิตย์นึงเคลียวันจันทร์วันเดียว วันแรก+ครับ บวกมา 4 คู่ ได้มา 3 หมื่นกว่า(หักค่าน้ำ) แต่มันก็ยังเป็นเพียงตัวเลขเพราะเงินเคลียวันจันทร์ ผมก็แทงทบไปเรื่อยๆ สรุปจบวันอาทิตย์ ติดลบครับ 3 หมื่น
    
         เริ่มแล้วครับการโกหก แต่งเรื่อง หลอกลวง สารพัด เพื่อจะเอาเงินมาจ่ายโต๊ะบอลไม่งั้นโดนกระทืบ ผมได้ไปหาพี่สาวที่รู้จักครับ โกหก แต่งเรื่อง สารพัด เพื่อที่จะให้รูดเงินสดจากบัตรเครดิตมาให้ แล้วผ่อนจ่ายเดือนละ 1500
    
         แล้วผมก็ยังเล่นมาเรื่อยๆ เสียก็ยืมเงิน ได้ก็เอาไปกินไปใช้ ได้มาเยอะหน่อยก็ค่อยคืนคนที่ยืมมา เรียนก็ไม่ค่อยได้เรียน ช่วงนั้นมีแฟนก็ติดแฟน ลงเรียนไปแล้วก็ดรอปเพื่อเอาเงินคืนครึ่งนึงเพื่อที่จะเอามาเล่นต่อ จนมาถึงจุดที่ว่าผมได้เล่นจุดโทษวินนิ่ง เหมือนเคยครับปล่อยให้คอมเตะ จุดโทษ ได้เงินเร็วดีครับ แต่ไม่ใช่ว่าเล่นได้นะครับ เสียครับ เสียจนหมดครับ แล้วเงินที่เสียไปครั้งนั้นคือเงินค่าเทอมที่จะต้องไปจ่ายในวันรุ่งขึ้นที่ขอพ่อมาครับ
    
         ในที่สุดก็ไม่ได้เรียนต่อครับ เพราะ ได้คุยกับพ่อบอกโดนบอล จะเอาเงินไปจ่ายค่าบอล แต่พ่อรู้ครับว่าเราเอาเงินค่าเทอมไปเล่นหมดแล้ว พอหลังจากไม่ได้เรียนก็มีไปอยู่หอเพื่อน บ้านเพื่อนบ้าง ที่บ้านให้เงินใช้เดือนละ 6000 ช่วงนั้นเวบบอลกำลังดัง และระบาดมากขึ้นครับ SBOBET เป็นอะไรที่ดังมาก ไม่ต้องแทงกับโต๊ะ แทงง่าย ถอนเร็ว ได้มาก็ใช้ เสียก็ยืมคนอื่นมาเล่น ฝากขั้นต่ำครั้งละ 200 ยืมเงินง่ายครับ โกหกง่ายๆ แล้วก็ใช้ชีวิตง่ายๆ
    
        พอเพื่อนเริ่มเรียนจบ ไม่มีที่ให้อยู่ครับกลับบ้าน พี่ที่รู้จักก็ได้แนะนำให้ไปทำงานครับ ค่าแรงขั้นต่ำ 215 บาท ตอนที่อยู่ที่ทำงานเราเข้าไปเป็น พนง.รายวันครับ แต่ทางผู้ใหญ่เห็นว่าเรามีความสามารถ ใช้คอมได้ จึงให้มานั่งทำเกี่ยวกับเอกสาร งาน present เพราะพี่คนเก่าเค้ากำลังจะลาออก ผู้ใหญ่ที่นี่ใจดีและมีเมตตากับผมมาก แต่คนที่ติดการพนัน โกหก หลอกลวง อย่างผม ก็เข้าอีหลอบเดิมครับ เสียการพนันขอยืมเงินพี่เค้าเป็นหมื่อนก็ได้มา เงินทำบุญค่างานศพที่รวบรวมมาจากพี่ๆ พนง.ในสายงาน ก็เอาไปลงเว็บ เล่นเสีย จนพี่ที่แนะนำมาต้องเคลียให้ เพื่อที่จะได้ทำงานต่อ
    
         พอมีประสบการณ์มากขึ้น ก็เปลี่ยนงานครับ ได้เงินเดือนมากขึ้น แต่ก็อีหลอบเดิมครับ เงินเดือนออก เอาเข้าเวบเล่นหมด ไม่มีเหลือ ขอยืมเงินค่ารถ กินข้าวก็เซ็นต์ร้านที่ทำงาน แล้วก็ไม่ได้หยุดเล่น หาทางที่จะยืมเงินมาเล่นมากขึ้นเรื่อยๆ
    
         จนสุดท้ายตอนนี้ติดเงินไปทั่วครับ ทั้งคนแถวบ้าน ทั้งหลอกพ่อ-แม่ เพื่อหาทางเอาตัวรอด ทั้งเพื่อนที่เคยรู้จัก หนี้สินเชื่อเงินสด ออกรถมาเอาไปขาย ติดเค้าไปทั่วทั้งบ้านทั้งเมือง โกหกหลอกลวงไปวันๆ โกงเงินทางเนทขายของ แล้วไม่มีของให้ พอมีตังค์ก็ค่อยคืนเค้า เป็นแบบนี้ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก


ตอนนี้ผมหยุดแล้วครับ ผมรู้สึกเหนื่อย ในเวลา 20 กว่าปีที่อยู่ในวงจรอุบาทมา ผมอยากออกจากวงจรนี้ให้ได้  
เงินเดือนเกือบๆ 2 หมื่น ต้องมานั่งใช้หนี้ที่โกงเค้ามา โกหกเค้ามา หลอกลวงเค้ามา
ผมไม่รู้หลอกครับว่าจะมีคนให้อภัยผมมั้ย พ่อ-แม่ ยังให้อยู่บ้านด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอภัยให้ผมมั้ยถ้าผมทำตัวดีขึ้น
หนี้ที่สร้างไว้รวมๆแล้วก็ไม่ได้เยอะครับ 2-3 แสน แต่มันมาจากการโกหกหลอกลวง ศักดิ์ศรีไม่มี คนแบบนี้สังคมจะให้อภัยมั้ยถ้าเค้ากลับตัวได้จริงๆ