เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนเป็นทอม คบกันมาได้ซัก3 ปี ก็รักกันดีอยู่ด้วยกันตลอดแฟนมาอยู่กับเราที่ห้อง จนเมื่อปลายปีที่แล้วก็เริ่มรู้สึกผิดสังเกตแฟน ปกติก็ไม่เคยเช็คโทรศัพท์ หรืออะไรเลยคือแฟนก็น่ารักดีไม่ได้มีเรื่องผู้หญิง แต่ผู้หญิงอย่างเราอะนะมักจะมีเซ้นต์อันนี้จริงๆ 555 ก็เลยแบบดูโทรศัพท์บ้างรัยบ้างก็เริ่มเห็นเบอร์โทรไม่เม็มชื่อวันหนึ่งโทรบ่อยๆ ก็เลยลองเอามาแอดไลน์ดู ปรากฎว่าเป็นผญ. เเล้วก็เริ่มมีดูไลน์บ้างดูเรื่อยๆจนจับได้ว่าแอบคุยกัน เราก็ยังไม่ได้ว่าอะไร เสียใจแต่อยากให้เค้าพูดเองมากกว่าแต่สุดท้ายเค้าก็ไม่เคยพูดอะไร แต่พฤติกรรมจะมีเปลี่ยนไปบ้างกลับช้าสุดท้ายเป็นเราเองที่เอ่ยปากถาม เค้าเลยต้องบอกความจริงว่าเค้าแอบคุยกับคนนี้ซึ่งเห็นกันมานานแล้วเพราะอยู่ใกล้ที่ทำงานกันเจอกันทุกวัน เค้าร้องไห้เสียใจเค้ารู้ว่าเค้าไม่ค่อยนอกใจแต่เค้ารักไปแล้ว .....โอยเสียใจเป็นบ้าเลยค่ะ แต่เค้าบอกว่าผญ.มีแฟนเป็นทอมอยู่แล้วด้วย เจ็บตรงนี้คือมีแฟนทั้งคู่แล้วทำไมยังไม่รู้จักคิดอีกเนอะ สรุปคือเค้ารักคนนั้นแต่คนนั้นมีแฟนก็เลยไม่สามารถคบกันได้ มันก็เป็นความรักแบบทรมานแต่ดันมีเราทรมานไปด้วย เราก็ให้โอกาสเค้าตัดใจนะให้โอกาสอยู่หลายเดือน แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเราระเเวงทุกๆวัน กลับช้าเพราะไปเจอกัน โทรไม่รับเพราะอยู่ด้วยกัน วันหยุดเรากลับบ้านเค้าจะไปด้วยกันรึป่าว สุดท้ายเราเลยโทรหาผญ.ว่าจะเอายังงัย มันทุกข์กันไปหมดแล้ว ทางฝ่ายหญิงบอกเราว่าจะเลิกยุ่งเพราะเค้าก็รักและเลือกแฟนเค้า โอเคพอฟังแบบนั้นเราก็พอไม่ยุ่งกันอีกให้เค้าพยายามจบๆกัน แต่...กลายเป็นว่ามาจับได้อีกว่าผญ.ไม่ธรรมดานางมาอ้อล้อเเฟนเราอีกไม่เป็นอย่างที่พูดเหมือนนางอยากเก็บไว้ทั้งสองคน โอเค....เราพอแล้วเลยขอเลิกกับเเฟนเรา เค้าย้ายกลับบ้านช่วงที่เราทำใจเราก็บล็อคหมดทุกทางพอเราทำใจได้ เค้าก็ยังพยายามติดต่อเราตลอด เรามันก็คนใจอ่อนเนอะก็เลยยังทักกันปกติ (เราลืมบอกว่าเราเคยคุยกับแฟนทอมเค้าด้วยเรื่องนี้ ซึ่งทางนั้นก็รับได้เพราะรักแฟนมากแล้วแฟนบอกว่าเลิกยุ่งแล้ว) จนผ่านมาวันหนึ่งแฟนทอมผญ.คนนั้นข้อความมาบอกว่าเค้าเลิกกันแล้วนะ โอเคสรุปสองคนนั้นเค้าได้คบกันสมใจ ลึกๆเราก็เสียใจแหละ เราก็เลยเลิกคุยและติดต่อเค้าอีก แต่เค้าก็ข้อความทักมาแบบเสียใจ โทรมาห้องไห้ว่าเสียใจเรื่องเรา เราก็เลยบอกว่าเราไม่เป็นไรเราให้อภัยคุณก็ได้คุณจะได้เริ่มใหม่ เราคุยด้วยก็ได้ถ้าหากทำให้คุณสบายใจ (อห นางฟ้าชัดๆเลยเนอะ แต่เจ็บนะบอกเลย55) จนไม่นานมานี้เค้าโทรมาบอกว่าทะเลาะกันถึงขั้นผญ.บอกเลิก เค้าร้องไห้เสียใจ เราก็สงสารนะก็พยายามช่วยปลอบช่วยหาทางให้เค้าไปคืนดี (นางฟ้าอีกแล้วกู) ก็เลยถามว่าเค้าให้เหตุผลอะไรที่เลิก นางก็ก็อปข้อความผญ.มาให้อ่าน สรุปคือไม่อยากให้กลับมายุ่งกับเราอีกเลยประมาณนี้ อ้าวววววเอาเราไปเกียวข้องทำไมวะ อยากจะคบจะเลิกก็ควรเป็นเรื่องของตัวเองป่าว ดึงเราเข้าไปเกี่ยวเราเลยไม่โอเค ก็เลยบอกแฟนเก่าไปว่าก็เลิกคุยซิก็เลิกมาหาซิจะได้จบปัญหาไม่เห็นจะยาก เค้าบอกเค้าทำไม่ได้เค้ายังอยากเจอเรายังอยากคุย (ก็นึกในใจว่าเออเห็นแก่ตัวดีเนอะ) เราเลยตอบไปว่าเป็นเราเราก็ไม่โอเคกับเรื่องนี้ ให้กลับไปบอกเค้าว่าจะเลิกยุ่งกับเราจริงจังรับปากเค้าไป สุดท้ายเค้าก็ทำตามที่บอกแล้วผญ.ก็คบต่อ (ตอนรู้ก็หน่วงๆพอควร) แล้วหลังจากนั้นเราก็ว่าเราจะหยุดคุยหยุดเจอไม่ว่าจะฐานะอะไรอีกเลย เพราะเอาจริงๆเราก็เห็นใจผญ.นะ เพราะถ้าเป็นเราเองเราคงไม่อยากให้แฟนไปยุ่งกับแฟนเก่าหรอก แต่ที่แน่ๆ เค้ายังไลน์ ยังโทรมานี่แหละ กลัวตัวเองใจอ่อนสงสารเค้าแล้วมันจะไม่จบน่ะซิ เพื่อนๆว่าเราควรจบจริงจังตัดขาดแบบหายจากกันไปเลย หรือจะยังคุยเป็นเพื่อนกันได้ดีอ่ะ บางทีก็เหนื่อยกับความคิดตัวเองเหมือนกัน เลือกวนเวียนไปในหัวว่าจะเอายังงัยดี ปล.ตอบตรงๆว่ายังมีความรักหลงเหลืออยู่ ไม่ได้โกรธเกลียดค่ะ -----ยาวไปหน่อย ^^