การที่เราคิดจะจีบใครสักคน และอยู่กับเค้าไปนานๆ ไม่ใช่ฟันแล้วทิ้ง หัวใจของเราต้องรู้สึกอย่างไรครับ คือผมไม่รู้จักว่ารักแรกพบเป็นอย่างไร ไม่รู้จักว่ารักแท้คืออะไร ไม่รู้จักว่าความรักเป็นเช่นไร คนที่ใช่เป็นยังไง แต่แค่ผมเคยพบ ผญ.คนนึงเป็นระยะเวลาสั้นๆแค่ 4วัน แต่สิ่งที่ผมรู้สึกในใจตอนนั้นคือ แค่ชอบ อยากคุยด้วย ถ้าได้อยู่ด้วยนานๆจะลองจีบเลย แต่ตอนนั้นแค่ 4วัน เวลามันน้อยไปหน่อยที่จะทำความรู้จัก และเราก็พูดไม่เก่งเอาซะเลย แต่ความรู้สึกกับคนนั้นคือ ผมเข้าใจเลยว่าการเห็นคนที่เรารักมีความสุขแล้วเราก็สุขด้วยเป็นอย่างไร ผมรู้สึกดีกับคนนี้ทั้ง วจีกรรม มโนกรรมและกายกรรม ไม่คิดทะลึ่งอะไรกับเขาหรือต่อให้มีคนอื่นรอบข้างสวยกว่าผมก็ไม่มอง หรือผมรู้สึกหลงละมั๊ง อีกคตินึงส่วนตัวคือ ผมตั้งไว้ว่าถ้าผมชอบใครสักคน จะมองๆดูๆ ถ้า2-3เดือนไม่รู้สึกเบื่อแสดงว่าผมคงชอบจริงๆอ่ะ
     แต่ถ้าจะมองกับ ผญ.อื่นทั่วไปก็แค่เออ สวย  หุ่นดี แต่ในใจก็เฉยๆมากกว่าไม่ได้อยากจีบอะไร แต่กับคนที่เราอยากคบด้วยก็ตามที่เล่ามา ก็ไม่รู้ว่าความคิด ความรู้สึกแบบนั้นถูกต้อง เหมาะสม คู่ควรกับการจะจีบสาวหรือมีคู่ชีวิตสักคนไหม  ผมมอง ผญ.ทั่วๆไปก็สวยบ้างไรบ้าง แต่ความรู้สึกมันมีองค์ประกอบไม่ครบอ่ะครับ