ชอบสายโลหิตมากกว่า ชอบละครแนวนี้อยู่แล้วดูดีงามค่ะ ชอบขุนไกร คนดีลูกผู้ชายรักชาติรักเดียวใจเดียว คนกล้าหาญ ดูเป็นคนสำคัญที่พึ่งพิงของทุกคนได้

ตลกบางคนบอกบุพเพดีกว่า แต่ไม่ได้ดูสายโลหิตนะ คิดก่อนพิมพ์นิดนึงนาจา

แล้วเอามาเปรียบเทียบกันทำไม คนละเรื่องเลย

อย่าไปแตะบุพเพเลย เบื่อเถียงกับติ่งเหล่านั้น น่าเบื่อมากๆ

เถียงกันไม่มีวันจบ

เอาเป็นว่าตอนนี้สายโลหิตกำลังออนแอร์อยู่ ส่วนอีกเรื่องจบไปได้สักพักแล้ว ส่วนตัวดูสายโลหิตเป็นหลัก ชอบสายโลหิต ชอบแก่นเรื่อง ชอบการถ่ายทอด ชอบคนเขียนบท ตอนนี่ชอบทุกอย่างที่เป็นสายโลหิต ส่วนอีกเรื่องก็อีกแนว ผมว่าคนละแนวเลย

เปรียบเทียบกันทำไมคะ เหมือนกันตรงไหนคะ ดูสายโลหิตแล้วนึกถึงอะไรในบุพเพฯ คะ

บุพเพฯ อ่านนิยายจบแล้ว และก็ยกให้พี่สาวไปแล้ว (ไม่ค่อยชอบแนวนี้) ออกแนวผสมจินตนาการ ทะลุมิติ ย้อนอดีต เน้นการดำเนินชีวิตของคนในสมัยนั้น ผสมกับที่นางเอกเอาสิ่งที่มีในยุคใหม่ๆ ไปแสดงให้คนยุคเก่าเห็น ยกตัวอย่างคือการเย็บกางเกงในใส่แบบที่การะเกดทำ แต่ดาวเรืองไม่ได้ทำ และไม่ได้ไปตลาดเพื่อสั่งทำกะทะปิ้งหมูหรือทำน้ำจิ้มซีฟู้ดแบบการะเกด บุพเพสันนิวาสจะเน้นเรื่องการดำเนินชีวิตแบบใหม่ผสมเก่ามากกว่า

การะเกด นิสัยคนละทางกับดาวเรืองเลยเหอะ เหมือนผู้หญิงยุคใหม่ ออกแนวบ้าบอนิดนึง ชอบทำตัวเว่อร์วังกว่าดาวเรือง ส่วนดาวเรืองเป็นแม่หญิงยุคเก่า จะเรียบร้อยผ้าพับไว้ ไม่กระโตกกระตากเท่าการะเกด

สายโลหิต เป็นละครที่สะท้อนให้เห็นความอ่อนแอของชาวกรุงศรีฯ อยุธยาในสมัยนั้น ที่ว่าตอนมีศึกสงคราม พม่าบุกตีกรุงศรีฯ แต่บุคคลภายในกลับ แตกแยก ไม่สามัคคีกัน ดีแต่ชิงดีชิงเด่น เห็นแก่ตัว เลยทำให้พม่าเข้ามาตีกรุงแตกฯ ได้สำเร็จ ก็เพราะคนกรุงศรีฯ อ่อนรบ ไม่ได้รบมานาน ย่ามใจว่าจะไม่เป็นไร อีกมุมหนึ่ง ก็สอดแทรกขนบธรรมเนียมของคนในสมัยนั้นไว้ด้วยกัน

ส่วนหมื่นสุนทรฯ ในบุพเพตอนแรกๆ ก็ไม่ชอบการะเกด ออกแนวเกลียดด้วย แต่ขุนไกรเอ็นดูดาวเรืองแต่เล็กๆ แล้ว ดูแล้ว ไม่ได้นึกถึงบุพเพฯ ที่เคยอ่านเลยสักนิด เอาอะไรมาบอกคล้ายคะ