คือ...ผมอายุ21ปี ผมกับแฟนคบกันมา2ปีจะเข้าปีที่ 3ล่ะ
ปัญหามีอยู่ว่า..ต่างคนอยู่กันคนล่ะที่คือเรียนที่เดียวกันส่วนแฟนผมนั่น เขาได้ย้ายไปฝึกสอนที่ใกล้บ้านไม่ไกลกันเท่าไหร่จากที่เรียนเพียง50กิโล..ส่วนผมนั่นขับรถไปกลับจากที่เรียน ซึ่งบ้านผมอยู่ห่างจากมหาลัย40กิโล ซึ่งขับรถไปกลับทุกวัน...มาเข้าเรื่องกันเถอะครับ คือมีเรื่องอยู่ว่าผมกับแฟนตั้งแต่ครบกันมา เราจะคุยโทรศัพทกันทุกวันเลยน่ะครับแต่เน้นเฉพาะตอนกลางคืน แต่เวลาคุยกันก็คุยกันจิงๆก็ประมาณ10นาที..หลังจากนั่นก็โทรค้างไว้ ใครมีอะไรจะพูดจะถามก็คุยกัน ล่ะโทรค้างยังงี้ประมาณ2ชั่วโมงไรงี้...ทำอย่างงี้ทุกวัน..จนผมรู่สึกว่า ..เปนแฟนกันก็ไม่ควรที่จะโทรกันทุกวันเปล่า..หมายถึงโทรมาทุกวันก็ได้แต่ไม่ควรจะนานไหม แชทก็คุยกันทุกวันเลยล่ะก็เวลาจะคุยกันจะเลิกคุยก็ต่อเมื่อจะนอนเท่านั่นไม่ใช่ว่าผมเบื่อน่ะเพียงแต่ว่าควรที่จะโทรหาคุยๆกันแบบว่า ไม่ต้องนาน งี้ได้ไหม ผมรู้สึกว่าไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลยทุกวันนี้
..ในเวลาที่ผมโทรไปตอนเยนว่าจะคุยสัก30นาที แล้วผมจะอ่านหนังสือตอนกลางคืน พอผมบอกแบบนี้ไปเาก็บอกผมกลับมาว่าอ่านสือเสร้จล่ะโทรมาหาใหม่ได้ไหม. ผมก็คิดในใจน่ะว่าคุยกันยังไม่พอหรอ...จะคุยอะไรอีก
อีกอย่างเวลาโทรไปก็ไม่ใช่จะพูดอะไร จะพูดก็ตอนแรกๆผมรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยทุกวันนี้น่ะครับ เวลาจะอ่านหนังสือตอนกลางคืน ..พออ่านเสร็จก็ตองโทรไปหาอีก..คิดไหมว่าเวลาอ่านสือมันก็เครียดพออยู่แล้วว..คือแบบถ้าอ่านสือเสร็จก็อยากอยู่แบบเงียบบไรงี้ไม่มีเลยยย..ทุกวันนี้เลยไม่อ่านหนังสือตอนกลางคืนล่ะเปลี่ยนมาอ่านกลางวันคือทั้งวัยเลยครับ .........ล่ะแฟนผมคนนี้น่ะครับเขาก็ดีน่ะ แบบเปนคนไม่ใช่สเปคแต่ผมชอบความคิด การเอาใจใส่ ขยัน เจ้าคนงง่าย อต่ผมนี่เข้าคนยาก แต่ก็เรื่องหนึ่งที่ผมไม่ชอบในตัวแฟนผมคือว่า เวลาถามเรืรองอะไรเกี่ยวกับตัวเขาแล้วเขาไม่ได้คำตอบที่ต้องการเขาก็จะงอนแต่ผมไม่ง้อน่ะบอกเลย..ล่ะเขาเป็นคนคล้ายยเป็นคนเอาแต่ใจเขาก็รู้น่ะแต่ไม่ยอมเปลี่ยนเลย..เช่นเวลาโกรธกัน ถามว่าเหนื่อยไหมที่เปนแบบนี้ถ้าตอบไปว่าเหนื่อยเขาก็จะอารมแบบร้องไห้ไรงี้น่ะหรือสิงที่ผมพูดไปเป็นความจริงซึ่งเขารับไม่ได้เขาก็จะไม่พอใจ..อยากจะให้พี่ๆ เพื่อนๆ ช่วยแนะนำหน่อยน่ะครับว่าผมควรทำอย่างไร กับอารมของผู้หญิง......ขอบคุณครับ
ช่วยให้คำแนะนำหน่อยครับ
ปัญหามีอยู่ว่า..ต่างคนอยู่กันคนล่ะที่คือเรียนที่เดียวกันส่วนแฟนผมนั่น เขาได้ย้ายไปฝึกสอนที่ใกล้บ้านไม่ไกลกันเท่าไหร่จากที่เรียนเพียง50กิโล..ส่วนผมนั่นขับรถไปกลับจากที่เรียน ซึ่งบ้านผมอยู่ห่างจากมหาลัย40กิโล ซึ่งขับรถไปกลับทุกวัน...มาเข้าเรื่องกันเถอะครับ คือมีเรื่องอยู่ว่าผมกับแฟนตั้งแต่ครบกันมา เราจะคุยโทรศัพทกันทุกวันเลยน่ะครับแต่เน้นเฉพาะตอนกลางคืน แต่เวลาคุยกันก็คุยกันจิงๆก็ประมาณ10นาที..หลังจากนั่นก็โทรค้างไว้ ใครมีอะไรจะพูดจะถามก็คุยกัน ล่ะโทรค้างยังงี้ประมาณ2ชั่วโมงไรงี้...ทำอย่างงี้ทุกวัน..จนผมรู่สึกว่า ..เปนแฟนกันก็ไม่ควรที่จะโทรกันทุกวันเปล่า..หมายถึงโทรมาทุกวันก็ได้แต่ไม่ควรจะนานไหม แชทก็คุยกันทุกวันเลยล่ะก็เวลาจะคุยกันจะเลิกคุยก็ต่อเมื่อจะนอนเท่านั่นไม่ใช่ว่าผมเบื่อน่ะเพียงแต่ว่าควรที่จะโทรหาคุยๆกันแบบว่า ไม่ต้องนาน งี้ได้ไหม ผมรู้สึกว่าไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลยทุกวันนี้
..ในเวลาที่ผมโทรไปตอนเยนว่าจะคุยสัก30นาที แล้วผมจะอ่านหนังสือตอนกลางคืน พอผมบอกแบบนี้ไปเาก็บอกผมกลับมาว่าอ่านสือเสร้จล่ะโทรมาหาใหม่ได้ไหม. ผมก็คิดในใจน่ะว่าคุยกันยังไม่พอหรอ...จะคุยอะไรอีก
อีกอย่างเวลาโทรไปก็ไม่ใช่จะพูดอะไร จะพูดก็ตอนแรกๆผมรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยทุกวันนี้น่ะครับ เวลาจะอ่านหนังสือตอนกลางคืน ..พออ่านเสร็จก็ตองโทรไปหาอีก..คิดไหมว่าเวลาอ่านสือมันก็เครียดพออยู่แล้วว..คือแบบถ้าอ่านสือเสร็จก็อยากอยู่แบบเงียบบไรงี้ไม่มีเลยยย..ทุกวันนี้เลยไม่อ่านหนังสือตอนกลางคืนล่ะเปลี่ยนมาอ่านกลางวันคือทั้งวัยเลยครับ .........ล่ะแฟนผมคนนี้น่ะครับเขาก็ดีน่ะ แบบเปนคนไม่ใช่สเปคแต่ผมชอบความคิด การเอาใจใส่ ขยัน เจ้าคนงง่าย อต่ผมนี่เข้าคนยาก แต่ก็เรื่องหนึ่งที่ผมไม่ชอบในตัวแฟนผมคือว่า เวลาถามเรืรองอะไรเกี่ยวกับตัวเขาแล้วเขาไม่ได้คำตอบที่ต้องการเขาก็จะงอนแต่ผมไม่ง้อน่ะบอกเลย..ล่ะเขาเป็นคนคล้ายยเป็นคนเอาแต่ใจเขาก็รู้น่ะแต่ไม่ยอมเปลี่ยนเลย..เช่นเวลาโกรธกัน ถามว่าเหนื่อยไหมที่เปนแบบนี้ถ้าตอบไปว่าเหนื่อยเขาก็จะอารมแบบร้องไห้ไรงี้น่ะหรือสิงที่ผมพูดไปเป็นความจริงซึ่งเขารับไม่ได้เขาก็จะไม่พอใจ..อยากจะให้พี่ๆ เพื่อนๆ ช่วยแนะนำหน่อยน่ะครับว่าผมควรทำอย่างไร กับอารมของผู้หญิง......ขอบคุณครับ