ผมเป็นคนนึง ที่แอบชอบเพื่อนผู้ชาย ตัวผมเองก็เป็นเกย์ แต่เพื่อนคนนี้อยู่ด้วยกันสมัยประถมแล้ว แต่ยังไม่สนิทกันมาก จนม.ปลาย ได้อยู่ห้องด้วยกัน ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษไปจากคนอื่นเลยนะ  อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่า มันเป็นคนที่อบอุ่น ช่วยเพื่อนตลอด เป็นคนที่ใจกว้าง คุยด้วยแล้วสนุก..ตลก.. คุยกับมันทีไร ต้องมีเรื่องให้หัวเราะ แล้วผมก็เริ่มชอบมัน ตอนนั้นคิดไว้แล้วนะคับ ว่ายังไงก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะมันก็ชอบผู้หญิงเลยตัดใจไปแล้ว ก็อยูาด้วยกันปกติแบบเพื่อนตอนม.4 พอขึ้นม.5มาเท่านั้นแหละ เวลาและความใกล้ชิดมันทำให้หวั่นไหวขึ้นเรื่อย จนผมเองคิดว่าชอบมันแบบจริงจังแล้ว แต่ผมก็เก็บความรู้สึกเอาไว้ ผมตัดสินใจออกห่างจากมัน ทำเหมือนไม่ค่อยอยากจะคุยหรือทำอะไรกับมัน เพราะผมคิดว่าถ้าออกห่างจากกันแล้ว อาจจะชอบมันน้อยลงก็ได้ แต่มันไม่ใช่ ยิ่งผมออกห่าง ยิ่งไม่คุยกับมัน มันก็ยิ่งเจ็บ จนวันนึงมันสงสัยว่าทำไมผมไม่คุยกับมันเหมือนแต่ก่อน มันเลยไปถามเพื่อนผญ.อีกคน (เพื่อนสมัยประถมอีกคน) ว่า....รู้มั้ย ทำไมผมเนี่ย ไม่คุยกับมันแบบปกติที่เคยเป็น ผมงอลอะไรมันรึเปล่า เพื่อนผญก็แก้ตัวไปให้ว่า มันไม่มีอะไรหรอก  ก็ปกติดีนิ (มันช่วยผมปิดบัง) แล้วเพื่อนผญคนนี้ก็มาบอกผม ว่า เพื่อนสนิทสงสัย ผมก็ไม่รู้จะทำไง ก็เลยกลับมาคุยกับมันเล่นกับมันเหมือนปกติ และแล้ว วันนั้นก็มาถึง มันคบกันกับเพื่อนสมัยม.ต้น ซึ่งผมก็รู้จักกันกะแฟนมัน วันนั้นคือเจ็บที่สุดแล้ว เท่าที่เคยรู้สึก ไม่รู้จะปลอบตัวเองยังไงดี ก็ได้แต่ทำตัวปกติ ไม่แสดงออกอะไรให้มาก กลัวคำว่าเพื่อนมันจะหายไป แต่ที่ผมไม่ชอบมากที่สุดคือ หลังจากที่มันคบกันก็ไปไหนมาไหนกันปกติตามประสาแฟน อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่พอเวลาที่คุยกัน แล้วยกเรื่องแฟนมันมานี่สิ คุยๆกันอยู่ เรื่องนั้นนี้ๆ ก็พูดขึ้นมา เนี่ย...(ก็พูดถึงแฟนตัวเอง) แล้วคือผมเจ็บใจมาก ที่ได้ฟังเรื่องต่างๆของแฟนมันเวลาที่มันเล่าให้ผมฟัง จนตอนนี้มันก็ยังเป็นแบบนี้อยู่ ชอบพูดถึงแฟนเวลาที่คุยกัน เหมือนยิ่งตอกยำ้ความรู้สึกเลยว่ามั้ย ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เจ็บก็เจ็บ รักก็รัก แต่ติดที่เป็นเพื่อน ที่สนิมมากๆอีกคน ผมควรทำยังไงดี??