ผมเคยสงสัยมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่นแล้วครับ  ว่าทำไม คนที่ไม่รู้จักกัน (ส่วนใหญ่ผู้ชาย) แค่มองหน้ากัน ก็ทำให้เขม่นกัน  จนถึงขั้นฆ่ากันตายได้  โดยที่ไม่รู้จัก  ไม่ได้มีอะไรแค้นเคืองกันมาก่อน
วัยรุ่น   คนทำงาน  ผู้ใหญ่  หรือคนที่บรรลุนิติภาวะแล้วก็ยังเป็นหรืออาจเป็นเพราะการมองหน้าเป็นการละลาบละล้วงฝ่ายตรงข้าม  เป็นการไม่มีมารยาท
เหตุผลมันก็ต่างออกไป แล้วแต่สถานการณ์บางคนมีเรื่องกันเพราะ  มองนั่นมองนี่อยู่ดีๆ  บังเอิญไปสบตาอีกคนเข้า  อีกคนก็สบตาตอบแล้วต่างฝ่ายก็ต่างไม่หลบตา   จ้องจนตาค้าง   เพราะอาจคิดว่าใครหลบตาก่อนแพ้ ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยจะยอมคนและศักดิศรีของผู้ชายเรา อาจจะเป็นสัญชาติญาณเพศผู้ที่ข่มกันก็ได้มั้ง แต่มันทำให้สังคมไม่น่าอยู่ยังไงไม่รู้
ยิ่งสมัยคนคนเราเกลียดขี้หน้ากันง่ายๆโดยไม่มีเหตุผแปลกนะ คนที่รู้จักมองหน้าคุยกันได้ไม่เป็นไร
แต่ถ้าคนที่ไม่รู้จักมองหน้าสบตากันนานๆเนี่ย        มันจะมีเรื่องทันที ผมว่ามันก็ต่างจิตต่างใจนะแต่มันเป็นงี้จริงๆ ว่าไปมันก็ผิดทั้งคู่นะถ้ามีกรณีนี้ขึ้นมา   คนที่ไปมองเค้านานๆจะด้วยอะไก็แล้วแต่ ก็ควรหลบตา   ถ้าเค้ามองตอบ   ถ้าเราไม่ได้คิดหาเรื่องหรือคนที่ถูกมองโดยไม่ปรกติ  ก็ควรหลบตาเช่นกัน ถ้ามันรู้สึกทะๆ

           " คำว่าลูกผู้ชาย    ไม่จำเป็นต้องไปจ้องตาอีกฝ่ายโดยไม่ลดละแล้วก็มีเรื่องกัน"

            อาจารย์ คนนึงเคยบอกผมไว้ตอนเรียน ปวส

        

             แต่ทุกวันนี้ถ้ามีใครมองหน้าผมแบบผิดสังเกต (ผู้ชายด้วยกัน)  หรือมองกวนๆ   หรือบังเอิญไปสบตากับคุณพี่ใจร้อนท่านไหนเข้า   ผมจะรีบหลบตาโดยไว   หรือไม่ก็ยิ้มให้

             เพื่อนๆพี่เคยเจอเจอกับตัวไหมครับ  อะไรทำนองนี้  แล้วมีความคิดเห็นยังไง  ขอบคุณครับ