เรื่องมันจะยาวๆหน่อยค่ะ

เราคบกับแฟนมาสามปีค่ะ แต่แฟนไม่ค่อยมีเวลาให้เลยค่ะ อยู่ห่างกันด้วยค่ะ อายุห่างกันด้วยค่ะ
เค้าโตกว่า ทำแต่งานหาแต่เงิน พักหลังเรามีความรู้สึกว่าพี่เค้าละเลยเรามากเกินไปค่ะ ทำให้เราทะเลาะกันบ่อย
และทุกครั้งที่ทะเลาะกันมักจะมีคำพูดที่รุนแรงออกมาเสมอ คำพูดพี่เค้าเหมือนกับไม่มีเราเค้าก็อยู่ได้ ประมาณนี้ค่ะ
วันๆคุยกันทางแชทตลอดค่ะ ไม่เคยโทรหากันมานานมากแล้ว ส่วนตัวอยู่หอคนเดียวเพื่อนก็อยู่หอกับแฟนกันหมด...
มันเลยทำให้เหงาค่ะ เหงามากๆ บางที่เรียนเหนื่อยกลับห้องมาก็อยากเจอใครสักคนที่ทำให้รู้สึกหายเหนื่อย ...

เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ วันนึงเราเจอคนนึงคือตรงใจมาก ตรงสเป็คทุกอย่างทั้งหน้าตาและนิสัย
ปกติแล้วตลอดเวลาที่คบกับแฟนมา ไม่เคยคิดอยากมีคนอื่นเลยนะคะแล้วเวลาเที่ยวกลางคืนก็ไม่เคยทำตัวเละเทะค่ะ
แต่พอมาเจอคนนี้ ไม่รู้เป็นอะไร ... ทำให้รู้สึกว่าอยากคุย ก็เริ่มจากคุยกันเรื่อยๆ จนนานๆไป ก็มีมาเจอกันไปไหนด้วยกัน
เค้าดูแลเราดีมากค่ะ ไปรับ-ส่ง ตลอดไม่เคยต้องให้เดินทางเอง มันเลยเกิดการเปรียบเทียบระหว่างแฟนเรากับเค้าคนนี้
ใช่ค่ะ มันต่างกัน เราคบกับแฟนเรามาสามปี ตลอดเวลาเราต้องดูแลตัวเอง
ไปไหนมาไหนคนเดียว จนมีเค้าคนนี้ ลืมภาพนั้นไปได้เลยค่ะ เค้าทำให้เรามีความสุขมากๆ มากจนแบบ มันดีต่อใจ ตรงใจเราทุกอย่าง
จนมันเลยเถิดไปถึงขั้นมีความสัมพันธุที่ลึกซึ้งต่อกัน อ่านมาถึงตรงนี้ ด่าในใจได้น้ะค้ะ จขกท. รู้ตัวค่ะ ว่าที่ทำแบบนี้มันผิด ผิดมากๆ จนกระทั่ง
เรากับเค้าได้มาอยู่ด้วยกัน (แฟนเราไม่สงสัยอะไรเลยนะคะ คือ อย่างที่บอกค่ะ วันๆคุยกันแต่ในแชทค่ะ ) ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคนเป็นแฟนกันจริงๆ
จนตอนนี้ เรารู้สึกอึดอัด กับความสัมพันธ์แบบนี้ แน่นอนค่ะไม่มีใครอยากจะอยู่แบบสามคนไปตลอด  ถ้าถามว่ายังรักแฟนอยู่ไหมตอนนี้ ตอบได้เลยค่ะ
ว่ารักมาก ไม่เคยคิดจะเลิกกับพี่เค้าเลย แต่ตอนนี้เราก็ไม่อยากเสียใครไปเลยสักคน ...

นั่นแหละค่ะ เลยไม่รู้จะจบเรื่องนี้ยังไงค่ะ สถานการณ์ตอนนี้มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เลยอยากจะถามว่า ควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ดี
อีกคนมีพร้อมทุกอย่างแต่ไม่เคยดูแลเราเลย กับอีกคน ที่ไม่มีอะไรแต่ดูแลเราดีมากๆ จะเอายังไงดีคะ