เราเดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง จะพูดว่าไง แบบว่าใช่อ่ะ ยอมรับว่าเขานี่เดินออกมาจากฝันของเราเลย แต่หลังจากนั้นเราก็พบกันโดยบังเอิญบ่อยมาก จนเราเริ่มคิดว่ามันจะมีบังเอิญขนานนี้เลยเหรอ
     อย่าพึ่งว่าเราเพ้อนะ คือเรื่องที่เราเจอมันทำให้เราคิด เช่น เราเดินสวนกับเขาบ่อยมากๆๆ,เจอกับเค้าในที่สถานที่ต่างๆๆ, มีครั้งหนึ่งที่เราจะเปิดประตูเข้าห้องประชุม มันเป็นประตูทึบ เขาก็กำลังดันประตูออกส่วนเรากำลังจะดันประตูเข้าไป , เราจะไปหาหมอด้วยเรื่องปวดขา ก็ดันไปเจอเขา, เราขับรถอยู่ก็ดันเจอรถของเขาขับอยู่ข้างหน้า ซึ่งพอเจอแบบนี้บ่อยๆใจมันเริ่มสั่นแล้วจากที่ไม่ได้คิดอะไร  และก็ยังมีเรื่องบังเอิญที่เกิดอีกมากซึ่งเราไม่สามารถอธิบายได้หมด
     เราแอบคิดนะว่าเขาก็คงคิดเหมือนกันว่าทำไมต้องเจอยัยคนๆนี้บ่อยๆจัง เราจับสังเกตได้เวลาเราเจอเขา ก็ตลกดีเนอะ555 ซึ่งเราไม่ได้ตั้งใจนะ ช่วยบอกเราที ว่าใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง เราเพ้อเองเพราะชอบเขาหรือเปล่า (อย่าด่าเราแรงนะอยากปรึกษา ไม่กล้าปรึกษาใครมันดูเพ้อๆอ่ะ)