คือเรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนอยู่ห่างกัน เขาอยู่ กทม. เราอยู่ต่างจังหวัดเราคบกันมาก็ 3 เดือนแล้วตัวเราเองอายุ 18 เขา 19 ตลอดเวลา 3 เดือนแฟนเราดีกับเรามากๆเขาเป็นที่ปรึษาเราได้ทุกเรื่องเขาเป็นทั้งเพื่อน และแฟนให้ได้ซึ่งตัวเราเองนั้นรักเขามากๆและเราคิดที่ว่าจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันเพราะมีเรื่องอะไรที่เราไม่สบายใจเขาก็จะเป็นคนปลอบใจเราทุกอย่างเรารู้สึกอยู่กับเขาแล้วมีความสุขมากถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เลยคิดว่าปิดเทอมเดือนตุลานี้จะไปหาเขาค่ะ แต่ติดตรงที่แม่เรานี้และเราอยู่กับแม่ของ พีสาวแล้วก็พ่อของพีสาวกับน้าและอาแล้วก็น้องคะ แม่เราทำงานอยู่ต่างประเทศทุกๆเดือนแก่จะส่งเงินมาให้ 2-3 พันเอาไวใช้ใจ่ายต่างๆซึงสำหรับเราเองในบ้างครั่งก็พอใช้ไม่พอใช้บ้าง เอาไปทำกิจกรรมโรงเรียนบ้างทำบุญกับโรงเรียนบ้างค่ากินเทียวงี้บ้างครั่ง เงินไม่พอก็ต้องขอยืมเพื่อนเราไม่กล้าขอคนที่บ้านเพราะเขาให้ที่อยู่กับเรา (คือแม่เราเลิกก่ะพ่อเราแล้วเอาเรามาอยู่กับญาติๆส่วนแม่เองมีสามีใหม่เป็นฝรั่งที่ไหนไม่รู้นี้และแก่ไปอยู่กับสามีใหม่แก่แล้ว) เราเลยขอแม่ว่าจะลงไปหาแฟนที่กทม.แต่แม่ชอบพูดเสียๆหายๆเกียวกับกทม.และแฟนเรา เราอธิบายให้แก่ฟังทุกอย่างให้แฟนช่วยพูดก็แล้ว แต่แม่เราก็ยังต่อว่าเราก่ะแฟนเราเลยมีปากมีเสียงกันค่ะ พอถึงที่มันจะเกินทนแม่เลยบอกเราว่า ถ้าแก่ไปหามันฉันจะไม่โอนเงินให้แก่อีกต่อไปแล้วเราตัดขาดแม่ลูกกัน คือเราช็อกมากที่แม่เราพูดกับเราแบบนี้เรา ก็บอกให้แฟนเราฟังแฟนเราบอกว่า ไม่เป็นไรน่ะคนดีคนดีไม่ต้องหามาเขาก้ได้เดะเขาว่างเดะเขาขึ้นไปหาน่ะคนดีเดะรอเขาว่างๆน่ะเดียวเขาขึ้นไปหา  คือเราก็ดีใจน่ะที่แฟนเราเขาใจแต่ก็กลัวคะว่าเขาจะทิ้งเราไปเพราะระยะทางแล้วเขามีโอกาสที่จะเจอคนใหม่ๆเขามาเราเองก็เป็นที่คิดมากอยู่แล้ว แล้วคือเราจะเลือกใครดีค่ะ จะลงไปหาแฟนแต่ก็ต้องขาดการเป็นแม่ลูกและขาดการโอนเงินให้ทุกๆเดือน  กับ  ไม่ไปหาแฟนแต่กลัวว่าเขาจะทิ้งเราไม่รักเราอีกแล้วเพราะระยะทางของเรา