คือเรื่องมีอยู่ว่าผมไปขอสินเชื่อเพื่อประชาชนธนาคารออมสินสาขาภูเวียงผลคือเอกสารผ่านผมก็มีความหวังแต่เมื่อพนักงานฝ่ายสินเชื่อเรียกผมไปสอบถามแล้วมองผมด้วยสายตาที่รังเกียดและถามผมว่าน้องรถน้องใครเป็นคนผ่อนแล้วก็บอกผมว่าค่างวดรถน้องนักนะผมเลยบอกว่าผมไม่เคยค้างค่างวดไม่ล้าช้าแล้วผมก็ขายของวันหนึ่งกำไลวันล่ะ1000 up แล้วเค้าก็มองดูผมแบบสายหัวแล้วถามผมว่าหาเงินคนเดียวหรอผมเลยบอกว่าใช่แล้วเค้าก็มองผมแบบรังเกียดตามเคย
แล้วผมเลยบอกเค้าไปว่าถ้าสมุติว่าออกตรวจพิจารณาสินเชื่อวันไหนถ้าไม่เจอผมให้ดูเวลาที่แจ้งไว้ในใบยื่นคำขอสินเชื่อแต่สิ่งที่เค้าพูดคือไม่ต้องรีบน้องไม่ได้ไปง่ายหรอกแล้วก็ส่ายหัวคือผมเป็นโรคธารัสเมียหน้าตาเลยดูหน้าเกียดหน่อยหนึ่งแต่ผมเลือกเกิดไม่ได้เลยอยากรู้ว่าผมผิดอะไรที่ต้องพูดเหมือนไม่พอใจแต่กลับกันคนที่เอาเอกสารยื่นกับพนักงานคนนี้ต่างก็พูดกันว่าคนนี้ใจดีพูดดีแต่กับผมเหมือนดูถูกแล้วรังเกียดผมอยากรู้เหมือนกันว่าสินเชื่อเค้าอนุมัติเพราะการแต่งตัวและรูปร่างหน้าตาหรือเพราะคำนวนจากรายได้และประวัติการชำระหนี้จบ.ร้องไห้แปป