เราอยากแต่งนิยาย ละคร เค้าเรียก งี้มั้ย อาจจะใช้ภาษาพูด หรือแสดงอารมณ์ มากไป
ต้องข้ออถัยผู้อ่านด้วย

แต่ด้วยความรู้สึกอยากแต่งไม่มีทักษะ และไม่มีความรู้ที่แท้จริง
มีแต่จินตนาการนะคะ
ติชมได้ตามสะดวก
ถ้าชอบงานเราขอคอมเม้นให้กำลังใจด้วยทำครั้งแรกในชีวิต
และอาจจะเป็นครั้งเดียวที่ทำ แต่ถ้าสนุกอาจทำเรื่อยไปอิอิ



เริ่มกันเลย
------------------------------------------------------

ทำไมวันนี้ง่วงนอนจังนะ อากาศดีจังสวนสาธารณะที่ฉันมานั่งทุกวัน รอน้องชาย  
โอยตาจะปิดแล้ว แอบงีบหลับจะได้มั้ยนะ

หญิงสาวอายุ 28  ที่มีน้องชาย ห่างกัน 8 ปี กำลังมารอกลับบ้านพร้อมกัน
เพราะบ้านมันไกล และเดินทางลำบาก
มักขับรถมาจอดรอน้องเลิกเรียนทุกวันเพื่อกลับพร้อมกัน

หลังจากปิดร้านขายดอกไม้ แต่งสวนถาด ก็มาเดินหาไอเดียในสวนสาธารณะนี้ ทุกวัน
สวนนี้ที่เน้นธรรมชาติแต่ตัดแต่งสวยงามมากกว่าสวนประดิษฐ์
งานที่ร้านทั้งจัดอกไม้ และสวนถาดหรือสวนขวดก็เป็นสวนแนวธรรมชาติ

ระหว่างที่นั่งมอง นกบินไปมา โฉบน้ำ อยู่ ก็ตื่นขึ้นมา

เอ้าเราหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เมื่อมองนาฬิกา แสดงเวลา 18.30 น. ปี 2563
โอ้ยนาฬิกาเสียอีกแล้ว ไรกันนี่ เสียบ่อย เสียเก่งนะ
เอ้ทำไมวันนี้ น้องมาช้าจัง หรือหนีกลับบ้านไปก่อน แบบวันก่อนนะ

ยกโทรศัพท์ จะพิมพ์ไลน์ถาม แต่ลายกลายเป็น


อ่าวทำไมไลน์หายละ เอ้ ปกติไลน์หายคือเปลี่ยนโทรศัพท์นิ
อ่าวหรือหนีไปซื้อโทรศัพท์ใหม่
วันก่อนเห็นขอเงินแม่อยู่  งงไม่บอกกันสักคำ

งั้นโทรก็ได้

ไม่มีคนรับสาย

โอ้ยอะไรนี่  

รีบกลับบ้านดีกว่า   เธอเดินไปตรงที่รถเธอจอด พบว่ารถหายไป
จิล  คือชื่อของเธอ

จิลตกใจมาก รถหายยยยยยยยยยยยยยย

ทั้งห่วงน้องทั้งรถหายจะเอาอะไรก่อน เธอจึงโทรไปหาพ่อ และแม่ พบว่าไม่มีใคร รับสายเลย

นี่มันวันอะไรของฉัน เดินตรงไปหา ลุง รปภ ที่ทักทายกันทุกวัน  รปภ คนอื่นบอกว่าไม่เคยรู้จัก

หน้าของจิล เริ่ม มึนและ งงจนทำอะไม่ถูก

เดินออกจากสวนเพื่อไปแจ้งความรถหาย  แต่แล้ว ที่สวนกับมีรถไฟฟ้าวิ่งผ่านหน้าสวน ได้ยังไง

เฮ้ย ฉันฝันแน่ๆ ตอนมายังไม่มีแม้แต่ ร่องรอยการขุดเจาะ  ใดๆ เลยจะมีรถไฟฟ้าได้อย่างไร