เราเป็นเด็กวิทย์-คณิตมัธยมปลายคนหนึ่งครับ
(เราชอบสายนี้อยู่แล้ว และก็อยากเข้ามาเรียนมาก)
ท้าวความก่อนว่าตอนมัธยมต้น เกรดเราอยู่ที่ประมาณ 3 3.5
มัธยมปลายเราได้โควต้าสายวิทย์-คณิต
เราคิดไว้ว่าเราจะตั้งใจเรียนเลยได้ซื้อหนังสือมาอ่านมาทบทวน
พอได้ขึ้นมัธยมปลายมาเรากลายเป็นเด็กมีปัญหา เหลวไหล ติดหญิง ติดกีฬา ไม่มีสมาธิ ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ ค้างงาน สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นตามที่เราหวังไว้ เกรดเราตกมาอยู่ที่ประมาณ 2.3 แต่ไม่มีวิชาที่ติด0 แต่แต่ละวิชาเกรดล่อแล่มาก เช่นคณิตเพิ่มได้เกรด1(51เต็ม100)เราว่ามันเลวร้ายมากๆ พ่อแม่ลำบากส่งเสียเราเรียน แต่เรากลับมาทำแบบนี้ พ่อแม่หวังกับเราไว้มาก เราไม่อยากรู้เลยว่าเกรดออกเราจะโดนอะไรบ้าง
เราเคยบอกแม่ว่าถ้าเราได้เกรดน้อยแม่จะทำยังไงกับเรา แม่บอกว่า "มันยากหรือปล่าว ถ้าเกรดต่ำมากให้ไปคุยกับป๊านะป๊าจะจัดการ"พ่อเราเป็นคนใจดีพอโหดก็จะเข้ามงวดมากเลยแหละ
เราเคยได้ยินพ่อคุยกับแม่เราด้วย บอกว่า
"เรามีหน้าที่แค่ส่งมันเรียนก็พอแล้ว มันไม่รับมันไม่สนใจก็แล้วแต่มัน คนอื่นบ้านอื่นเขาเก่งขยันแต่ไม่มีเงินเล่าเรียน ลูกเรามีแต่ไม่คิดจะตั้งใจก็เรื่องของมัน ชีวิตมัน"
อีกๆไม่นานแม่ก็มาบอกเราว่า
"มีความฝันหรือปล่าว อยากเรียนกับเขาไหม"
เราเสียใจมากเลยหล่ะ
พ่อเราบอกว่าถ้าเกรดตกเยอะมากเมื่อไหร่จะเข้มงวดมากแล้วจัดการเป็นเวลาหมด  เราไม่คิดเลยถ้าพวกท่านรู้เกรดเรามันจะเป็นแบบไหน
จะให้บอกว่าขอโอกาศขยันเทอมหน้าและต่อไปก็ไม่ได้ด้วย นี่แหละจุดที่ต่ำที่สุดในชีวิตเราเลย
บทเรียนที่ดีมาก เกรดตกขนาดนี้ อยากทราบว่ามันแย่ขนาดนั้นไหมครับ พอมีโอกาส เข้ามหาลัยได้ไหม ถ้าเทอมหน้าและต่อไปขยัน เก็บ3.5+
แต่สำหรับเรามันแย่มากๆเลยแทบหมดหวังในการต่อมหาลัย